دکتر «اریک ملن»، محقق اصلی این مطالعه، می‌گوید: «این نتایج اهمیت بهینه‌سازی رشد کودکان در سال‌های ابتدایی زندگی را برجسته می‌کند.» محققان با ردیابی ۳۲۰۰ کودک از بدو تولد تا ۲۴ سالگی، تأثیر شاخص توده بدنی (BMI) بر عملکرد ریه را بررسی کردند. این مطالعه نشان داد که از هر ۱۰ کودک، یک کودک در دوران کودکی دچار کاهش عملکرد ریه می‌شود که می‌تواند به عواقب جدی در بزرگسالی منجر شود.
کاهش عملکرد ریه در کودکی می‌تواند خطر ابتلا به مشکلات جدی سلامتی مانند بیماری‌های قلبی، ریوی و دیابت را افزایش دهد. محققان عملکرد ریه را در سنین ۸، ۱۶ و ۲۴ سالگی اندازه‌گیری کردند تا روند رشد مجاری هوایی را مورد بررسی قرار دهند.
این نتایج نشان می‌دهد که کودکان دارای BMI بالا در بزرگسالی دچار اختلال در عملکرد ریه خواهند شد، عمدتاً به دلیل محدودیت جریان هوا. در مقابل، کودکانی که در ابتدا BMI بالایی داشتند اما قبل از بلوغ به وزن طبیعی رسیدند، عملکرد ریه بهتری در بزرگسالی نشان دادند.
نمونه‌های ادرار کودکانی که BMI بالا داشتند، سطوح بالایی از متابولیت‌های اسید آمینه ضروری هیستیدین را نشان داد. الگوی مشابهی نیز در بیماران مبتلا به آسم و بیماری انسدادی مزمن ریه مشاهده شد. همچنین، محققان دریافتند که BMI پایین نیز با کاهش عملکرد ریه مرتبط است که این مورد ناشی از رشد ناکافی ریه‌هاست.
این مطالعه تأکید می‌کند که وزن غیرطبیعی در دوران کودکی می‌تواند عواقب جدی برای سلامت ریه‌ها در آینده داشته باشد. بنابراین، توجه به رشد و تنظیم وزن کودکان به‌ویژه در سال‌های ابتدایی زندگی ضروری است. اقدامات پیشگیرانه می‌تواند به بهبود عملکرد ریه و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های جدی در بزرگسالی کمک کند.
