آیا بیماران ام اس می‌توانند روزه بگیرند؟

به گزارش شفا آنلاین،دکتر شمس الدین حجازی درباره بیماری ام اس و روزه‌داری گفت: ام اس گاهی دارای طیف خفیفی است که فرد زندگی عادی خود را دارد و این بیماری تنها در حد مور مور شدن دستان است که این افراد می‌توانند به راحتی روزه بگیرند.

این متخصص مغز و اعصاب افزود: باید توجه داشت در نوع شایع ام اس که بیماری در مراحل پیشرفته‌ای قرار دارد باید نکات مهمی را در زمینه روزه داری رعایت کنند و مراقب عوامل تشدید کننده بیماری ام اس باشند.

وی درخصوص این عوامل تشدید کننده عنوان کرد: 4 عامل مهم گرما، استرس، خستگی و ضربه می‌تواند ام اس را تشدید کند از این رو بیماران ام اس باید از این 4 عامل دور باشند تا توان خود را برای روزه داری نیز حفظ نمایند.

حجازی خاطرنشان کرد: بدین معنا که نباید بیمار ام اس تا مرز خستگی پیش برود و یا در محیط گرم بدون رطوبت قرار بگیرد همچنین لازم است بیماران ام اس از استرس و اضطراب بپرهیزند و مراقب هر گونه ضربه‌ای به بدن خود به ویژه به مغز و نخاع باشند تا این بیماری تشدید نشود.

وی همچنین درباره شرایط بیماران ام اس برای روزه داری اظهار داشت: بیماران پیشرفته ام اس در صورتی که بیماری‌های عروقی، خونی، دیابت و کلیوی نداشته باشند و از وضعیت چرخش خون مناسبی برخوردار باشند می تواند روزه بگیرند.

رییس هئیت مدیره انجمن ام اس قم با اشاره به تغذیه بیماران ام اس گفت: علاوه بر انجام کارهای سبک و خوردن سحر و افطار و توجه به استراحت کافی و دوری از استرس و گرما، لازم است بیماران ام اس از تغذیه مناسبی نیز در ایام ماه مبارک رمضان برخوردار باشند.

وی توصیه کرد بیماران ام اس میوه جات و سبزیجات را در سبد غذایی خود بگنجانند و به جای گوشت قرمز از گوشت سفید استفاده کنند همچنین از خوردن غذاهای چرب به شدت خودداری کرده و عسل را در وعده‌های غذایی خود از یاد نبرند.

حجازی توجه به بیماران ام اس را مورد تاکید قرار داد و گفت: خانواده‌ها و به ویژه مسئولان باید توجه داشته باشند که شرایط مناسبی را برای این بیماران فراهم آورند به خصوص از مسئولان انتظار می رود با توجه به اینکه بیشترین افراد بیمار شامل نسل جوان است به جایگاه اجتماعی، شانیت و کسب و کار این عزیزان توجه شود.

گفتنی است، ام اس یک بیماری مربوط دستگاه عصبی مرکزی بوده و در این بیماری پوشش محافظ اعصابی که در داخل و اطراف مغز نخاع قرار دارند تخریب می‌شود که این خود باعث ایجاد طیف گسترده‌ای از علائم مثل از دست دادن کنترل عضلات هماهنگی بین آنها تا اختلالات بینایی می‌شود.

این بیماری در زنان شایعتر از مردان است همچنین تاکنون دلیل پیدایش این بیماری مشخص نشده است ولی بنظر می رسد که بروز این بیماری ارتباطی با پاسخ‌های خود ایمنی داشته باشد.