» عمومی
شفا آنلاين-شير و محصولات لبني از گروه هاي اصلي در هرم غذايي است که حاوي مواد مغذي از جمله پروتئين، کلسيم، فسفر و برخي ويتامين هاي گروه هاي B و A است.
به گزارش شفا آنلاين،کمبود هر کدام از اين مواد در بدن ممکن است سرمنشاء انواع بيماري ها باشد. بر اساس گزارش سازمان هاي بين المللي سرانه مصرف شير يکي از معيارهاي توسعه پيشرفت فرهنگي جامعه محسوب مي شود. شير به دليل داشتن ترکيبات خاص تنها ماده شناخته شده در طبيعت است که مي تواند به طور متعادل تمام نيازهاي بدن را تأمين کند.
از اين رو براي تأمين سلامت، وجود شير و محصولات لبني در سبد غذايي خانواده ها ضرورتي انکارناپذير است.گفته مي شود سرانه مصرف شير در کشور ما حدود ۷۰کيلوگرم در سال است در حالي که اين رقم در کشورهاي توسعه يافته ۳۰۰ تا 350کيلوگرم در سال است و فاصله زيادي بين ما و ساير کشورها در ميزان مصرف شير وجود دارد و به عبارتي در اين زمينه در وضعيت قرمز به سر مي بريم.
ايرانيان روزانه ۱۹۰گرم شير و مواد لبني مصرف مي کنند در حالي که طبق سبد مطلوب پيشنهادي براي غذا اين رقم بايد حداقل ۲۵۰گرم در روز باشد. قرار گرفتن اين ماده غذايي در سبد خانوار به عوامل متعددي اعم از فرهنگي و اقتصادي بستگي دارد اما آن چه مهم به نظر مي رسد اين که الگوي تغذيه مردم ارتباط تنگاتنگي با توان خريد آن ها دارد. چنان که با افزايش قيمت شير ميزان مصرف آن نيز به شکل معناداري کاهش مي يابد.
به گفته مشاور شرکت صنايع شير ايران در دو سال نخست اجراي مرحله اول هدفمندي يارانه ها مصرف موادغذايي در کشور ۱۸درصد کاهش يافت و در بين موادغذايي بيشترين کاهش مصرف با ۴۲درصد مربوط به شير و لبنيات بوده است. از آن جا که مصرف شير همچون مصرف نان براي اغلب خانواده ها امري ضروري محسوب نمي شود با افزايش قيمت شير حذف اين کالا از سبد غذايي خانوار رقم مي خورد. اين روزها نيز با افزايش قيمت شير و به تبع آن محصولات لبني باز هم زنگ خطر کاهش مصرف شير در کشور به صدا درآمده است.
در واقع افزايش قيمت شير مساوي است با کاهش مصرف آن توسط مردم و اين سرآغاز افزايش بار بيماري هاي ناشي از کمبود کلسيم و مواد مغذي موجود در شير است که پوکي استخوان، کوتاهي قد کودکان، کاهش بهره هوشي، خرابي دندان ها و ... بخشي از آن مي باشد. در حالي که شير مهم ترين منبع تأمين کلسيم بدن است، بر اساس آمار ۹۰درصد مردم کشور دچار کمبود کلسيم هستند.
گفته مي شود زنان ايراني ۲۰سال زودتر دچار پوکي استخوان مي شوند و اين سن براي زنان ۳۵ و براي مردان ۴۰ تا ۴۵سالگي است. به اين آمار که به نقل از رئيس صنايع شير ايران اسفندماه گذشته در نشست خبري اعلام کرده است، دقت کنيد: « بنابه اعلام مرکز تحقيقات پوکي استخوان کشور در سال ۸۰ جمعيت داراي پوکي استخوان بالاي ۵۰سال کشور تنها 15.3درصد بوده است که اين ميزان در سال ۹۰ به دو برابر يعني بيش از ۳۰درصد جمعيت بالاي ۵۰سال رسيد و هم اکنون اين ميزان حدود ۳۴ درصد است. در سال گذشته ۵۱ هزار مورد شکستگي گردن، استخوان ران و لگن خاصره در کشور ثبت شده که حدود ۵۰درصد اين جمعيت به فاصله کمتر از يک سال به دليل تبعات اين شکستگي فوت کرده و بقيه زمين گير شده اند.
به عبارتي در کشور هر ساعت حدود ۷سالمند به دليل کمبود مصرف شير زمين گير شده و هر ساعت ۳نفر به خاطر عارضه پوکي استخوان فوت کرده اند.
