نتايج تحقيقات نشان مي دهد، زنان باردار فعال نسبت به زنان بارداري که تحرک ندارند، تقريباً ۳ و نيم کيلوگرم کمتر وزن اضافه مي کنند.
سلامت بدن و سيستم قلبي عروقي، روند وضع حمل را آسان تر مي کند. همچنين نتيجه يک بررسي نشان مي دهد، زنان بارداري که قبل از زايمان به طور منظم به ايروبيک مي پردازند نسبت به زنان بارداري که هيچ تحرکي ندارند، در زمان زايمان ۵۸ درصد کمتر به مصرف مسکن نياز پيدا مي کنند.
فشار خون بالا در زمان بارداري، فرد را در معرض خطر ديابت نوع دو پس از زايمان قرار مي دهد. همچنين احتمال زايمان زودرس يا تولد نوزاد با وزن بالا افزايش مي يابد. ژنتيک و سن نقش چشمگيري در اين زمينه دارد. ورزش کردن مي تواند مانع از نياز به مصرف انسولين و داروهاي ديگر شود.
زنان باردار فعال نسبت به زنان باردار غيرفعال، در طول دوره بارداري خلق و خوي بهتري دارند.
تقريباً دو سوم زنان باردار دچار درد کمر مي شوند اما ايروبيک در آب، يوگا و ورزش هاي لگني مي تواند اين درد را تسکين دهد. ورزش به ويژه در نيمه دوم بارداري بسيار مفيد است.
در دوره بارداري، روده به علت بالا بودن ميزان پروژسترون و رحم در حال رشد، دچار گرفتگي مي شود. اما انجام ورزش همراه با رژيم غذايي پرفيبر، سيستم گوارشي را فعال مي کند.
در ايام بارداري براي کسب انرژي بيشتر کافي است پياده روي ۱۰ دقيقه اي کنيد.
نوزاداني که با چربي اضافه به دنيا مي آيند، به طور چشمگيري با احتمال خطر اضافه وزن روبه رو هستند. نوزاداني که وزن اضافه دارند و مادرانشان ديابت بارداري داشته اند، در سال هاي آينده بيشتر به ديابت مستعدند.
توليد نوعي هورمون که مفصل هاي لگن را براي زايمان آماده و بقيه مفصل ها را نيز آرام مي کند با انجام ورزش افزايش مي يابد. به ويژه با انجام دادن ورزش هاي نرم کششي از جمله حرکت هاي يوگا قبل از زايمان.
زنان باردار ورزشکار ۷۵ درصد کمتر نياز به زايمان فورسپس (به کمک لوازم پزشکي )، ۵۵ درصد کمتر به برش جراحي و ۴ برابر کمتر به سزارين نياز پيدا مي کنند.
تحقيق ۲۰ ساله در خصوص وضعيت زنان پس از زايمان نشان مي دهد، افرادي که در طول زايمان ورزش مي کنند نسبت به افرادي که ورزش نمي کنند مي توانند در ميانسالي سريع تر بدوند و به مدت طولاني تر ورزش کنند.
نتيجه يک بررسي نشان مي دهد زنان بارداري که ورزش مي کنند، ۲ ساعت کمتر مراحل پر درد زايمان را پشت سر مي گذارند.
در زمان بارداري، بدن مايعات کمتري را حفظ مي کند و رحم در حال رشد، روي رگ ها فشار وارد مي کند. ورزش، با بهبود جريان خون، ورم را کاهش مي دهد.
اگر چه حالت تهوع در دوره بارداري مانع از ورزش کردن اغلب زنان مي شود اما بايد دانست که ورزش اين حالت را کاهش مي دهد.
نتايج تحقيقات نشان مي دهد ۲۰ ساله هايي که در دوره جنيني دررحم مادر در معرض ورزش قرار گرفتند، نسبت به همسالان خود که مادرانشان ورزش نمي کردند، عملکرد بهتري دارند.
در مقايسه با زناني که در دوران بارداري فعاليت جسمي ندارند، افرادي که ورزش مي کنند راحت تر و سريع تر به زندگي عادي برمي گردند.
ورزش متعادل مانند پياده روي خطرسرماخوردگي را به نصف کاهش مي دهد. اين در مورد زناني که در دوره بارداري به ورزش مي پردازند، مشهودتر است.
اين مورد به ويژه با انجام ورزش در هواي آزاد صحت دارد. تقريباً ۱۲ تا ۲۰ درصد زنان باردار دچار افسردگي مي شوند که با کم تحرکي ارتباط دارد.
خراسان
