به گزارش شفا آنلاين، مائده صنعتگر افزود: پس از گذران مراحل آغازین ازدواج و انتخاب، مهمترین دوره در زندگی زناشویی، «دوران عقد» است. منظور از دوران عقد فاصله زمانی بین جاری کردن صیغه عقد تا زمان جشن‌عروسی و آغاز زندگی مستقل توسط همسران جوان است. علیرغم مناسب بودن این دوره برای شناخت بیشتر، اکثر همسران جوان به دلیل برخی مشکلات، قادر به بهره‌برداری مناسب از این دوره نیستند.
وی در ادامه گفت: گاهی اوقات عقد به عنوان شیرین‌ترین دوره زندگی به دلیل فقدان آگاهی و مهارت لازم، به تلخ‌ترین دوره زندگی تبدیل می‌شود. نتایج پژوهش کیفی میان همسران یکی از شهرهای بزرگ کشور از زوایای متفاوت نشان داد، شناخت عمیق و دقیق مشکلات این دوران و رفع و پیشگیری از بروز آنها می‌تواند در بهره‌مندشدن از دوران عقدی شیرین و به‌یادماندنی کمک بزرگی باشد.
این مشاور خانواده اضافه کرد: بر اساس نتیجه مصاحبه‌های عمیق این مطالعه با همسران، بیشترآنان با توجه به مشکلات ریز و درشت در این دوران «تلخ‌کامی دوران عقد» را تجربه می‌کنند و اذعان دارند که دوران پس از عروسی رضایت بیشتری از زندگی زناشویی‌شان داشته‌اند، البته بی‌تردید با توجه به افزایش مشکلات تجربه‌شده همسران، این تلخ‌کامی نیز دارای سطح‌بندی است.
وی درباره راهکار‌های کاهش مشکلات دوران عقد گفت: تجارب نامطلوب می‌تواند در روابط همسران در دوران عقد تاثیر بگذارد. هر یک از زن و شوهر با تاریخچه زندگی قبلی خود، وارد زندگی زناشویی میشوند. تمامی تجربه‌های پیشین بر روند تصمیمگیری و رفتار همسران با یکدیگر و اطرافیان اثر خواهد گذاشت؛ همان کد کلیدی که همسران لازم است به یاد داشته باشند و اقدامات مقتضی را برای کمرنگ‌تر کردن اثر این کد انجام دهند. گاه خودآگاهی نسبت به این تجربه‌ها و اثرات آن در این دوران به‌تنهایی می‌تواند اثر این کد را کاهش دهد.
این مشاور خانواده درباره اهمیت حرف مردم و آبروداری اظهارکرد: یکی دیگر از موارد پراهمیت در بین مردم، مهم دانستن «حرف مردم» است. به این معنی که بسیاری حاضر به انجام هر کاری هستند تا از حرف و قضاوت نامناسب مردم خلاصی یابند، این عامل خود زمینه‌ساز مشکلاتی می‌شود. در این موارد لازم است همسران نسبت به اثر این کد آگاهی داشته باشند و در دام افراط و تفریط نیفتند.
وی با اشاره به آبرو گفت: عرف و هنجار خانوادگی، میزانی برای سنجش این است که آیا آبروداری شده است یا نه؟ به این معنی که اگر عرف و هنجارهای یک خانواده به وسیله فردی اجرا نشود، آبروی خانواده اول به‌جا آورده نشده است. در این شرایط به همطان توصیه می‌شود که همواره به یکدیگر یادآور شویم در زندگی اجتماعی، همه افراد با نقاب‌هایشان زندگی می‌کنند. هرچقدر این نقاب‌ها قوی‌تر باشد، ما از خود واقعی‌مان دورتر می‌شویم.
صنعتگر اضافه کرد: هر چه بیشتر سعی کنیم به فکر حرف مردم و آبروداری باشیم، ناخواسته در دام «جدایی از خود واقعی»مان می‌افتیم. هر چه فاصله خود واقعی ما و خودی که به دیگران نمایش می‌دهیم بیشتر باشد، احتمال بروز آسیب‌های روانی بیشتر خواهد شد، پس بهتر است حد اعتدال را رعایت کنیم و این‌قدر خودآزاری نکنیم. بهتر است این جملات «مردم چه می‌گویند و مردم چه فکر می‌کنند» را تا حدی از دایرة‌المعارف مراوداتمان حذف کنیم تا به خود واقعی‌مان نزدیک‌تر شویم و سلامت روحمان را افزایش دهیم.