وزارت بهداشت اعلام کرده است ارزش دندان هاي هر فرد ۱۰۰ميليون تومان است و هر ايراني دست کم داراي ۲دندان پوسيده است، يعني در کشور حداقل ۱۵۰ميليون دندان پوسيده داريم که اگر هزينه ترميم ساده هر کدام از اين دندان ها را ۲۰۰هزارتومان حساب کنيم تنها براي سالم سازي دندان بايد حدود ۳۰هزار ميلياردتومان هزينه شود.»با يک حساب سرانگشتي مي توان دريافت که سالانه هزينه هاي هنگفتي بر اثر ابتلاي افراد جامعه به بيماري هاي مرتبط با کاهش مصرف شير از جمله پوکي استخوان، مشکلات دندان ها و ... به جامعه تحميل مي شود. به طور حتم اين هزينه چندين برابر هزينه اي است که اکنون دولت مي تواند بابت حمايت از صنعت شير و دادن يارانه مناسب به شير بپردازد.
چرا هزينه اي که قرار است بعدها براي درمان انواع و اقسام بيماري بپردازيم امروز براي پيشگيري از آن نپردازيم؟امروزه ميانگين مصرف موادي مانند قند و شکر و روغن در کشور ما نسبت به ميانگين جهاني بسيار زياد است و يکي از اقدامات مسئولان بايد تغيير اين مسير به سمت افزايش مصرف گروه هاي اصلي غذايي مانند شير، ميوه و سبزي باشد که در مقايسه با ساير کشورها وضعيت مطلوبي ندارد و اين اتفاق جز از طريق فرهنگ سازي و حمايت هاي يارانه اي دولت به ويژه براي گروه هايي مانند کودکان، زنان و سالمندان ميسر نمي شود.
حال که دولت يازدهم سلامت را در اولويت هاي اصلي کار خود قرار داده است و مسئولان حوزه سلامت نيز رويکرد پيشگيري را سرلوحه خود قرار داده، بهتر است قدمي برندارد که منجر به افزايش بار بيماري ها در جامعه شود و به جاي هزينه کردن در مرحله آخر به سرمايه گذاري در مرحله اول يعني پيشگيري اقدام کند. به هر حال حذف شير از سبد غذايي خانوار به دليل افزايش قيمت آن حکايت تلخي است که تبعات آن خواسته يا ناخواسته در آينده اي نه چندان دور گريبان جامعه را مي گيرد و تنها تدبير امروز دولتمردان است که مي تواند مانع خالي شدن سبد غذايي از مايحتاج ضروري مردم به ويژه اقشار آسيب پذير شود.
خبرآنلاین
از اين رو براي تأمين سلامت، وجود شير و محصولات لبني در سبد غذايي خانواده ها ضرورتي انکارناپذير است.گفته مي شود سرانه مصرف شير در کشور ما حدود ۷۰کيلوگرم در سال است در حالي که اين رقم در کشورهاي توسعه يافته ۳۰۰ تا 350کيلوگرم در سال است و فاصله زيادي بين ما و ساير کشورها در ميزان مصرف شير وجود دارد و به عبارتي در اين زمينه در وضعيت قرمز به سر مي بريم.
ايرانيان روزانه ۱۹۰گرم شير و مواد لبني مصرف مي کنند در حالي که طبق سبد مطلوب پيشنهادي براي غذا اين رقم بايد حداقل ۲۵۰گرم در روز باشد. قرار گرفتن اين ماده غذايي در سبد خانوار به عوامل متعددي اعم از فرهنگي و اقتصادي بستگي دارد اما آن چه مهم به نظر مي رسد اين که الگوي تغذيه مردم ارتباط تنگاتنگي با توان خريد آن ها دارد. چنان که با افزايش قيمت شير ميزان مصرف آن نيز به شکل معناداري کاهش مي يابد.
به گفته مشاور شرکت صنايع شير ايران در دو سال نخست اجراي مرحله اول هدفمندي يارانه ها مصرف موادغذايي در کشور ۱۸درصد کاهش يافت و در بين موادغذايي بيشترين کاهش مصرف با ۴۲درصد مربوط به شير و لبنيات بوده است. از آن جا که مصرف شير همچون مصرف نان براي اغلب خانواده ها امري ضروري محسوب نمي شود با افزايش قيمت شير حذف اين کالا از سبد غذايي خانوار رقم مي خورد. اين روزها نيز با افزايش قيمت شير و به تبع آن محصولات لبني باز هم زنگ خطر کاهش مصرف شير در کشور به صدا درآمده است.
