غلامعلی افروز در یادداشتی با عنوان «کرونا، حاکمیت اندیشه جامعه و جهان خانواده محور» نوشت: «در چند ماه گذشته کلمه خانواده بیش از هر زمان دیگری در گستره جهان طنین افکند شده است از تاریخ تاسیس غالب کشورهای جهان تاکنون هیچ زمانی در گذر تاریخ به اندازه امروز مستقیم و غیرمستقیم بر ضرورت محوریت خانواده برای سلامت بقاء و تلاش انسان‌ها تاکید نشده است.
اینک با اذعان بر اندیشه محوریت خانواده و ضرورت تاکید بر جامعه و جهان خانواده محور به ویژه در طراحی و برنامه‌ریزی های ملی دیگر بعید است که محققان آینده پژوه در قلمرو خانواده نظریه‌پردازان پدیده جهانی شدن و طراحان فرآیند جهانی سازی از کمرنگ شدن ارزش‌ها و میراث معنوی خانواده و از بی تفاوت شدن نسل‌های نسبت به تعهدات اخلاقی و دلبستگی‌های عاطفی به خانواده‌ها سخن بگویند.
پدیده نوظهور ناگوار کرونا به رغم پیامدهای فراوان ناخوشایند و غمبار در کشورهای جهان درس گهر باری را به جهانیان داد که محور سلامت و فرهنگ و ماندگاری خانواده است. قدردان حریم با قداست خانواده باشید و همه با هم همه مهرورزی ها را در خانواده تجربه کنید. پس بایسته و سزاوار است که برای تاسیس به هنگام نهاد مقدس خانواده با فراهم کردن زمینه‌های فرهنگی و اقتصادی ازدواج ماندگار برای داوطلبان ازدواج و تحکیم و تعالی خانواده‌ها از هیچ تلاش و کوششی دریغ نشود و قطعاً ضروری است که محور اصلی همه برنامه‌های ملی و بین‌المللی خانواده باشد.
در واقع درست همانطور که در اصل دهم قانون اساسی استوار جمهوری اسلامی تاکید شده است: از آنجا که خانواده واحد بنیادی جامعه اسلامی است، همه قوانین و مقررات و برنامه‌ریزی‌های مربوط به آن باید در جهت آسان کردن تشکیل خانواده، پاسداری از قداست آن و استواری روابط خانوادگی بر پایه حقوق و اخلاق اسلامی باشد. آری، خانواده تنها نهاد فطری، طبیعی، بی بدیل و جاودانه هستی است، سلامت زیستی و روانی، اخلاقی و معنوی، فرهنگی و اجتماعی و پیشرفت و تحول همه جانبه جامعه در گروی طراحی تدوین و اجرای متعهدانه برنامه‌های خانواده محور است.
بدیهی است لازمه طراحی و اجرای کامل برنامه‌های اثربخش و ماندگار خانواده محور آن است که همه نهادهای ملی خانواده محور باشند و همه کارگزاران نظام از اندیشه والای خانواده محوری برخوردار باشند؛ یعنی مجلس و قوانین خانواده محور، دستگاه‌های قضایی خانواده محور، دولت و برنامه‌های خانواده محور، اقتصاد خانواده محور، صنعت خانواده محور، مسکن خانواده محور، کشاورزی خانواده، محور آب و برق و گاز خانواده محور، تامین اجتماعی خانواده محور، بهداشت و درمان خانواده محور، مدرسه خانواده محور، مسجد خانواده محور، رسانه خانواده محور، ارتباطات خانواده محور، حمل و نقل خانواده محور، شهرداری خانواده محور، پلیس خانواده محور و جامعه و جهان خانواده محور.
با همین نگاه است که تاسیس یک وزارتخانه قوی و پر اقتدار به عنوان «وزارت خانواده» برای هماهنگی در طراحی و اجرای دقیق برنامه‌های ملی خانواده محور یک ضرورت اساسی است.
که این وزارت خانه میتواند با تجمیع سازمان بهزیستی، معاونت خانواده و امور زنان ریاست جمهوری، حوزه معاونت جوانان وزارت ورزش و جوانان و سازمان تامین اجتماعی و دیگر بخش های مرتبط، تاسیس شود.
بایسته آن است که همواره همه را درخانواده ببینیم و همه را برای خانواده بخواهیم. کانون خانواده با حاکمیت آرامش و نشاط معنوی، فوران گل‌واژه های عاطفی و پیوندهای مهرانه اصلی‌ترین بستر رشد و شکوفایی وجود است.
خانواده همچون باغ پرطراوت و پر شکوفات، در این باغ زندگی، زن/مادر، باغبان دل آرام و آرامش بخش و شوهر/پدر سنگربان پرمهر و امنیت آفرین است و باید باشد، فرزندان- اگر باشند- گل‌ها و میوه‌های پرطراوت و خوشایند این باغ هستند و رسالیت اصلی والدین آن است که در حریم پرقداست خانواهد بستری فراهم کنند تا فرزندان با اشتیاق و مهارت‌های آرامشگری برای فردای نه چندان دورشان آماده شوند. فردایی که به بایستگی و شایستگی در کسوت عروس و دامان ازدواج ماندگاری را رقم می‌زنند.
در این نگاه خانواده، مدرسه محبت و دانشگاه و عروس و داماد پروری است و بهترین و پایدارترین یادگیری‌ها، یادگیری غیر مستقیم و مشاهده ای است. همین است که بچه‌ها از شاکله شخصیت دل آرام و آرامش آفرین پدر/مادر، آیین همسری و همسرپروری را با آرامشگری و رامشگری به نیکی می‌آموزند. بی تردید اصلی ترین و عاقلانه ترین رویکرد فرزندپروری با عنایت به ویژگی‌های روان شناختی فرزندان در گستره حیات و رسالت‌های پرخطیری که باید در زندگی فردی و خانوادگی و اجتماعی عهده دار شوند، جایگاه و نقش سترگ همسری است. با همه اندیشه و مهارت‌های آرامشگری یعنی پرورش فرزندانی دل آرام و مثبت اندیش، پر مهر و با محبت، صادق و صبور، امیدوار و امیدبخش، پرانگیزه و پرتلاش، متعهد و مسئولیت پذیر.»
ایسنا
