زایمان طبیعی خطر افتادگی را بیش از سزارین افزایش می‌دهد. همچنین تصور می‌شود که هر قدر زن زایمان بیشتری داشته باشد، به علاوه‌ی به دنیا آوردن نوزاد سنگین وزن (بیش از ۹ پوند معادل حدودی ۴ کیلوگرم)، خطر افتادگی در او افزایش می‌یابد
شفاآنلاین>سلامت جنسی>افتادگی واژن به شرایطی گفته می‌شود که بخش بالایی واژن به داخل کانال واژن می‌افتد.
به گزارش شفاآنلاین،افتادگی زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از ارگان‌های بدن از محل طبیعی خود خارج شده و پایین‌تر می‌افتد. افتادگی واژن به شرایطی گفته می‌شود که بخش بالایی واژن به داخل کانال واژن می‌افتد.
این اتفاق معمولا در زنانی که عمل هیسترکتومی (برداشتن رحم) انجام دادند، رخ می‌دهد. بیش از یک سوم زنان در ایالات متحده آمریکا دچار افتادگی ارگان‌های لگنی هستند. حدود ۲۵% آنها برخی از علائم آن را احساس می‌کنند. حدود ۱۱% زنان برای درمان<cure> این افتادگی نیازمند جراحی هستند.
علل افتادگی واژن
اندام‌های لگنی شامل: واژن، دهانه رحم، رحم، مثانه، مجرای ادراری، روده و راست روده هستند. این اندام‌ها توسط گروهی از ماهیچه‌ها و بافت‌ها در مکان خود نگه داشته شده‌اند. زمانی‌که این سیستم نگهدارنده کشیده یا پاره شود، به ارگان‌های لگنی اجازه می‌دهد تا پایین بیفتند. شایع‌ترین دلایل افتادگی واژن (و رحم) عبارتند از:
- زایمان: زایمان طبیعی خطر افتادگی را بیش از سزارین افزایش می‌دهد. همچنین تصور می‌شود که هر قدر زن زایمان بیشتری داشته باشد، به علاوه‌ی به دنیا آوردن نوزاد سنگین وزن (بیش از ۹ پوند معادل حدودی ۴ کیلوگرم)، خطر افتادگی در او افزایش می‌یابد.
- جراحی: از قبیل هیسترکتومی (برداشتن رحم) یا رادیوتراپی در ناحیه لگن.
- یائسگی: در این دوره تخمدان‌های زن ترشح هورمون‌ها را متوقف می‌کنند، این هورمون‌ها سیکل ماهیانه را تنظیم می‌کنند. هورمون استروژن، که به قوی نگاه داشتن ماهیچه‌های لگنی کمک می‌کند، در این دوره در پایین‌ترین حد خود است.
- سالخوردگی
- فعالیت‌های بدنی سنگین یا بلند کردن اجسام سنگین
- هر شرایطی که موجب فشار آمدن به ناحیه شکمی می‌شود؛ از جمله: اضافه وزن، سرفه‌های شدید و طولانی مدت در افراد سیگاری یا مبتلا به آسم.
- عوامل ژنتیکی یا ارثی: سیستم نگهدارنده لگن در برخی از افراد به طور طبیعی ضعیف‌تر از سایرین است.
علائم افتادگی واژن
در بسیاری از موارد، زنان هیچ نشانه‌ای از افتادگی واژن را احساس نمی‌کنند و تنها در زمان معاینه متوجه آن می‌شوند. با این وجود، شایع‌ترین علائم افتادگی واژن عبارتند از:
- احساس سنگینی یا درد در ناحیه لگن؛ در اغلب موارد این احساس روز به روز بدتر شده یا بعد از بلند کردن اجسام، ایستادن یا سرفه‌کردن شدیدتر می‌شود.
- درد در ناحیه پایین کمر
- بیرون افتادن اندام‌ها از واژن
- نشت ادرار
- عفونت‌های مثانه
- حرکت دشوار روده یا نیاز به هل دادن ارگان‌ها به جای خود بعد از حرکت روده
- داشتن مشکل در برقراری رابطه جنسی
تشخیص و درمان افتادگی واژن
در اغلب موارد انجام معاینه فیزیکی برای تشخیص افتادگی واژن کافی است. اگر اطلاعات بیشتری ضرورت پیدا کند، تعدادی آزمایش انجام می‌شود تا نحوه عملکرد اندام‌های لگنی مورد بررسی قرار بگیرد. درمان افتادگی به روش‌های گوناگونی انجام می‌شود:
- هیسترکتومی: جراحی برداشتن رحم در افتادگی شدید رحم
- معلق نگه داشتن رحم: برگرداندن رحم به مکان طبیعی خود با اتصال بافت حمایتگر به پایین رحم.
- تمرینات کگل: سفت و رها کردن ماهیچه ها برای کنترل جریان ادرار<Urine> به منظور قوی کردن ماهیچه‌هایی که اندام‌های لگنی را نگه می‌دارند.
- مصرف هورمون استروژن: کمک می‌کند تا از ضعف ماهیچه‌های نگهداری لگن پیشگیری شود اما عوارض جانبی منفی دارد.
درمان با لیزر مونالیزا
لیزر مونالیزا یک روش درمانی موثر برای تحریک بازسازی طبیعی بافت واژن است. این روش یک روش ساده با حداقل ناراحتی است که برای اغلب زنان مناسب است. بسیاری از زنان با یک بار درمان بهبود پیدا می‌کنند. بااین حال، ۳ دوره درمانی با فواصل ۶ تا ۱۲ هفته توصیه می‌شود. با گذشت زمان، ممکن است درمان‌های اضافی با فواصل تقریبی ۶ – ۱۲ ماه مفید باشند.
پیشگیری
شما می‌توانید با انجام چند اقدام ساده، فشار وارد بر سیستم نگهدارنده لگن را محدود کنید، به ویژه اگر زایمان داشته‌اید.
- محدود کردن بلند کردن اجسام سنگین
- اجتناب از زور زدن غیر ضروری در زمان اجابت مزاج.
- اجتناب از سیگار کشیدن که موجب می‌شود سرفه‌های مزمن نداشته باشید
- حفظ وزن طبیعی بدن از طریق رژیم دقیق و ورزش. دکتر آزیتا صفارزاده
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار