به نقل از نیوساینتیست، آنوپام جنا، پژوهشگر سیاست‌های خدمات بهداشتی دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد به همراه گروهی از همکارانش ده‌ها هزار نفر را که در فاصله سال‌های 2002 / 1381 تا 2011 / 1390 در اثر حمله قلبی، نارسایی قلبی یا سکته قلبی به بیمارستان برده شده بودند بررسی کردند.
در میان جدی‌ترین موارد سکته قلبی، 70 درصد آن‌هایی که هیچ کنفرانس علمی سطح بالایی همزمان با وقوع سکته آن‌ها برگزار نمی‌شد، در بازه 30 روز پس از عمل جان سپردند. ولی برای افراد خوش‌شانس‌تری که در زمان رفتنشان به بیمارستان، جراح‌های قلب به دلیل شرکت در همایش‌های علمی در آنجا حضور نداشتند، درصد مرگ‌ومیر 60 درصد بود.
به گفته جنا از نتایج این تحقیق چنین برمی‌آید که برای مبتلایان به وخیم‌ترین بیماری‌های قلبی، خطر عملیات جراحی اضطراری چون گشاد کردن رگ‌ها، شاید از منافعش بیشتر باشد. البته این‌طور هم نیست که به‌صرف نتایج این تحقیق و بدون پژوهش‌های بیشتر، بیماران از عمل جراحی اجتناب کنند، بلکه این تحقیق را باید به‌مثابه هشداری تلقی کرد از این‌که برخی اوقات، بیماران بحرانی تحت درمان بیش‌ازاندازه قرار می‌گیرند.
وی می‌افزاید: «همه بیماران مثل هم نیستند: میزان تحمل آن‌ها می‌تواند خیلی متفاوت باشد. در برخی از موارد، این شاید بدان معنی باشد که ما باید بیماران را با محافظه‌کاری بیشتری درمان کنیم».
خبرآنلاین
