در این مطالعه، کارشناسان نوع روابط بین مادر و فرزند را در شرایط مختلف و امور معمول زندگی از جمله غذا دادن، بازی کردن و ... طی 42 ماه بررسی کردند. پس از آن نیز موفقیت‌ها، توانایی‌های تحصیلی و روابط اجتماعی این کودکان در دهه‌های 20 و 30 زندگی آنها بررسی شد.
به نقل از هافینگتن پست، یافته‌های این تحقیق نشان داد مراقبت و توجه‌های اولیه به کودک در ماه‌های اولیه زندگی از موفقیت آنها در بزرگسالی خبر می‌دهد. در واقع آن دسته از کودکانی که مادر خوانده داشتند یا مادران آنها نسبت به تربیت و مراقبت از فرزندشان بی توجه بوده‌اند روابط ضعیف تری با همسالان خود در مدرسه داشته‌اند و نمرات پایین تری در مدرسه گرفته‌اند و در بزرگسالی نیز مدارک تحصیلی پایین تر و مشکلات بیشتری در حفظ روابط شخصی‌شان داشته‌اند.
در عوض کودکانی که در دوران طفولیت به آنها توجه کافی شده بود و والدین‌شان به مراقبت صحیح از آنها اهمیت داده بودند در روابط دوران بزرگسالی خود تعهد، وفاداری و صمیمیت بیشتری نسبت به کسانی داشتند که از این مراقبت‌ها محروم بوده‌اند.
اگرچه این تحقیق تنها یک رابطه همبستگی را نشان می‌دهد و این موضوع تنها دلیل عدم موفقیت افراد در بزرگسالی نیست اما شکی نیست که مراقبت‌های اولیه از کودک اثرات بلندمدتی بر موفقیت‌های تحصیلی و اجتماعی او دارد.
