به گزارش شفا آنلاين،با پيروزي انقلاب اسلامي، مصرف الکل در ايران ممنوع اعلام شد اما آماري که طي چند سال اخير به گوش مي‌رسد، چندان خوشايند نيست. شايد دکتر باقر لاريجاني، رئيس سابق دانشگاه علوم پزشکي تهران، اولين مقام رسمي کشور بود که در ارديبهشت سال 1391 از اين حقيقت تلخ پرده برداشت و از مصرف الکل در کشور اظهار نگراني کرد. سال گذشته، گزارش سازمان جهاني بهداشت در مورد الکل نيز نشان داد ايران از ميان 190 کشور دنيا در مصرف الکل رتبه 166 را دارد. اين به آن معني است که خوشبختانه ميزان مصرف الکل و تعداد مصرف‌کنندگان الکل در کشور ما کم و براساس آمار نه چندان معتبر و رسمي حدود 2/5 درصد است ولي وقتي صحبت از الگوي مصرف مي‌شود، ايران در رتبه 19 قرار مي‌گيرد.
منظور از الگوي مصرف يعني ميزان مشروبي که هر فرد الکلي در سال استفاده مي‌کند. اين ميزان براي ايراني‌هاي الکلي حدود 25 ليتر در سال است، در‌حالي که در کشوري مثل فرانسه که فقط 5 درصد جمعيت آن الکل نمي‌نوشند، الگوي مصرف 13 ليتر در سال است. به همين بهانه، در مورد اين موضوع با دکتر هومن شريفي، اعتياد‌شناس و قائم‌مقام مرکز پيشگيري و کنترل دخانيات و عضو هيات‌علمي دانشگاه شهيد‌بهشتي گفت‌وگو کرده‌ايم.
خوشبختانه آمار نشان مي‌دهد ميزان مصرف سرانه الکل در کشور ما به دلايل مذهبي و فرهنگي پايين است اما چرا آمار الگوي مصرف در کشور ما بالاست؟
چون در مورد الکل به صورت باز صحبت نمي‌کنيم. مصرف الکل به دلايل شرعي در کشور ما ممنوع است اما حقيقت تلخ اين است که ما در کشورمان مصرف‌کننده الکل داريم و نيروي‌انتظامي نيز براساس مقاله‌اي که ارديبهشت سال91 در روزنامه شرق منتشر شد، اعلام کرد که سالانه حدود 80 ميليون ليتر الکل در کشور مصرف مي‌شود. مسلما80 ميليون ليتر فقط مربوط به مصارف صنعتي و تجاري نيست و بخشي به صورت نوشيدني مصرف مي‌شود. متاسفانه مردم ما در مورد انواع الکل و مصارف آن اطلاعات کافي ندارند. از نظر ماهيت شيميايي، الکل چند نوع است و انواع سبک و سنگين، خانگي و کارخانه‌اي دارد. الکلي که در اثر تخمير ميوه و حبوبات به‌وجود مي‌آيد، همان آب‌جو است و الکلي که در اثر تقطير حبوبات و ميوه به دست مي‌آيد، مشروبات الکلي مثل ويسکي و ودکاست اما الکلي که در اثر تغيير‌شيميايي در زغال‌سنگ و نفت به‌وجود مي‌آيد، الکل صنعتي است. الکل صنعتي ماده‌اي شيميايي و غيرخوراکي است و اگر مصرف شود، مي‌تواند عوارض حادي مثل نابينايي ايجاد کند.
برخي گزارش‌ها از بيمارستا‌ن‌هاي کشور نشان مي‌دهد جوانان ما به دليل ناآگاهي الکل 90 درصد صنعتي را از داروخانه مي‌خرند و با وانيل مخلوط مي‌کنند و مي‌نوشند که بسيار پرعارضه است. شرع و قانون مصرف الکل را ممنوع مي‌داند. اما الکل تخميري را شايد برخي بتوانند تا200 سي‌سي از نظر جسمي تحمل کنند اما الکل تقطيري را هرگز نبايد بيش از 30 ميلي‌گرم نوشيد. يکي از دلايل شيوع خودکشي و جرح و تصادف در افرادي که در کشور الکل مصرف مي‌کنند، مصرف زياد الکل تقطيري است. متاسفانه الکلي‌هاي کشور ما الکل تقطيري را ليتري مي‌نوشند.
