برنامه هاي كاپيتان خانلري براي آينده پايتخت/اعلام آمادگي بيش از 3هزارنفربراي شوراي شهرتهران ،نقطه قوت نظام است

در انتخابات شورای شهر چهارم، اتفاقی افتاده است که تا پیش از این دیده نشده؛ تکثر حضور اقشار مختلف جامعه در این انتخابات، در 33 انتخاب گذشته، کم نظیر است. از هنرمندان و ورزشکاران تا مدیران سابق دولتی و نماینده های مجلس. حتی حضور شما که خلبان هستید هم در نوع خودش جالب است. اگر قبلا گفته می شد رییس سابق سازمان هواپیمایی کشوری، می خواهد به یک جایگاه انتخابی برسد، حتما گزینه مجلس شورای اسلامی را داشت. شورای شهر انتخاب نمی شد. فکر می کنید چه شد که از یک طرق سونامی هنرمندان و ورزشکاران در این انتخابات دیده می شود و از طرف دیگر مدیران سابق دولتی به شورای شهر اقبال نشان داده اند؟ برداشت من از شورای شهر این است؛ قانون گذار آمده محملی را برای حضور مردم در تعیین سرنوشت شان در مدیریت شهری تبیین کرده است، که می طلبد که افراد مختلف با گرایش ها و تخصص های مختلفی ورود کنند. مفهومش این است که مردم بتوانند سرنوشت خودشان را مدیریت کنند. ما وقتی گوییم می خواهیم آینده را تبیین کنیم، یعنی باید آینده را طرح ریزی و برنامه ریزی کنیم. در 100 سال گذشته از وقتی قانون شوراها که تصویب شده است، همیشه یک جمله را به صراحت آورده است؛ مردم مستقیما در آینده خودشان دخالت داشته باشند. در مدیریت شهر خودشان در همه عرصه ها دخالت داشته باشند. پس باید شورای شهری تشکیل شود به مفهوم واقعی شورای شهر، نه شورای شهرداری. و حالا منتخبین مردم در شورای ورود پیدا کنند. من سوال شما را اینگونه پاسخ می دهم که؛ آیا همه افرادی که می خواهند برود در شورای شهر، باید تخصص خاصی داشته باشند؟ این امکان پذیر نیست. شاید از جهتی، اصلا غلط است. بنابراین نیامده اند چنین چیزی در شورای شهر پیش بینی کنند. گفته اند افرادی بیایند که در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... به هر حال یک سابقه مدیریتی داشته باشند، در انتخابات ورود کنند و توسط مردم انتخاب شوند. الان هم همین اتفاق افتاده است؛ مگر همه عزیزانی که در دوره های پیشین در شورا بوده اند تمامی تخصص ها را یکجا داشته اند؟ داوطلبینی که این دوره برای انتخابات شورای شهر ثبت نام کرده اند، مگر تخصص شهرسازی و شهرداری دارند؟ کارگروه های مختلف تخصصی موضوعات را بررسی می کنند خروجی ها می آید در کمیسیون ها و در نهایت ان فردی که مسوول کارگروه که عضو شورای شهر است، نتیجه را می آورد در صحن شورا و به بررسی و رای می گذارد. در هر صورت الزامی من نمی بینم که یک نماینده شورای شهر باید تخصص خاص شهرسازی و شهرداری داشته باشد. شاید به همین دلیل هنرمندان و ورزشکاران در این حجم ورود کرده اند. البته در خلبانی ظاهرا کسی نیست.   درست است که شما دکترای مدیریت شهری دارید، اما به خلبانی شناخته می شوید. مدیریت شهری، سنخیتی با خلبانی ندارد. چی شد که خلبان خانلری تصمیم گرفت وارد گود انتخابات شورای شهر شود. چی شد که فکر کردید می توانید در شورای شهر حضور داشته باشید؟ و حضور شما در کنار مثلا امین زندگانی، مرتضی طلایی، علی دبیر و محسن هاشمی، چه خروجی دارد؟ صنعت هوانوردی در کشور ما جامعه بزرگی است. من در حال حاضر نایب رییس انجمن علمی حمل و نقل هوایی هستم. انجمی است که تمام سطوح صنعت هوانوردی در ان حضور دارند. جامعه ای است که نقش موتور محرکه توسعه را بازی می کند. لازم بود از این جامعه تخصصی یک نفر حضور پیدا کند. دلیل دوم هم بخش اجرایی سوابق مدیریتی من است. حدود سه سال و اندی در سازمان هواپیمایی کشور بعنوان معاون وزیر و ریاست آن سازمان مشغول خدمت در سطح بین المللی بودم. قبل آن هم مدیر اجرایی بودم. به زبانی مدیریت اجرایی کف خیابانی بود. کار اجرایی مطلق. مثلا در اسلامشهر مدیریت اجرایی به مدت 5 سال داشتم. در هواپیمایی نیروی انتظامی به مدت 5 سال، در شرق تهران باز هم سه سال در خدمت رسانی به مردم عزیزمان افتخار خدمت داشتم. اکنون نیز قریب به سه سال است که در مجموعه معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران بعنوان مدیرعامل شرکت شهربان و حریم بان در شناسایی، پیشگیری و جلوگیری از ساخت و ساز غیر مجاز با بیش از هزار نفر نیروی متخصص و کارشناس ، مشغول خدمت هستم. همچنین مدت یکسال است که بعنوان عضو کمیته فنی حریم شهر تهران موضوعات مربوط به حریم شش هزار کیلومتری شهر تهران را دنبال می کنیم. فردی که کار اجرایی کرده و می تواند در سطوح مختلف مدیریت بخش های مختلفی که لحاظ کمی و کیفی فعالیت کند، اگر به آن آگاهی های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، ورزشی و ... را اضافه کنیم، می تواند در کرسی نمایندگی بنشیند. البته این نکته را باید بگویم که شورای اسلامی شهر نهاد سیاسی نیست . به نظر من این یک نقطه قوت برای نظام جمهوری اسلامی است که بیش از 300 هزار نفر برای انتخابات شورای شهر اعلام امادگی کردند. این فرمایش مقام معظم رهبری است که فرمودند در انتخابات قشرها و سلیقه های مختلف شرکت کنند و خودشان را در معرض آزمایش قرار دهند. این عدد قابل توجهی است و نشان می دهد نظام جمهوری اسلامی ایران توانسته در بحث حضور مردم در صحنه های انتخاباتی و تعیین سرنوشت خودشان موفق باشد.   شما سابقه مدیریتی دارید، تحصیلات مدیریتی دارید، اما یک ورزشکار یا یک هنرمند که نه سابقه مدیریتی دارد و نه تحصیلات مرتبط با آن، چه فایده ای می تواند برای شورای شهر داشته باشد؟ این فرصت سوزی نیست؟ مخصوصا وقتی مانند شورای سوم، یک پنجم اعضا، از ورزشکاران هستند. شما با این سابقه مدیریتی، می توانید با فردی که هیچ سابقه ای نداشته است، کنار هم کار کنید؟ من خودم اعتقاد قلبی دارم که ما باید بتوانیم به مردم ثابت کنیم مدیرانی که اکنون هستند یا بعدا می آیند، آن خصیصه کارآمدی را دارند. مدیرانی که سابقه مدیریتی در دفاع مقدس را تجربه کرده اند و توانسته اند از همه عده و عده مردمی در سخت ترین شرایط استفاده نمایند قاعدتا توانایی بکارگیری استعدادهای موجود در یک مجموعه کوچک از حیث ظاهر را هم خواهند داشت . مگر در جبهه ما قشرهای مختلف نداشتیم؟ مهم آن فرمانده بود که باید نیروها را به خوبی هدایت کند. من از نظر شخصی با سابقه مدیریت اجرایی می بینم که این حضور در انتخابات شورای شهر، حضور قشنگی است. باید اجازه بدهیم قشرهای مختلف بیایند . فرض می کنیم نتایج انتخابات شورای شهر اعلام شده است؛ شما با فلان ستاره تلویزیونی که نه سابقه مدیریتی دارد و نه تحصیلات مرتبط، 100 رای اختلاف دارید، او شده است نفر 31 تهران و عضو شورای شهر است و شما نفر 32 و عضو علی البدل. قاعدتا جایگاهی در شورای شهر نخواهید داشت. بیرون ماندن شما در شورای شهر، فرصت سوزی برای شهر نیست؟ اگر افراد مختلفی می آمدند در صحنه های جنگ مثل دانشجو، کارگردان، رزمنده ساده، پیرمرد و ...، آن کسی که خوب راهبری می کرد، می توانست نتیجه خوبی هم بگیرد فرمانده بود. البته یک دلی و صمیمیت توام با تقوی الهی نقش اساسی داشت. فرمانده اکنون مردم هستند؛ اگر با بصیرت و آگاهی انتخاب کنند، جایی برای افراد غیرمتخصص باقی نمی ماند.   اما مردم در انتخابات شورای سوم، به سه ورزشکاری در انتخابات شرکت کردند رای دادند و هر سه عضو شورا شدند. بخش عمده مردم اعتقادی به موضوع نگاه می کنند و رای دادن را تکلیف می دانند. بخشی با موج های مختلف می آیند و روی موج قرار می گیرند و آقای ایکس از آن بیرون می آید. نمی توانیم بگوییم مردم ما بصیرت ندارند. اما اگر هوشمندانه، مدبرانه، با بصیرت مردم انتخاب کنند، فرد صالح وارد شورای شهر می شود.   پس نتیجه می گیرم که شما معتقدید حضور این همه هنرمند و ورزشکار، جای شما را تنگ نمی کنند. اصلا، باید اجازه دهیم همه بیایند. این رقابت است که موجب توسعه و سازندگی می شود. باید با این نگاه جلو برویم. این رقابت در جهت سازندگی است. مردم باید انتخاب کنند. نقش مردم همین است؛ صحیح انتخاب کنند.   عملکرد شورای سوم را چطور می بینید؟ یکی از بد اخلاقی ها که در تغییر مدیران داریم، مشق ها و برنامه های قبلی ها را خط می زنیم و می ریزیم دور. این یک اشکال مدیریتی است. این به نظرم اصلا درست نیست. بداخلاقی مدیریتی است. افرادی که مردم انتخاب می کنند و راه پیدا می کنند در شورای شهر، باید این حسن را داشته باشند که شوراهای قبلی تلاش کرده اند، زحمت کشیده اند. کار را به جایی رسانده اند. حالا هر کسی که انتخاب شد بایستی همان راه را ادامه دهد. اما با یک فرق؛ سرعت روبه جلو و توسعه و پیشرفت شهری را در همه سطوح بیشتر کند تا اهداف مورد نظر تحقق پیدا کند. مردم هم قدرشناس خواهند بود .   شما که الان وارد عرصه شورای شهر شده اید، فکر می کنید تهران چه معضلات و مشکلاتی دارد که با حضور شما در شورای شهر می توان بخشی از آنها را برطرف کرد؟ یکی از مشکلاتی که تهران مانند سایر کشورها به چشم می خورد، ترافیک و حمل و نقل عمومی است. من خودم معتقدم اگر می بینیم مردم ما پشت فرمان افسرده هستند، اخم می کنند، شاداب نیستند، چون آرامش ندارد. چون مسیری که می شود در زمان خلوت، یک ربع، 20 دقیقه طی شود، یک ساعت و نیم، دو ساعت طول می کشد. این یکی از دغدغه های مهم شهروندان است. طرح های مختلفی برای آن ارائه شده است. اما چیزی که مورد نظر من هست، شادابی و خوشحالی مردم است. باید ان چیزی که موجب شده آرامش مردم سلب شود را برطرف کنیم که البته یکی از آنها حمل و نقل و ترافیک است. ناکافی بودن وسایل حمل و نقل عمومی، اضافه شدن بی رویه تعداد خودروهای پایتخت، کمبود زیر ساخت های لازم در این عرصه، وجود بافت های متراکم و فرسوده در برخی از مناطق خصوصا مناطق 12 ، 15 و 17 ، ازدیاد آلاینده های هوا و وجود مراکز متعدد تشدید کننده آلودگی های صوتی و زیست محیطی از جمله وجود فرودگاه مهرآباد به شکلی که هر نشست و برخاست معادل سه هزار خودرو آلودگی بر سر این مردم می ریزد. کم تحرکی و حضور کمرنگ شهروندان در فعالیت های ورزشی، بالا بودن قیمت ملک و اجاره بها و بروز مشکلات برای مستاجرین، معضل بیکاری در شهر تهران و گرایش به سمت مشاغل کاذب و غیر تولیدی، از جمله مواردی هستند که موجب عدم وجود آرامش و نشاط و شادابی برای شهروندان می شوند.