به گزارش شفاآنلاين از فرارو، عکاسی از ارواح در دهه 1860 برای چندین سال ذهن مردم آمریکا را به خود مشغول کرد. در آتلیه‌های عکاسی ارواح در حالی که ظاهراً فقط یک دوربین و عکاس حضور داشتند، عکس‌هایی گرفته می‌شد که همه را به حیرت وامی‌داشت؛ حضور یک روح سرگردان کنار سوژه عکس.
آن روزها اگرچه محققان و عکاسان بسیاری نسبت به این پدیده با دیده تردید نگاه می‌کردند و معتقد بودند این عکاس است که با خلق تصاویر مجعول بیننده را فریب می‌دهد اما دهه‌ها گذشت تا راز این عکس‌ها برملا شد.
از «ویلیام موملر» به عنوان اولین عکاسی نام می‌برند که احتمالا به شکل تصادفی اولین عکس ارواح را ظاهر کرد. او که پیشتر به عنوان یک قلم‌زن و حکاک در جواهری کار می‌کرد، در اوقات فراغت به آتلیه‌ای به نام واشنگتن می‌رفت تا عکاسی کند؛ جایی که او ادعا کرد اولین عکس از یک روح را گرفته است.
به ادعای او روح دخترعمه‌اش که 12 سال قبل از دنیا رفته بود در لحظه ظهور یک عکس در آن ظاهر شده است. او حتی مدعی شد وقتی جلوی دوربین نشسته دستش شروع به لرزیدن کرده است. ادعای موملر به سرعت او را به شهرت رساند و مشتریان آتلیه‌اش را چندین برابر کرد.
ثروتی که این عکاس با ابتکار خود بدست آورد، عکاسان دیگر را نیز به این فکر انداخت که سر از راز او درآورند و مشتریان خود را بیشتر کنند و رفته رفته عکاسی از ارواح به یک فرم عکاسی بدل شد.
اما رازی که موملر و دیگر عکاسان کشف کردند چندان پیچیده نبود. واقعیت آن است که در آن زمان که عکس‌ها بر روی صفحات شیشه‌ای ظاهر می‌شد، عکاس ابتدا تصویر دلخواه خود را روی شیشه می‌انداخت و سپس همان شیشه را برای ظهور عکس مشتری به کار می‌برد.
در میان عکاسان ارواح، جز موملر، یک عکاس دیگر نیز وجود داشت که در سال 1900 با عکاسی خلاقانه از ارواح به شهرت رسید. او "ویلیام هوپ" نام داشت که مدعی شد در آتلیه خود بیش از 2500 عکس از ارواح انداخته است. عکس‌های او که تعدادی از آنها را در زیر می‌بینید، اوج پیشرفت این سبک عکاسی در ابتدای تاریخ این هنر بوده است.
