چند روز پس از این حادثه «مجذوبی» رییس علوم پزشکی همدان اعلام کرد: «براساس آنچه مشاهده کردیم اسهال بیماران مبتلا به صورت اسهال التهابی و عفونی بود و بنابر تخصص و تجربه‌ای که در این زمینه داشتیم، علل میکروبی و باکتریالی طرح شد. شیگلا؛ یک باکتری است که در برخی افراد اسهال شدید خونی و در بعضی بیماران هم علائم خفیف ایجاد می‌کند. این باکتری در روده بیمار توکسین ترشح می‌کند که از این طریق در روده بیمار جذب جریان خون می‌شود که می‌تواند مغز و کلیه را درگیر کند.»
پس از اعلام این خبر توسط رییس دانشکده علوم پزشکی همدان، برخی از اهالی روستا ادعا می‌کنند که در شربت نذری متادون ریختند و برخی دیگر مدعی هستند که در این شربت سم یونجه وجود داشته است.
«حبیب کریمی» عضو شورای روستای چنارعلیا درخصوص این خبر می‌گوید: «در یکی از هیات‌ها شربت نذری توزیع کردند همان روز بیش از ۲۵۰ نفر به بیمارستان اسدآباد مراجعه کردند. رییس علوم پزشکی همدان یک نوع بیماری به نام «شیگلا» را عنوان کرده است. در لیستی که شورا همان شب از مسموم‌شدگانی که به بیمارستان مراجعه کرده بودند تهیه کرد، بیش از ۲۵۰ نفر با علائم گوارشی به بیمارستان مراجعه کرده بودند. حالا اگر بعد از این اتفاق بر تعداد این افراد اضافه شده باشد، اطلاعی در دست نیست. در حال حاضر هم برخی اهالی هنوز دچار این علائم هستند و به بیمارستان مراجعه می‌کنند.»
اگر به همین منوال پیش برود شکایت می‌کنم
«نادر دیانی» پدر نرجس دختری که در این روستا با علائمی همچون اسهال، استفراغ و تب شدید در بیمارستان اسدآباد جان خود را از دست داد می‌گوید: «در روز تاسوعا دختر من به همراه مادر و مادربزرگش به هیات رفته بودند و نرجس دو لیوان از آن شربت نذری می‌خورد. ساعت ۱۲ شب بود که نرجس حالش به‌شدت بد شد و ما او را به بیمارستان اسدآباد رساندیم. وقتی به بیمارستان رفتیم متوجه شدیم برخی دیگر از اهالی نیز در بیمارستان آمدند و حالشان مانند دختر من بد است. مراجعه‌کنندگان حدود ۲۶۰ نفر بودند که لیستی را هم امضا کردند و می‌گفتند که در شربت نذری سم یونجه وجود داشته. حالا مشخص نیست این وضعیتی که برای اهالی روستا پیش آمده از ظرفی که در آن شربت درست کرده‌اند بوده یا نه. تمام افرادی که آن شب در بیمارستان بودند آزمایش دادند.
پس از آزمایش مشخص شد که سم یونجه در شربت وجود داشته است، اما نمی‌دانیم چرا علت اصلی را بازگو نکردند. ما حتی آزمایشات نرجس را به چندین فوق تخصص نشان دادیم و آن‌ها به ما گفتند که بله سم یونجه بوده است. پزشکان به ما گفتند فقط سم یونجه می‌تواند در کبد، کلیه و گوارش افراد با این علائم تاثیر بگذارد.»
او در ادامه می‌گوید: «اعلام کرده‌اند که عفونت بوده است چه جور عفونتی بوده که در عرض یک روز فقط آن‌هایی که از شربت خوردند دچارش شدند؟ چند بار خواستم پرونده دخترم را ببینم و به متخصصان نشان دهم، اما به من گفتند پرونده محرمانه است و اجازه ندادند. من پدر نرجس هستم حق دارم بدانم علت فوت دخترم چه بوده است. برخی اهالی از نتیجه آزمایش‌های‌شان عکس گرفته بودند و عکس نتیجه آزمایش را به پزشکان متخصص نشان دادند. پزشکان هم به آن‌ها اعلام کردند که سم یونجه بوده.
سم یونجه چند نوع دارد. مثلا یک نوع آن برای از بین بردن یونجه است. یک نوع آن برای از بین بردن آفت‌های یونجه و یک نوع برای تقویت یونجه. اگر حرف مرا باور ندارید من می‌توانم آزمایشات را برای شما ارسال کنم. یکی از اهالی روستا که زنی حدودا ۵۰ ساله است به لحاظ ذهنی مشکل پیدا کرده است و اصلا هوشیاری ندارد. من می‌توانم استشهاد محلی هم برای‌تان جمع کنم که اهالی با علائمی مثل اسهال خونی یا ادرار خونی روبه‌رو نبودند. چند بار هم فردی که شربت نذری توزیع کرد را احضار کردند. اگر بیماری عفونی بود این فرد را احضار نمی‌کردند تا او را مورد بازجویی قرار دهند. هنوز به من واقعیت را نگفتند اگر به همین منوال پیش برود مجبور می‌شوم شکایت کنم.»
اهالی روستا بیماری عفونی را منشا وضعیت جسمانی‌شان نمی‌دانند
«هادی. م» یکی از اهالی روستا که در جریان این خبر اطلاعاتی را می‌داند می‌گوید: «بیماری عفونی با هیچ منطقی جور درنمی‌آید، چون فقط افرادی که از شربت خوردند مسموم شدند. اگر علت علائم گوارشی برخی از اهالی روستا به دلیل نوعی بیماری عفونی باشد چطور در یک خانواده پنج نفره که سه نفر از اعضای آن حالشان بد شده دیگر اعضای خانواده به بیماری عفونی دچار نشده‌اند؟ به هر حال بیماری عفونی یا هر نوع باکتری قابل انتقال است. هیچ کدام از اهالی روستا علت بروز علائم را به دلیل بیماری عفونی باور نکرده‌اند.
ببینید شربت را که درست کردند یکی
گفته شکر را می‌دهد یکی یخ داده است و دیگری هم ظرف شربت را. احتمال دارد
هر کدام از این خوراکی‌ها یا وسایل تهیه شربت جایی بوده باشد که در معرض سم
یونجه بوده یا به خطا این سم را داخل شربت ریخته‌اند. در هر صورت چه به
عمد و چه سهوا هیچ کدام از اهالی روستا بیماری عفونی را قبول ندارند و
خواستار این شدند که واقعیت را بدانند. به هر حال یک نفر دچار اشتباه شده
است.»اعتماد
