به گزارش شفا آنلاین،دکتر محمد زارع نیستانک با بیان اینکه والدین باید از آنچه موجب نگرانی آنها شده است، آگاه شوند گفت: پدر و مادرها باید سعی کنند در مواقعی که فرزند دچار نگرانی و استرس است، در کنار او حاضر باشند تا او بتواند با آنان در رابطه با مشکلش صحبت کند.
وی افزود: اگر کودک حاضر نیست علت نگرانیاش را به طور مستقیم در میان بگذارد، باید از راههای غیر مستقیم علت را جویا شد. به جزئیات حرفهای فرزند توجه کرد. اگر وی مشکل را در میان گذاشت، با او همدردی کرد. گاه همین صحبت کردن باعث کاهش استرس فرزند میشود.
نیستانک خاطر نشان کرد: به نگرانیهای فرزند توجه کنید و اجازه دهید، او نیز از این توجه آگاه شود. همین کار باعث میشود، وی احساس کند فردی حامی اوست و میتواند به کسی تکیه کند. به او بگویید که دغدغههای او برای شما هم مهم است و شما احساس او را به خوبی درک میکنید.
این روانشناس کودک با تاکید بر اینکه یکی از بهترین و موثرترین راههای کاهش استرس کودک، آموزش راههای مقابله با چالشها است، گفت: هر گاه فرزندتان شما را از مشکلش آگاه کرد، به او بگویید با او همکاری میکنید تا او برای مشکلش راه حل مناسبی پیدا کند. توجه داشته باشید که باید در این کار با فرزندتان همکاری داشته باشید نه اینکه خودتان به تنهایی برای مشکل او راه حل ارائه دهید. با اینکار، کودک بهتدریج یاد میگیرد، هنگام مواجهه با مشکلات، خودش به تنهایی مشکلاتش را حل و فصل کند.
نیستانک گفت: تجربه کودکان بسیار محدود است. قدرت استدلال و قیاس آنها نیز در مقایسه با بزرگسالان ضعیف است به همین جهت هم ممکن است کودکی هنگام مواجه با یک مشکل و بحران نتواند جوانب مختلف موضوع را بسنجد و راههای چاره را پیدا کند.
وی افزود: ممکن است کودک پس از مواجهه با یک مشکل، هر چند بسیار کوچک، احساس ضعف و ناتوانی کند. در چنین شرایطی است که والدین وظیفه دارند، فرزند را از همه جوانب آگاه کنند و به او اطمینان دهند که مشکل او آنقدرها هم که او تصور میکند بزرگ نیست.
نیستانک با اشاره به اینکه برخی کودکان نگران مسائل بزرگی از سوی بزرگسالان یا خبرها میشوند گفت: نقش والدین در کاهش این نوع نگرانیها بسیار مهم است. پدر یا مادر با ارائه اطلاعات دقیق به کودک و اصلاح سوء برداشتهای او میتواند دغدغههای او را کاهش دهد.
وی تصریح کرد: اگر پدر یا مادر نسبت به چنین موضوعاتی عکس العملی عادی و طبیعی داشته باشد، کودک نیز نگران نمی شود اما اگر والدین نیز خود را حساس نشان دهند، کودک نیز حساس میشود.
این روانشناس کودک گفت: والدین میتوانند به دنبال راههایی باشند که بتوانند به کمک فرزند مشکلات خانواده را حل کنند. مثلا اگر دچار مشکلات اقتصادی هستند، از او بخواهند به دنبال راههایی برای صرفه جویی بیشتر و یا افزایش درآمد باشد یا اگر از گرم شدن زمین میترسد، با هم به دنبال راههای حفظ زمین باشد.
نیستانک گفت: والدین باید سعی کنند نقاط قوت و مثبت فرزندتان را برجسته کنند. از او بخواهند راجع به چیزهایی که دوست دارد و نقاط قوت خود صحبت کند. هنگامی که کودک در حال صحبت است با اشتیاق به سخنان او گوش دهند. اتفاقات خوبی که در زندگی میافتد را بزرگ جلوه دهید و فرزندتان را تشویق کنید.
وی با تاکید بر اینکه موثرترین آموزههای والدین به فرزندان آنهایی هستند که به آنها نشان میدهیم گفت: واکنش شما به نگرانیها، استرسها و مشکلات زندگی خودتان در نوع عکسالعمل فرزندتان نسبت به چالشها بسیار موثر است.
نیستانک یادآور شد: اگر شما هنگام مواجهه با تکالیف و مشکلات، عصبی و
دستپاچه میشوید، احتمال اینکه فرزند شما نیز چنین ویژگیهایی پیدا کند
بسیار زیاد است پس بهتر است برای تربیت فرزندی قوی و مثبت اندیش، ابتدا در
خود تغییراتی مثبت پدید آورید. در موقعیتهای گوناگون، هر چند مشکل، با
روحیهای خوب با مشکلات برخورد کنید و اعتماد به نفس خود را از دست ندهید.
به فرزندتان نشان دهید که مشکلات موقتی هستند و همیشه فرصت برای بهبود
شرایط وجود دارد.
ایسنا