به گزارش شفا آنلاین،دکتر خشایار احمدی با اشاره به اینکه رینیت التهاب داخل بینی است، گفت: در این بیماری اغلب مراجعان از احساس پری بینی، انسداد و آبریزش از بینی شکایت میکنند.
وی با بیان اینکه رینیتها به دو دسته آلرژیک و غیرآلرژیک با علت خاص و بدون علت خاص (ایدیوپاتیک) تقسیم میشوند، گفت: رینیت آلرژیک بیماری شایعی است که در 20 تا 30 درصد افراد جامعه دیده میشود که دارای فاز حاد و فاز تاخیری (6 ساعت بعد از مواجهه شدن) است.
احمدی علامت مهم رینیت آلرژیک را خارش همراه با عطسه، آبریزش و احساس پری و گرفتگی عنوان کرد و گفت: در رینیت آلرژیک مزمن، بیمار ممکن است تنها گرفتگی و یا آبریزش داشته باشد و در معاینه شاخک پایینی به رنگ صورتی کمرنگ است و به علت پرخونی سیاهرگهای بینی در زمینه تهرنگ بنفش دارد.
این جراح و متخصص گوش، گلو و بینی یادآور شد: آلرژنها موادی هستند که ایجاد آلرژی میکنند. این مواد میتوانند غذایی، شیمیایی و یا استنشاقی باشند.
وی افزود: آلرژنهای استنشاقی فصلی آلرژنهایی هستند که در فصل خاصی بروز میکنند. آلرژنهای استنشاقی دائمی آلرژنهایی هستند که در تمام طول سال ایجاد علائم میکنند (مایت، قارچها، حیوانات خانگی) ولی مهمترین عامل ایجاد این نوع آلرژیها موجودات ذره بینی به نام مایت در گرد و خاک منازل هستند.
احمدی گرده درختان، چمنها، علفهای هرز را از آلرژنهای اصلی فصل بهار دانست و افزود: درمان این عارضه داروهای آنتیهیستامین، دکونژستان، کرومولین (جهت پیشگیری) و کورتون موضعی است که بر اساس نشانههای بیماری تجویز میشود.
وی با تاکید بر اینکه اولین قدم درمانی در آلرژیها اجتناب از آلرژن است، گفت: اجتناب از مواد غذایی خاص (به شرط اثبات نقش آنها در ایجاد آلرژی)، کنار گذاشتن حیوانات خانگی، کم کردن اثاثیه پرزدار و مبلمان فرسوده منازل موثر راهکارهای درمانی و پیشگیری از تشدید علایم هستند.
احمدی با اشاره به اینکه مهمترین درمانهای دارویی را آنتیهیستامینها تشکیل میدهند، گفت: آنتیهیستامینها باعث مهار گیرندههای مادهای به نام هیستامین شده و مانع اثر این ماده واسطهای در واکنشهای آلرژی زا میشوند. آنتی هیستامینها باید در تمام طول فصل آلرژی استفاده شوند.
این جراح و متخصص گوش، گلو و بینی گفت: داروهایهای ضداحتقان یا دکونژستانت، آبریزش بینی را متوقف میکنند، ولی نباید به مدت طولانی مورد استفاده قرار گیرند. کورتونهای موضعی به صورت اسپری در رینیتهای مزمن همراه با گرفتگی بینی میتوانند تا حدی مفید باشند. مرطوب کردن بینی نیز در اغلب انواع رینیتها کمک کننده است.
وی با بیان اینکه استرس، آلودگی محیطی، خستگی و اضطراب آستانه آلرژی را پایین میآورند و باید تا حد امکان مهار شوند، گفت: آلرژی بینی مزمن ممکن است موجب پیدایش عوارض مقاوم به درمانهای دارویی در بینی شود. شاخکهای پایینی بیش از حد بزرگ شده، یکی از عوارضی است که گاه به هیچ نوع درمان دارویی پاسخ نمیدهد.
وی در خصوص علل ایجاد رینیت غیرآلرژیک گفت: علل این عارضه با علل هورمونی شامل رینیت حاملگی، رینیت قبل از سیکل قاعدگی و رینیت ناشی از کم کاری تیروئید و دیابت شدید است. در سه ماهه دوم و سوم حاملگی به دلیل اثرات هورمونها، همان گونه که رحم پرخونتر میشود، بافت بینی نیز پرخونتر شده و موجب گرفتگی میشود.
احمدی با اشاره به اینکه علل دارویی رینیت یا رینیت دارویی از علل شایع مصرف بی رویه داروها است، گفت: استفاده طولانی مدت از قطرههای بینی به خصوص فنیل افرین باعث برگشت شدیدتر علائم میشود، یعنی به محض استفاده نکردن حالت بیمار به مراتب بدتر از حالت اول شده و نوعی وابستگی ایجاد میشود بنابراین در استفاده از این قطرهها برای بیماران مبتلا به سرماخوردگی باید مصرف آنها به دو تا سه روز محدود شود.
وی گفت: داروهای ضد بارداری هم باعث رینیت میشوند. برخی از داروهای ضد فشارخون نیز میتوانند باعث این پرخونی بینی و رینیت شوند.
این جراح و متخصص گوش، گلو و بینی، رینیت وازوموتور را نوع دیگر از انواع رینیت عنوان کرد و گفت: نوعی از رینیت با علائم گرفتگی و آبریزش بینی ولی بدون خارش است. این موارد ایدیوپاتیک هستند. افزایش تاثیرات سیستم اعصاب پاراسمپاتیک در بینی عامل ایجاد این حالت است و بافت بینی بیماران به محرکها بیش از حد عادی پاسخ میدهد.
احمدی با اشاره به اینکه هر محرک غیراختصاصی، مثل ادکلن و حتی تغییر آب و هوا باعث ایجاد علائم میشود در پایان خاطرنشان کرد: علاوه بر شست و شوی بینی با سرم شستشو، اقداماتی نظیر دوری از آلودگی هوا و دود سیگار، ورزش، بالا بودن سر در هنگام خواب به بهبود علائم کمک میکنند.