محکم باش اما مهربان

تلاش براي مشاهده رفتار محترمانه از يک کودک 2 تا 4 ساله تا حدودي غير منطقي است به اين دليل که مهارت هاي کلامي اين کودک در ابتداي راه و در حال رشد است؛ بنابراين وقتي که به او مي گوييد: «وقت خواب است»، نمي تواند به شما پاسخ دهد: «قبول اما من از بازي با کاميونم بسيار لذت مي برم و دوست دارم فقط 5 دقيقه ديگر هم اين کار را ادامه دهم» و به جاي آن شايد زبانش را بيرون بياورد و داد بکشد: «از تو متنفرم!». اين به اين معنا نيست که تربيت او از دست رفته است، بلکه به اين معني است که بسيار کوچک است و هنوز به آموزش نياز دارد تا رفتارهاي محترمانه اي داشته باشد. بنابراين در تربيت کودک بدون صبر موفق نخواهيد شد.

تا به کودک مان احترام نگذاريم، او به ما احترام نخواهد گذاشت. بياييد از گوش دادن شروع کنيم. شايد مشکل باشد صبر کنيم يک کودک 2 ساله گفته خود را به پايان برساند، اما اين کار ارزشمند است. در سطح و اندازه او پايين بياييد، در چشمانش نگاه کنيد و بگذاريد او بداند به آن چه که مي خواهد بگويد علاقه داريد. اين بهترين راه براي اين است که به او آموزش دهيد با دقت به شما گوش دهد.

از زماني که کودک تان توانست با ديگران ارتباط کلامي برقرار کند، بايد کلمات «بفرماييد» و «متشکرم» را به او ياد بدهيد. به او توضيح دهيد زماني که درخواست هايش را مودبانه مطرح مي کند دوست داريد به او کمک کنيد. خودتان هم بايد واژه هايي مانند «بفرماييد» و «متشکرم» را به طور مکرر به فرزندتان بگوييد. در اين صورت او اين واژه ها را به عنوان واژه هايي رايج در مکالمات روزمره خواهد آموخت و آن ها را هم در ارتباط با شما و هم در ارتباط با ديگران به کار خواهد برد.

اگر کودک تان شما را زد و گفت «تو احمقي» سعي کنيد ناراحت نشويد! کودکي که مي خواهد جلب توجه کند ممکن است ناخوشايندترين چيزها را بگويد تا واکنش شما را برانگيزد و عصباني تان کند. به جاي عصباني شدن با او، چهره به چهره شويد و آرام، اما محکم به او بگوييد: «ما در اين خانواده اين طور صحبت نمي کنيم.» سپس به او ياد بدهيد چگونه چيزي که مي خواهد را به شيوه اي محترمانه به دست بياورد، براي نمونه بگوييد: «وقتي مي خواهي با تو بازي کنم، کافي است که مودبانه و قشنگ به من بگويي که مامان مي خواهم الان برايم کتاب قصه بخواني».

به ياد داشته باشيد که وقتي کودک تان با خواسته شما مخالفت مي کند، نمي خواهد بي احترامي کند بلکه تنها نظر متفاوتي با شما دارد. به او بياموزيد که خيلي بهتر است احساساتش را محترمانه بروز دهد. براي نمونه به جاي اين که بگويد «تو مامان بدي هستي، هيچ وقت مرا پارک نمي بري» بگويد: «مي شود بعد ازظهر به پارک برويم؟» براي رسيدن به اين هدف شما هم نبايد هيچ گاه به او بگوييد :«تو بد هستي» بلکه بايد بگوييد که فلان کارت اشتباه بود.

بهترين راه براي نشان دادن احترام، اين است که در شيوه تربيتي تان هم مهربان و هم محکم باشيد. مهربان بودن احترام تان را به کودک نشان مي دهد و محکم بودن احترام تان را به آن چه که بايد انجام شود. بنابراين اگر کودک 3 ساله تان پايش را در سوپر مارکت به زمين کوبيد که فلان چيز را بخريد، بايد مهربانانه، اما با تصميمي محکم او را به بيرون از مغازه ببريد. صبر کنيد تا وقتي که کودک آرام شود، آن موقع آرام به او بگوييد: «الان آماده اي که دوباره فروشگاه برويم» و سپس دوباره با هم به فروشگاه برويد. در نهايت او ياد مي گيرد که بد خلقي هايش، تصميم شما را عوض نخواهد کرد.

تا حد امکان رفتار مودبانه کودک تان را تقويت کنيد. تشويق بايد رفتار خوب را به طور کامل توصيف کند؛ «دختر خوب»، «پسر خوب» و «بچه خوب» مناسب نيست. به جاي اين جمله هاي کلي براي نمونه بگوييد: «ممنونم که وقتي اسباب بازي ات را مي خواستي از کلمه «لطف کنيد» استفاده کردي».

خراسان