پژوهش جدیدی نشان داده کودکانی که در سنین ابتدایی زندگی، به تنیس یا دیگر ورزش‌ها می‌پردازند، استخوان‌هایی تا 63 درصد محکم‌تر خواهند داشت و خطر کمتری هم از جانب پوکی استخوان در سالخوردگی آنها را تهدید خواهد کرد.
پژوهشگران دانشگاه متروپولیتن منچستر دریافته‌اند که ورزش منظم در کودکی، در مقایسه با ورزش در بزرگ‌سالی اثر حفاظتی بسیار بزرگ‌تری برای استخوان‌ها دارد.
آنها دریافتند که استخوان بازوی دست راکت تنیس بازان جوان به طور متوسط 40 درصد کلفت‌تر از دست دیگر آنها است، و در برخی موارد به 63 درصد هم می‌رسد.
این پژوهشگران در همکاری با یک آکادمی تنیس، تنیس بازان بین 9 تا 90 سال را مورد بررسی قرار دادند. الکس آیرلند، رهبر این پژوهش می‌گوید: «پژوهش‌ها نشان می‌دهند که وقتی سنتان بالاتر می‌رود، بهره کمتری از ورزش می‌برید. از همین رو کودکی فرصت بسیار خوبی برای تقویت استحکام استخوان‌ها به دست می‌دهد. قوی‌تر و بزرگ‌تر کردن استخوان‌ها در کودکی و به‌خصوص در دوره نوجوانی، به این معنی است که احتمال کمتری وجود خواهد داشت که وقتی پیر شدید، دچای پوکی و شکستگی استخوان شوید. ابتلا به پوکی استخوان در سنین پیری می‌تواند نقش بسیار تعیین کننده‌ای در زندگی شما داشته باشد، چرا که قابلیت تحرک کمتری خواهید داشت و ضعیف‌تر می‌شوید. همین امر نشان دهنده اهمیت فعالیت ورزشی در دوران جوانی و نوجوانی است».
پژوهش‌هایی که ورزشکاران را با افراد کمتر فعال مقایسه می‌کند، همیشه با این نقد مواجه بوده‌اند که افراد بزرگ‌تر و قوی‌تر تمایل بیشتری به ورزش دارند، در نتیجه اختلاف مشاهده شده شاید نتیجه ورزش نباشد.
ولی در تنیس‌بازها، اثر تغذیه و عوامل ژنتیکی در هر دو بازو یکسان است، در نتیجه به گفته پژوهشگران، آنها می‌توانند مطمئن باشند که فعالیت ورزشی تنها دلیل تفاوت چشمگیر بین قدرت استخوان بازو در دو دست است.
تفاوت اندکی در قدرت استخوان بازوی دو دست در افراد غیر ورزشکار مشاهده می‌شود، که علت آن هم احتمالا چپ دست و راست دست بودن افراد است که یک دست را برای نوشتن یا کار کردن ترجیح می‌دهند. ولی، تفاوت مشاهده شده در تنیس بازها تقریبا 10 برابر بیشتر از تفاوت در غیر ورزشکاران است.
