به گزارش شفا آنلاين،مخاطب گرامي، 12 سال زمان بسيار زيادي است. البته دانستن اين موضوع که شما و همسرتان پس از گذشت چند سال از شروع زندگي مشترکتان تصميم به بچه دار شدن گرفته باشيد نيز مهم است. اما به هر حال فرآيند دنبال کردن اين موضوع و خوردن به درهاي بسته و مسئله انتظار، خسته کننده، فرساينده و از لحاظ روحي بسيار آزار دهنده است. زوجين درگير اين دغدغه، صرف نظر از اين که اين ناتواني به کدام يک بر مي گردد لازم است اين نکته را به ياد داشته باشند که هيچ چيز به اندازه همراهي کردن آن ها با يکديگر در اين شرايط کمک کننده نيست. اين که به دنبال راه برخورد صحيح با اين مسئله هستيد، بسيار خوب است چرا که بي تفاوتي نسبت به پيدا کردن راه سازگاري با اين موضوع مي تواند رفته رفته زندگي زناشويي زوجين را به يک بحران جدي تبديل سازد. اين که اصطلاحاً همسرمان را از خودمان بدانيم، او را بخشي از روح و جسم خود ببينيم و آزردگي او را نتوانيم تحمل کنيم همگي بزرگ ترين کليد حل مشکلاتي از اين قبيل است که بنيان عشق و ارتباط صميمي ميان زوجين را محکم تر مي سازد. لازم است اطلاعات بيشتري از اين که شما و همسرتان در اين 12 سال چه اقدامات درماني براي داشتن فرزند انجام داده ايد بررسي شود. در بيشتر مواقع اين مشکل با درمان خاص خود برطرف مي شود ، اگر چه فرآيندي وقت گير و گاه پر هزينه است، اما به ميزاني که زوجين صبور بمانند در نهايت نتيجه مطلوب را خواهند گرفت. تنها لازم است در اين مسير دوشا دوش يکديگر حرکت کنند. بسته به اين که مواجه شدن با اين مسئله را يک مشکل ببينيد و به دنبال راه چاره باشيد ( همانطور که در سوال خود مطرح کرديد ) و يا اين که به آن به عنوان يک پيشامد و موضوع لاينحل در زندگي واقعي بنگريد، نحوه برخورد شما با اين مسئله، متفاوت خواهد بود.توصيه من به شما مخاطب گرامي اين است که به منظور يافتن راه صحيح برخورد با اين موضوع اين نکات را به ياد داشته باشيد و به کار بگيريد:
استرس و اشتغال ذهني درباره ناباروري خود مي تواند موجب تداوم ناباروري شود. لذا حمايت عاطفي که شما به همسرتان مي دهيد بسيار ضروري است. از سوي ديگر، ناديده گرفتن اين مسئله در موارد بسيار، خود موجب شده است که مشکل برطرف شود، البته در صورتي که علت جسماني وجود نداشته باشد.
به ياد آوريد که ملاک هايتان براي ازدواج با همسرتان چه بوده است و اين که همسرتان را براي چه دوست داريد. در اين باره لازم است عقل و منطق را کاملاً کنار بگذاريد و با دل و احساستان ببينيد. مشخص سازيد که "فرزند" در زندگي برايتان چه معنايي دارد ،حضورش تا چه حد حياتي و نبودش تا چه اندازه مشکل ساز است ضمن اين که راه حل هاي ديگري وجود دارد که مي تواند فرزندي را به کانون خانواده شما بياورد و نيازتان را به پدر و مادر شدن برآورده سازد.
روند درماني طولاني زوجين نابارور براي بچه دار شدن و آثار داروهاي درمان کننده در صورت مصرف، تا حد زيادي خلق و خوي آن ها را دستکاري مي کند و گاه موجب احساس بي ارزشي، افسردگي و خشم مي شود. خشم نسبت به خود و احساس بي کفايتي در صورتي که مشکل از شما باشد و برخورداري از حق مسلم نسبت به همسر و مديون ساختن او در صورتي که علت ناباروري او باشد خطرناک ترين اعمالي است که مي تواند به راحتي يک زوج خسته و رنجور را از هم دور کند و به زندگي مشترکشان پايان دهد. لذا اين که تلاش کنيد تحت هر شرايطي احساس شکست را به خود و به ويژه همسرتان القا نسازيد يکي از صحيح ترين برخورد ها با اين مسئله است که منطق و آرامش را برايتان به ارمغان مي آورد.
اگر تصميم گرفته ايد که نداشتن فرزند را در زندگي خود و همسرتان يک مشکل، نقص يا کمبود نبينيد لازم است به گونه اي مصمم در مقابل فشار هاي قضاوتي خانواده، اطرافيان و دوستان و از همه بيشتر جامعه ايستادگي نشان دهيد. راه حل هاي ديگران را بشنويد، اما به ياد داشته باشيد که يک بيماري مشترک در دو بدن مختلف به يک شکل درمان نمي شود. عکس العمل اطرافيان مي تواند باعث تشديد احساسات منفي در شما و همسرتان شود، لذا لازم است خود و همسرتان را با صرف وقت بيشتر براي تقويت روابط عاطفي تان نسبت به اين مسائل واکسينه کنيد. در نهايت توصيه من به شما مخاطب گرامي اين است که اگر تصور مي کنيد لازم است شما يا همسرتان مهارت هاي بيشتري براي به کار گرفتن نکات مذکور کسب کنيد، از مشاوره تخصصي در اين زمينه بهره مند شويد.