وی با بیان اینکه یکی دیگر از عوامل ایجاد تلخ‌کامی دوران عقد، «رودربایستی» است گفت: همسران در مواردی که نیاز به صحبت‌کردن و اقدام صریح و رک دارند، به دلایل متفاوتی مانند «رو نشدن»، «ترس از بد آمدن» یا «ملاحظه‌کاری» حرف‌های دل خود را به روشنی و صراحت بیان نمی‌کنند و یا اقدام مقتضی با شرایط را انجام نمیدهند بنابراین لازم است همسران و خانواده‌ها پیش از ورود به این عرصه، مهارت‌های حل مسئله، گفت‌وگوی عاقلانه و بر مبنای منِ بالغ، مهارت نه گفتن و دیگر مهارت‌های زندگی سالم و شاد را تمرین کرده باشند. برای تقویت این مهارت‌هامی‌توان از کتاب‌ها و جلسات برگزارشده در این زمینه استفاده کرد.
این مشاور خانواده با اشاره به «نقش فعال زنان» اظهار کرد: نتایج برخی پژوهش‌ها در غرب نشان داده است که زنان نسبت مردان بیشتر مسئول ماندگاری و رشد مراسمها در خانواده‌ها هستند بنابراین به نظر می‌رسد این مراسم نقش بیشتری در زندگی آنها بر جای می گذارد.
وی افزود: زنانه شدن بیش از اندازه اجرای آداب‌ورسوم، ریزبینی کنجکاوانه زنانه، به همراه آبروداری و دیگر خلقیات زنانه، باعث سخت و سنگین شدن روزبه‌روز رسوم شده است. با توجه به تلاش زنان برای افزایش اطلاعات خود در مورد رسوم از طریق مشورت امکان بروز برخی مقایسهها، چشم و هم‌چشمی‌ها و دیگر آفات وجود دارد.
صنعتگر تاکید کرد: لازم است زنان در برگزاری مراسم، قدری پای خود را از روی پدال گاز تنوع‌طلبی و تجمل برداشته و به این دوران به‌عنوان بخشی از زندگی همسران جوان بنگرند، نه کارزاری برای قدرت‌نمایی و جولان دادن خواسته‌های دنیایی که تنها رضایت آنی آنها را در پی خواهد داشت. از سوی دیگر به نظر می‌رسد ورود آقایان و هدایت امور توسط آنها نیز باعث متعادل‌تر شدن این فضا شود.
وی با اشاره به موضوع« انتظارات ناگفته»اظهارکرد: در دوران آشنایی و خواستگاری، همسران در زمینه انتظارات خود از زندگی آینده گفت‌وگو می‌کنند؛ درحالی‌که شروع زندگی مشترک، میدانی از مشارکت کل خانواده است و کنترل همسران بر اتفاقات این برهه از زمان بسیار سخت است.
این مشاور خانواده اضافه کرد: به نظر می‌رسد با توجه به اینکه این انتظارات ناگفته بیشتر از ناحیه خانواده‌ها در دوران عقد بر همسران تحمیل می‌شود؛ در جلسات خواستگاری، همسران یا خانوادههایشان بیان صریح و روشنی از انتظارات خود در مورد نحوه اجرای رسوم ندارند.
وی در ادامه گفت: بیان خواسته و صحبت با لایهای از ابهام، به نحوی‌که شنونده برای درک گفتار باید منطق و استدلال ذهنی خود را به کار گیرد، بر میزان سوء تفاهم بین خانواده‌ها می‌افزاید. به گفته روانشناسی به نام «برن»، نوعی بازی در محاورات شکل میگیرد که سطح ظاهری یا اجتماعی پیام با سطح غیرآشکار و روانشناختی آن متفاوت است و این خود زمینه‌ساز مشکلاتی خواهد بود.
صنعتگر در پایان اظهارکرد: از
یک سو در دوران خواستگاری و اوایل عقد، ساده‌زیستی از طرف خانواده‌ها
شعار داده می‌شود و تجمل زشت و مورد نکوهش است. از سوی دیگر، بدون بیان
خواستههایشان به‌صورت واضح توقع اجرای رسوم مطابق با عرف وجود دارد و این
تضادی آشکار است که حل آن توان زیادی از همسران طلب میکند.
سپید دانایی
