به گزارش شفا آنلاین:قارچی به نام کاندیدا درون واژن زندگی میکند که در حالت عادی مشکلی به وجود نمیآورد. این قارچ با ایجاد تغییراتی در واژن بر اثر بارداری، سیستم ایمنی ضعیف، مصرف آنتیبیوتیکها و… بیش از حد رشد میکند و میتواند عامل بروز عفونت واژن باشد. در این بین، فعالیت جنسی منجر به تشدید علائم عفونت و افزایش درد ناشی از آن میشود؛ زیرا برقراری رابطه جنسی در فلور میکروبی طبیعی واژن اختلال ایجاد میکند.
عفونت واژن یک بیماری نسبتا شایع در بین زنانی است که از نظر جنسی فعال هستند. رابطه جنسی حین عفونت واژن میتواند بسیار دردناک باشد؛ از همینرو اغلب زنان حاضر نیستند تا زمان بهبودی علائم عفونت واژن، رابطه جنسی داشته باشند.
از طرفی برقراری رابطه جنسی در زمان عفونت واژن خطرناک است. حتی در صورتی که رابطه جنسی موقع عفونت واژن هیچ علائمی نشان ندهد، باز هم میتواند مدت زمان بهبود عفونت را طولانیتر کند و باعث عود نشانههای خاموش بیماری شود. در اغلب موارد، علائمی که عود میکنند از نشانههای بهبودیافته بیماری شدیدتر هستند.
مهمترین عوارض و خطرات برقراری رابطه جنسی حین عفونت واژن شامل موارد زیر میشوند:
فعالیت جنسی ممکن است منجر به افزایش التهاب در ناحیه عفونی شود. به همین دلیل امکان ایجاد درد و احساس ناخوشایند حین رابطه جنسی افزایش مییابد. از طرفی اگر قسمتهای بیرونی (Vulva) یا لبههای واژن (Labia) به دلیل عفونت متورم شده باشند، بر اثر اصطکاک پوست به پوست ناشی از رابطه جنسی، درد شدیدی ایجاد میشود.
عمل دخول حین رابطه جنسی باعث افزایش عفونت بافت واژن میشود و خارش شدیدی ایجاد میکند. این کار میتواند باکتریهای جدیدی را وارد واژن کند که نتیجه آن شدت گرفتن عفونت است.
از طرفی تحریک زنان باعث افزایش عفونت در ناحیه واژن میشود. در واقع تحریک یا به ارگاسم رسیدن زنان با تولید ترشحاتی همراه است که میتواند ناحیه واژن را بیش از حد مرطوب کند. نتیجه افزایش رطوبت در دهانه و داخل واژن، شدت گرفتن خارش و علائم عفونت در آن ناحیه است.
امکان انتقال عفونت قارچی به مردان از طریق رابطه جنسی وجود دارد، اما احتمال آن کم است. تحقیقات نشان دادهاند تنها ۱۵ درصد از مردان پس از برقراری رابطه جنسی در زمان عفونت واژن به این بیماری مبتلا میشوند. این احتمال در مردانی که آلت تناسلی ختنه نشده دارند، بیشتر است. با این حال میتوانید برای کاهش احتمال آلوده شدن به عفونت قارچی، رابطه جنسی محافظتشده (استفاده از کاندوم) داشته باشید.
فعالیت جنسی در زمان عفونت واژن میتواند روند بهبودی بیماری را مختل یا طولانیتر کند. همچنین اگر همسرتان از طریق نزدیکی به عفونت مبتلا شود، میتواند در رابطه جنسی بعدی، درست زمانی که علائم بیماری شما بهبود یافتهاند، باعث انتقال مجدد عفونت شود. در چنین وضعیتی، عدم برقراری رابطه جنسی تا بهبودی کامل هر ۲ نفر، بهترین راهکار برای جلوگیری از ادامه این چرخه است.
در برخی موارد این احتمال وجود دارد که عفونت واژنی به عفونتهای جدیتر در دستگاه تناسلی زنان تبدیل شود. در واقع رابطه جنسی هنگام عفونت واژن میتواند عامل عفونت را به رحم یا مجاری ادراری انتقال دهد و در این نواحی التهاب شدید ایجاد کند.
اگر با علائمی مانند سوزش، خارش، درد هنگام ادرار کردن یا رابطه جنسی دردناک مواجه شدید، حتما به دکتر زنان مراجعه کنید. پزشک در این مواقع، معاینه فیزیکی انجام میدهد تا از وجود عفونت قارچی مطمئن شود؛ زیرا برخی از علائم عفونت واژن با سایر بیماریهای این ناحیه مشترک هستند.
همچنین هنگام ابتلا به عفونت قارچی، شرایط و بروز علائم زیر را حتما به دکتر زنان اطلاع دهید:
پس از تشخیص عفونت واژن، درمان با داروهای ضد قارچ مانند میکونازول (Miconazole)، باتوکونازول (Butoconazole) و ترکونازول (Terconazole) شروع میشود. اگر بعد از گذشت ۲ هفته، علائم ناشی از عفونت واژن کمتر نشدند، باید پزشک معالجتان را در جریان بگذارید تا از روشهای درمانی دیگری استفاده کند.