به گزارش شفا آنلاین،اين جاست که احتمال دارد از کوره در برويد و واکنش نامناسبي نشان دهيد که روي تربيت فرزندتان تاثير منفي داشته باشد. فراموش نکنيد که واکنش هايي نظير تنبيه کودک يا بي توجهي به او، حتي به خاطر رفتارهاي اشتباهش مي تواند زمينه ساز ايجاد تصويري نامطلوب از والدين در ناخودآگاه کودک باشد که بعدها به شکل خشم هدف دار خود را نشان خواهد داد و باعث ايجاد مشکلات زيادي خواهد شد. در ادامه اين مطلب چند توصيه براي تان داريم تا در موقعيت هايي که تقريبا براي همه والدين به وجود مي آيد، پدر يا مادر خونسردتري باشيد و با کودک راحت تر کنار بياييد.
يکي از مشکلاتي که پدر و مادرها از آن شکايت دارند، علاقه کودک به خريدن هر وسيله به خصوص اسباب بازي در زمان هايي است که به بازار مي روند. براي رفع اين مشکل توصيه مي شود که از راهکارهايي که در ادامه مطرح مي شود، بهره بگيريد.
هدف تان را از رفتن به بازار به کودک بگوييد: از قبل به فرزندتان بگوييد که قرار است براي خريد چه چيزهايي به بازار برويد. به طور مثال به او بگوييد: «امروز براي خريد کفش به فروشگاه مي رويم و اين تنها چيزي است که قصد داريم بخريم.» وقتي کودک نسبت به خريد اسباب بازي اصرار دارد، بگوييد: «اين اسباب بازي خيلي قشنگ است، اما همان طور که گفتم امروز آمده ايم که کفش بخريم نه اسباب بازي».
فهرستي از خواسته هاي کودک تهيه کنيد: وقتي کودک تان در بازار به شما مي گويد که من اين را مي خواهم، فهرستي از درخواست هايش را از کيف تان بيرون بياوريد و اسباب بازي مورد علاقه اش را به انتهاي آن اضافه کنيد. بعد به کودک تان بگوييد که يادتان مي ماند ماه آينده براي تولدش يا مناسبت ديگر، اين اسباب بازي را برايش بخريد.
هرگز نگوييد در اين حد پول نداريم: به جاي اظهار بي پولي به کودک تان، حرف هايي بزنيد که به مديريت پول ربط داشته باشد؛ به طور مثال بگوييد: «اين لباس خيلي زيباست اما ما نمي خواهيم بابت خريد يک لباس 200 هزار تومان پول بدهيم چراکه لباس هاي بهتري هم با قيمت مناسب تر پيدا مي شود.»
بعضي از کودکان با بحث هاي بيش از حد روي اعصاب پدر و مادر راه مي روند و حرف هاي والدين را به سادگي نمي پذيرند. يادتان باشد در چنين شرايطي چند راهکاري که در ادامه مطرح مي شود، در نظر داشته باشيد.
براي گفت و گو قوانيني تعيين کنيد: بعضي بچه ها از بحث کردن درباره موضوع خاصي لذت مي برند. اگر فرزندتان اين عادت را دارد، لازم است قوانيني تعريف کنيد؛ به طور مثال به او بگوييد هنگامي که ديگري مشغول صحبت است، او بايد ساکت بماند و گوش دهد. علاوه بر اين در مواردي کودک بايد بداند که درباره همه موضوعات نمي تواند بحث کند و والدين او تصميم گيرنده هستند. درچنين مواقعي بگوييد: «درباره اين مسئله بحث و گفت وگو مجاز نيست!»
کودک را سر دو راهي تصميم گيري قرار دهيد: به جاي دستور دادن به فرزندتان، او را بر سر دو راهي قرار دهيد تا مجبور به انتخاب شود. اگر همواره به جاي او تصميم بگيريد و انتخاب کنيد، فرصت يادگيري بعضي مهارت ها را از او مي گيريد؛ به طور مثال وقتي بر سر انجام ندادن تکاليف با شما بحث مي کند، به جاي اين که بگوييد: «همين حالا برو و تکاليفت را انجام بده» اين جمله را به کار ببريد: «اول چه کاري دوست داري انجام بدهي، ظرف ها را بشويي يا تکاليفت را انجام دهي؟» اگر کودک با گستاخي به شما گفت: «هيچ کدام» خودتان را نبازيد و پاسخ دهيد: «اين جزو انتخاب هاي تو نيست. فقط مي تواني يکي از آن 2 مورد را انتخاب کني.»
