در این زمینه میرا حسان میرزاده کارشناس ارشد روانشناسی ورزشی و مسئول کمیته روانشناسی هیأت پزشکی ورزشی عنوان می‌کند: بسکتبالیستی که در تمرینات تمام پرتاب‌های آزاد خود را وارد سبد می‌کند ولی در مسابقه این پرتاب‌ها را از دست می‌دهد. در تمامی این اتفاقات، وجه مشترکی وجود دارد و آن چیزی نیست جز ذهن و این قدرت ذهن شما است که در غلبه بر شرایط دشوار شما را یاری می‌کند.
ورزشکاران سالیان متمادی زمان، هزینه، انرژی، فکر و حتی خوشی‌های خود را در ورزش صرف می‌کنند تا نتیجه خوب و مطلوب کسب کنند، ولی در میدان رقابت فقط چند دقیقه و یا حتی چند ثانیه وقت است تا تمامی آنها به بار نشیند.
جالب است بدانید در پژوهش‌های صورت گرفته در بین 10 نفر اول المپیک و مسابقات جهانی از لحاظ فنی هیچ فرق قابل ملاحظه ای دیده نشده است و فقط چیزی که برتری افراد نسبت به هم را مشخص می‌کند، آمادگی ذهنی آنها است. آری، به درستی که امروزه، دیگر رقابت در میادین ورزشی جهان بین دو جسم برتر نیست بلکه بین 2 ذهن برتر و 2 فکر برتر است.
از نگاهی دیگر:
با یک نام آغاز می‌کنیم ...
حسین رضا زاده
کمتر کسی است که نام این قهرمان جهان و المپیک را نشنیده باشد. آیا به یاد دارید که وی وقتی برای وزنه زدن بر روی سکو می‌رفت چه کلمه ای را به زبان می‌آورد؟؟؟
بله ................ یا ابوالفضل ...............
وی از لحاظ جسمانی از آمادگی کامل برخوردار بود و زمانی که می‌خواست وزنه را بالای سر ببرد از ابزاری ذهنی که با استفاده از کلام بود کمک می‌گرفت و برای خود، نیرویی درونی ایجاد می‌کرد که همراه با قوای جسمانی، او را تبدیل به قوی ترین مرد جهان کرد. اگر مربی، خانواده، انرژی، وقت و از همه مهمتر سرنوشت ورزشی‌تان برایتان اهمیت دارد، بدانید که در کنار تمرین‌های جسمانی، از ابزارهای مؤثر ذهنی نیز استفاده کنید تا به موفقیت نزدیک شوید. همواره به خود یاد آور شوید که شما فقط چند ثانیه و یا دقیقه فرصت دارید تا به همه ثابت کنید که چه رنج‌هایی را تحمل کردید.
ابزار کجاست و به دست کیست؟
آن ابزار در علمی به نام روانشناسی و در دست افراد ورزیده علمی و ورزشی است که به آنها روانشناس ورزشی یا مربی مهارت‌های ذهنی می‌گویند. وظیفه روانشناسان ورزشی این است که با استفاده از ایجاد ارتباط بین اصول روان شناسی و رفتاری، به منظور بهبود و ارتقای عملکرد ورزشکاران، این مهارت‌ها و ابزارهای ذهنی را در اختیار مربیان، ورزشکاران، داوران و سایر افراد مرتبط با ورزش قرار دهند.
البته باید توجه داشت استفاده از روانشناسان ورزشی در هنگام برگزاری مسابقات و در طول فصل کمترین تأثیر دارد و همان طور که اشاره شد این امر باید توسط خبرگان و دانش آموختگان این حرفه صورت پذیرد و هر فردی به صرف داشتن تحصیلات روانشناسی شایستگی فعالیت به عنوان روانشناس ورزشی را ندارد. به همین دلیل رشته روانشناسی ورزشی در دانشگاه‌های جهان رو به توسعه و پیشرفت است.
نمونه‌هایی از حضور روانشناسان ورزشی:
در جام جهانی 2006 آلمان، هر 8 تیم رسیده به مرحله نهایی و در سایر جام‌های جهانی فوتبال از جمله جام جهانی 2014 برزیل نیز تیم‌ها از حضور یک روان شناس ورزشی سود می‌بردند و بررسی نتایج این جام‌ها و تمامی تورنمنت‌های فعلی جهان، این باور را در سطح اول فوتبال جهان پدید آورده است که با کمک گرفتن از روان شناسان ورزشی میزان استرس بازیکنان و حتی مربیان کاهش و اعتماد به نفس آنان بالا می‌رود.
وقتی با ورزشکاران دارای مدال در المپیک مصاحبه کردند، آنان 70 درصد از موفقیت خود را مدیون مهارت‌های ذهنی آموخته از روانشناسان ورزشی تیم خود دانستند. بسیاری از قهرمانان دلیل موفقیت خود را ارتقای مسایل روانی و برخی دیگر تمرین و ممارست بر مؤلفه‌های دیگر از جمله تمرکز، کنترل استرس و بالا بردن اعتماد به نفس خود می‌دانند.
در کنار تمامی ویژگی‌ها، این علم فقط مختص به قشر ورزشکاران حرفه ای، مربیان و داوران نیست، بلکه عموم جامعه مانند ورزشکاران سنین پایه، سالمندان خانواده‌های ورزشکاران و مخاطبان رشته‌های پرطرفدار که به نوعی با ورزش در ارتباط هستند و هیجانات آنها تحت تأثیر برد و باخت تیم یا ورزشکار محبوبشان با موجی از شادی و غم در آنها همراه است را نیز در بر می‌گیرد.
در پایان امیدواریم شاهد روزی باشیم که روانشناس ورزشی جایگاه واقعی خود را در بین جامعه ورزش پیدا کنند و روانشناسان ورزشی در کنار مربیان فنی، مربی بدنساز، پزشک تیم، متخصص تغذیه ورزشی، فیزیوتراپ و سایر دست اندرکاران، همراه و حامی ورزشکاران و مربیان باشند.
تسنیم