در واقع افزايش قيمت شير مساوي است با کاهش مصرف آن توسط مردم و اين سرآغاز افزايش بار بيماري هاي ناشي از کمبود کلسيم و مواد مغذي موجود در شير است که پوکي استخوان، کوتاهي قد کودکان، کاهش بهره هوشي، خرابي دندان ها و ... بخشي از آن مي باشد. در حالي که شير مهم ترين منبع تأمين کلسيم بدن است، بر اساس آمار ۹۰درصد مردم کشور دچار کمبود کلسيم هستند.
گفته مي شود زنان ايراني ۲۰سال زودتر دچار پوکي استخوان مي شوند و اين سن براي زنان ۳۵ و براي مردان ۴۰ تا ۴۵سالگي است. به اين آمار که به نقل از رئيس صنايع شير ايران اسفندماه گذشته در نشست خبري اعلام کرده است، دقت کنيد: « بنابه اعلام مرکز تحقيقات پوکي استخوان کشور در سال ۸۰ جمعيت داراي پوکي استخوان بالاي ۵۰سال کشور تنها 15.3درصد بوده است که اين ميزان در سال ۹۰ به دو برابر يعني بيش از ۳۰درصد جمعيت بالاي ۵۰سال رسيد و هم اکنون اين ميزان حدود ۳۴ درصد است. در سال گذشته ۵۱ هزار مورد شکستگي گردن، استخوان ران و لگن خاصره در کشور ثبت شده که حدود ۵۰درصد اين جمعيت به فاصله کمتر از يک سال به دليل تبعات اين شکستگي فوت کرده و بقيه زمين گير شده اند.
به عبارتي در کشور هر ساعت حدود ۷سالمند به دليل کمبود مصرف شير زمين گير شده و هر ساعت ۳نفر به خاطر عارضه پوکي استخوان فوت کرده اند.
وزارت بهداشت اعلام کرده است ارزش دندان هاي هر فرد ۱۰۰ميليون تومان است و هر ايراني دست کم داراي ۲دندان پوسيده است، يعني در کشور حداقل ۱۵۰ميليون دندان پوسيده داريم که اگر هزينه ترميم ساده هر کدام از اين دندان ها را ۲۰۰هزارتومان حساب کنيم تنها براي سالم سازي دندان بايد حدود ۳۰هزار ميلياردتومان هزينه شود.»با يک حساب سرانگشتي مي توان دريافت که سالانه هزينه هاي هنگفتي بر اثر ابتلاي افراد جامعه به بيماري هاي مرتبط با کاهش مصرف شير از جمله پوکي استخوان، مشکلات دندان ها و ... به جامعه تحميل مي شود. به طور حتم اين هزينه چندين برابر هزينه اي است که اکنون دولت مي تواند بابت حمايت از صنعت شير و دادن يارانه مناسب به شير بپردازد.
چرا هزينه اي که قرار است بعدها براي درمان انواع و اقسام بيماري بپردازيم امروز براي پيشگيري از آن نپردازيم؟امروزه ميانگين مصرف موادي مانند قند و شکر و روغن در کشور ما نسبت به ميانگين جهاني بسيار زياد است و يکي از اقدامات مسئولان بايد تغيير اين مسير به سمت افزايش مصرف گروه هاي اصلي غذايي مانند شير، ميوه و سبزي باشد که در مقايسه با ساير کشورها وضعيت مطلوبي ندارد و اين اتفاق جز از طريق فرهنگ سازي و حمايت هاي يارانه اي دولت به ويژه براي گروه هايي مانند کودکان، زنان و سالمندان ميسر نمي شود.
حال که دولت يازدهم سلامت را در اولويت هاي اصلي کار خود قرار داده است و مسئولان حوزه سلامت نيز رويکرد پيشگيري را سرلوحه خود قرار داده، بهتر است قدمي برندارد که منجر به افزايش بار بيماري ها در جامعه شود و به جاي هزينه کردن در مرحله آخر به سرمايه گذاري در مرحله اول يعني پيشگيري اقدام کند. به هر حال حذف شير از سبد غذايي خانوار به دليل افزايش قيمت آن حکايت تلخي است که تبعات آن خواسته يا ناخواسته در آينده اي نه چندان دور گريبان جامعه را مي گيرد و تنها تدبير امروز دولتمردان است که مي تواند مانع خالي شدن سبد غذايي از مايحتاج ضروري مردم به ويژه اقشار آسيب پذير شود.
خبرآنلاین
نظرشما
آخرین اخبار