به گفته دانشمندان دانشگاه مادرید، اکثر شهاب‌سنگ‌های تحلیل‌شده به عنوان بخشی از این تحقیق در نیمه دوم سال‌های میلادی به زمین برخورد کرده بودند.
محققان 33 برخورد چندکیلوتنی از سال 2000 تا 2013 را بررسی کردند که توسط حسگرهای فشار صوتی فراصوت شناسایی شده بودند. این حسگرها برای شناسایی آزمایش‌های هسته‌ای سری به کار می‌روند اما برخوردهای شهاب‌سنگ را هنگامی که حامل بیش از هزاران تن تی‌ان‌تی هستند، نیز شکار می‌کند. محققان حاضر در این پژوهش دریافتند از این 33 برخورد، 17 برخورد در نیمکره شمالی و 16 مورد در نیمکره جنوبی رخ داده بودند.
از تمامی این برخوردها، 25 مورد آن‌ها در عرض جغرافیایی 40 درجه شمالی یا جنوبی استوا روی داده‌اند در حالی که هشت مورد در عرض‌های جغرافیایی بالاتر رخ داده‌اند. 20 برخورد در نیمه دوم سال رخ دادند در حالی که 13 مورد در شش ماهه اول سال‌های میلادی گزارش شده بودند.
در نیمکره جنوبی، ژوئن ماهی بود که بیشترین احتمال برخورد یک شهاب‌سنگ با زمین در آن وجود داشت در حالی که در سپتامبر و اکتبر کمترین احتمال این رخداد وجود داشت.
در مجموع، 12 برخورد شهاب‌سنگ در نیمه دوم سال‌های میلادی و چهار برخورد در شش ماهه نخست روی دادند. در شمال استوا، در ماه نوامبر بیشترین احتمال برخورد یک سیارک وجود داشت در حالی که ماه مه و ژوئن کمترین احتمال این وجود داشت. 9 شهاب‌سنگ در نیمه نخست سال‌های میلادی به زمین برخورد کردند و هشت مورد نیز در نیمه دوم سال به آن برخورد کردند.
تا پیش از ارائه این مقاله تصور می‌شد شهاب‌سنگ‌ها به طور تصادفی و در هر
زمان و مکانی به زمین برخورد می‌کنند. با این حال برخی از دانشمندان
معتقدند داده‌های بیشتری در این مورد لازم‌اند و بررسی 33 مورد برخورد
شهاب‌سنگ از لحاظ آماری طیف کوچکی است.
ایسنا