آيا آماري از سن مصرف‌کنندگان در کشور ما وجود دارد؟
در مورد اين موضوع آماري وجود ندارد اما حتي در کشورهايي که منع مصرف فرهنگي و مذهبي الکل وجود ندارد، مثل کشورهاي آمريکايي و اروپايي، فروش الکل به افراد زير 18 سال ممنوع است و نوشيدن الکل قبل از 21 سالگي در اصل نوشيدن زودرس تلقي مي‌شود.
هميشه شنيده‌ايم که الکل مست‌کننده است و حس سرخوشي مي‌دهد اما کمتر کسي از عوارض جسمي آن باخبر است. در مورد اين بخش ماجرا برايمان بگوييد.
200 سي‌سي آب‌جو و 30 ميلي‌گرم يا 3 قاشق چايخوري الکل تقطيري حس سرخوشي ايجاد مي‌کند اما وقتي ميزان الکل در خون پايين آمد، تغييرات رفتاري، حالت تهوع و استفراغ، سردرد، سرخي چشم و احساس تشنگي که از عوارض کوتاه‌مدت مصرف الکل است، شروع مي‌شود. در دراز‌مدت الکل عامل بروز بيماري‌ها و خطرهايي است که شايع‌ترين آنها اقدام به خودکشي، تصادف رانندگي و درگيري‌هايي است که منجر به جرح يا مرگ مي‌شود. مصرف‌کننده مداوم و مزمن الکل دچار توهم بينايي و گاهي تشنج مي‌شود. حتي بررسي‌ها نشان داده در افرادي که به دليل مصرف الکل تصادف مي‌کنند، آسيب جمجمه شايع است. از سوي ديگر، بدن اين افراد دچار کمبود برخي ريز مغذي‌هاي اصلي از جمله ويتامين K، بتاکاروتن و ويتامينB1 يا تيامين و نوروپاتي‌هاي محيطي مي‌شود. نوروپاتي‌هاي محيطي ناشي از کمبود ويتامين B از بي‌حسي و گزگز انتهاي اندام‌ها شروع مي‌شود و تا نشانگان کورساکوف که در آن بي‌حسي‌ها دائمي‌تر است و فرد دچار فراموشي مي‌شود ادامه دارد. اين آثار عصبي است اما عوارض کبدي، گوارشي و قلبي- عروقي ناشي از مصرف الکل هم را نبايد ناديده گرفت. همين مسائل الکل را به يک کشنده مزمن تبديل کرده است. متاسفانه درحال حاضر در دنيا براساس آمار رسمي سازمان بهداشت جهاني هر 6 دقيقه يک نفر به دليل مصرف الکل جان خود را از دست مي‌دهد.
اگر والديني متوجه شدند فرزندشان الکل مصرف مي‌کند، چه بايد بکنند؟
من معتقدم نبايد نوجوان يا جوان را به شيوه‌هاي مرسوم از مصرف الکل منع کرد؛ منظورم اين است که نبايد به نوجوان گفت الکل وجود ندارد يا فقط جنبه منفي دارد، بلکه بايد با فرزند به‌طور باز در مورد اين مسئله صحبت کرد. بايد در مورد انواع الکل و ميزان مصرف هريک از آنها توضيح دهيم. از سرخوشي و در عين‌حال از عوارض الکل بگوييم و با بالابردن بينش و اعتقادهاي مذهبي در او کاري کنيم که خود به دنبال مصرف الکل نرود. والدين بايد اطلاعات کافي داشته باشند. صحبت 2دقيقه‌اي با فرزند در مورد مضرات الکل به‌جايي نمي‌رسد. بايد به نوجوان و جوانمان اجازه بدهيم که نظرها و باورهايش را در مورد الکل بگويد تا با کمک گرفتن از کارشناسان جواب‌هاي لازم را به دست آورد و از اقدام به رفتارهاي پرخطر پرهيز کند.
سلامت
