شایع ترین بدخیمی دستگاه تناسلی زنان

سرطان اندومتر ضایعه ای است که عمدتا در دوران بعد از یائسگی رخ می دهد و وخامت آن با بالاتر رفتن سن افزایش پیدا می کند. نقش قطعی استروژن در ایجاد اکثر سرطان های اندومتر، به خوبی به اثبات رسیده است. هر عاملی که تماس با استروژن بلامنازع را افزایش دهد، بر خطر سرطان اندومتر می افزاید.

نوع اول این سرطان که مسئول حدود 75-85 درصد از موارد بیماری است، در زنان جوان تر حول وحوش یائسگی زود رس که دارای سابقه تماس با استروژن بلامنازع درون زا یا برون زا هستند، رخ می دهد. در این زنان، تومورها به صورت اندومتر هیپرپلاستیک شروع می شوند و به طرف کارسینوم پیشرفت می کنند. این تومورهای وابسته به استروژن معمولا تمایز بهتری دارند و پیش آگهی آن ها از تومورهایی که فاقد ارتباط با هیپراستروژنیسم هستند، بهتر است. نوع دوم کارسینوم اندومتر، در زنانی رخ می دهد مه در آنان تحریک استروژنی اندومتر رخ نداده است. این سرطان ها که به صورت خود به خود رخ می دهند، از نظر پاتولوژیک با هیپرپلازی اندومتر در ارتباط نیستند،اما ممکن است در زمینه اندومتر آتروفیک رخ بدهند. این تومورها از تمایز کمتری برخوردارهستند و پیش آگهی آن ها از تومورهای وابسته به استروژن بدتر است. این تومورهای مستقل از استروژن معولا در زنان مسن تر و یائسه لاغر رخ می دهند.چندین عامل خطر در مرد پیدایش سرطان اندومتر شناخته شده اند. اکثر این عوامل خطر، با تحریک مداوم و بلامنازع اندومتر توسط استروژن در ارتباط هستند. در زنان نولی پار، این خطر 2-3 برابر زنان پاروس (دارای سابقه حاملگی) است. ناباروری و سابقه قاعدگی های نامنظم در نتیجه سیکل های فاقد تخمک گذاری( مواجهه طولانی مدت با استروژن بدون پروژسترون کافی) میزان خطر را افزایش می دهد. یائسگی طبیعی اگر بعد از 52 سالگی رخ بدهد، خطر سرطان اندومتر را به اندازه 4/2 برابر  زنانی که یائسگی آنان قبل از 49 سالگی رخ داده است، افزایش می دهد. خطر سرطان اندومتر در زنان دارای 5/22-5/9 کیلوگرم اضافه وزن به اندازه سه برابر و در زنان دارای بیش از 5/22 کیلوگرم اضافه وزن به اندازه 10 برابر افزایش پیدا می کند.

عوامل دیگری نیز که سبب تماس استروژنی دراز مدت می شوند (مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک و تومورهای عملکردی تخمدان) با افزایش خطر سرطان اندومتر همراه هستند.

استفاده از درمان جایگزینی استروژن بدون پروژسترون ها در دوره یائسگی، خطر سرطان اندومتر را8-4 برابر افزایش می دهد. استفاده از داروی ضد استروژن تاموکسیفن برای درمان سرطان پستان، با افزایش 2-3 برابر خطر سرطان اندومتر همراه است. دیابت شیرین، خطر ابتلا به سرطان اندومتر را 8/2-3/1 برابر افزایش می دهد. در زنان مبتلا به سندرم سرطان کولورکتال غیرپولیپوزی ارثی خوانده می شود، خطر ابتلا به سرطان اندومتر و نیز سرطان کولون در طول زندگی به 40-60 درصد می رسد.به منظور کنترل و جلوگیری از سرطان رحم  و یا مشاهده هرگونه علائم سرطان رحم، بهتر است به یک متخصص زنان و زایمان حاذق جهت درمان مراجعه شود.