دسته اي از کودکان کم سن و سال در خانه رفتارهاي بدي دارند و به برادران يا خواهرانشان القاب نامناسبي نسبت مي دهند يا رفتارهاي ناشايستي دارند. در اين صورت بايد به اين فکر کنيد که چطور بايد اين کودک را کنترل کنيد تا حرف هاي نامناسبي به زبان نياورد.
به رفتارهاي زشت و مسخره کودک نخنديد: نه تنها شما به عنوان والدين نبايد به رفتارهاي زشت کودک تان بخنديد بلکه بايد مراقب باشيد که فرد ديگري هم اين کار را انجام ندهد چراکه خنديدن کودک را تشويق مي کند تا اين رفتار را منبع شوخي و سرگرمي بداند.
به جاي تنبيه و فرياد، آموزش دهيد: مدام کودک تان را سرزنش نکنيد بلکه از او بخواهيد به دليل رفتار نامناسب عذرخواهي کند؛ به طور مثال بگوييد: «پرخاشگري کار خوبي نيست و اگر چنين کاري انجام دادي، بايد بگويي ببخشيد.»
گاهي بي تفاوت باشيد: در صورتي که کودک تان تلاش مي کند شما را عصباني کند، بهترين توصيه اين است که بي تفاوت باشيد و به او توجهي نکنيد سپس در فرصتي مناسب درباره اين موضوع با او حرف بزنيد.
او را تحسين کنيد: به چشمان کودک تان نگاه کنيد و سپس به او بگوييد: «هر وقت رفتارت خوب باشد، مامان خوشحال مي شود.» وقتي هم که کار خوبي انجام داد، او را تحسين کنيد.
براي بعضي کودکان انجام تکاليف اولويت پنجم يا ششم است و به اين کار بي توجه هستند. چنين کودکاني اگر حق انتخاب داشته باشند شايد اصلا يک خط هم مشق ننويسند. براي اين شرايط هم چند توصيه براي تان داريم.
با معلم فرزندتان حرف بزنيد: از معلم فرزندتان بخواهيد ميزان تکاليف هر روز فرزندتان را براي شما بنويسد تا بدانيد که حجم تکاليف روزانه چقدر است و فرزندتان چقدر زمان نياز دارد که تکاليفش را انجام دهد.
کنار فرزندتان و پشت ميز بنشينيد: در هنگام نوشتن تکاليف، گاهي لازم است که نزديک فرزندتان بنشينيد و اشکالاتش را برطرف کنيد. در عين حال به کار خودتان برسيد، اما از او بخواهيد نزديک شما باشد. حضور شما فرزندتان را تشويق مي کند تا تکاليفش را کامل کند.
از برنامه هاي تفريحي محرومش کنيد: اگر مي بينيد که در طول هفته در انجام تکاليف کوتاهي کرده است، به او بگوييد که روز جمعه قبل از بازي و تفريح بايد اين کمبودها را جبران کند. همچنين هر روز مي توانيد تماشاي تلويزيون يا انجام فعاليت مورد علاقه اش را منوط به انجام تکاليفش کنيد.
لجبازي در کودک کاملا طبيعي است. هر کودکي تا حدي لجبازي مي کند، چون اين طبيعت کودکان است که اطرافيان شان را آزمايش کنند و بفهمند که تا کجا مي توانند پيشروي کنند. با اين حال، بچه ها حد و مرز خود را نمي شناسند و اين وظيفه والدين است که محدوديت ها را براي آن ها مشخص کنند.
خطاي کودک را بپذيريد: اولين قدم اين است که پذيرش خطا را ياد بگيريد. بهتر است به عنوان والد رفتارهاي کودک را با توجه به نسل و جنس وي، مورد ارزيابي قرار دهيد و خطاها و رفتارهاي او را به شخصيتش ارتباط ندهيد. البته بايد او مسئول کارها و رفتارهايش باشد اما لازم است مواظب باشيد که او را هميشه سرزنش نکنيد و به او حق بدهيد که گاهي اشتباه کند.
از روش تقويت رفتار ناهمساز کمک بگيريد: وقتي شدت لجبازي کودک تان کاهش يافت، بايد روش تقويت رفتار ناهمساز را اجرا کنيد. در اين روش شما بايد رفتار مقابل رفتار منفي کودک را به محض سر زدن از کودک تقويت کنيد؛ به طور مثال در اين روش، کودکي که گريه مي کند به محض آن که ساکت شد بايد توسط والدينش مورد توجه و تشويق قرار گيرد و فرزندي که لجبازي مي کند به محض دست برداشتن از لجبازي، مورد حمايت بيشتر والدين قرار بگيرد.
خراسان
