حال بد دارو را خوب کنید

1-از بین 3500  قلم تجهیزات پزشکی، 660 مورد با کمبود حاد و ذخیره موجودی کمتر از یک ماه، 189 قلم با کمبود و ذخیره موجودی کمتر از 3 ماه.
2- دپوی 360 تن تجهیزات پزشکی در گمرک که وارد کنندگان به دلیل ابهام در حقوق و تعرفه های گمرکی علاقه ای به خروج کالا ندارند.
3- موارد کمبود دارویی از اردیبهشت گذشته به 133 قلم رسیده که پیش بینی شده، در مهر و آبان با بحران مواجه شویم.
4- مطالبات شرکت‌های دارویی تا پایان اردیبهشت به 40 هزار میلیارد تومان رسیده است که 12 هزار میلیارد تومان آن فقط شامل بدهی‌های دانشگاه های علوم پزشکی و تأمین اجتماعی است.
5- ناکامی طرح دارویار با این دردها همراه است که با گذشت سه ماه از سال و لزوم پرداخت 5.7 هزار میلیارد ماهانه اما تاکنون مبلغی واریز نشده و غم انگیزتر نیز از مبلغ مصوب 73 هزار میلیارد سال قبل فقط 13.4 همت پرداخت شد.
6- و...این دردهای بی امان گوشه ای از غصه هایی است که در حوزه دارو طی یک سال گذشته با آن مواجهیم؛ دردها و رنج هایی که امروز بخشی از آن گریبان بیماران هموفیلی، فاکتورهشت، تالاسمی، پیوندی و... را گرفته است.
آقای وزیر، بیمار دارو می خواهد نه قرارگاه
بی شک نوع مدیریت منفعلانه وزارت بهداشت در یک سال اخیر که پیش از این سکاندارش را تا مرز «عدم اعتماد» هم برد و نتوانسته با همگرایی بخش های کلان کشور، چالش تخصیص های به موقع و پرداخت بدهی ها به شرکت های دارویی را برطرف کند، از مهم ترین دلایل وضعیت موجود است. وزیر بهداشت امروز از راه اندازی «قرارگاه» سخن می گوید، اما آیا به بیماران تالاسمی، پیوند، هموفیلی و... یا بیماری که بیمارستان ها او را برای تهیه دارو به بازار ارجاع می دهند، می توان گفت صبوری پیشه کن تا قرارگاه وزارت بهداشت، از خواب بیدار شود؟ بی شک، در این بحران که بیم پاییز و زمستانی پرخطر دارویی هم پیش بینی می شود، نقش و بازی بانک مرکزی، گمرک، وزارت اقتصاد، سازمان برنامه و بودجه و تامین اجتماعی را نمی توان نادیده انگاشت، اما مردم، دارو و درمان را از وزارت بهداشت می خواهند چون او را مسئول سلامت خود می دانند؛ حال آقای وزیر فریاد بزند که «من فقط یک حلقه از یک زنجیره ام...».
امید که همیشه در صحت و سلامت باشید، اما...
ما هم دست به دعا بر می داریم نه تنها برای سلامتی مسئولان متولی دارو که اگرچه ناکارآمدی برخی از آن ها، درمان مردم را به خطر انداخته، بلکه برای تمامی انسان ها که هیچ گاه گذرشان به دکتر و درمانگاه و بیمارستان نیفتد اما چقدر از مسئولان ما برای یافتن داروهایشان از این داروخانه به آن داروخانه سرگردان می شوند؟
آقایان مسئول! باور کنید، طعم کمبود دارو یا نبود داروی موثر و با کیفیت به ویژه برای بیماران خاص، طعم تلخی است، این را با چه زبانی باید فریاد کرد؟
چرا قرارگاه شما حتی فاقد این توان و کارآمدی است که 360 تن تجهیزات پزشکی که هر قلم از آن، دردی از مردم را دوا می کند، ماه ها و هفته ها در انبار گمرک معطل بماند؟! کالای پزشکی و دارو، برای مردم همچون خرید گوشت و میوه نیست که چون توان خرید ندارد، از آن بگذرد و با خود کلنجار رود که بدون گوشت چند صدهزار تومانی و میوه چندده هزار تومانی هم می توانم زنده بمانم.
آقای رئیس جمهور می دانیم که ...
بی شک، امروز در حوزه دارو   اراده ای جهادی و همه جانبه نیازمند است که به «بازی» بانک مرکزی، گمرک و بدهکاران به بخش های دارویی پایان دهد؛ آقای رئیس جمهور همه می دانیم که جنابعالی برای مردم، شبانه روز تلاش می کنید ولی وقت آن فرا رسیده که «دارو» را درست و دقیق دریابید و اجازه ندهید برخی از این سیستم های ناکارآمد، مردم را در پاییز و زمستان پیش رو گرفتار نبود حتی داروهای ساده آنتی بیوتیک و سرم و احتمالا تجهیزات پزشکی «گران شده» کنند. سید صادق غفوریان/ خراسان