دارو‌های مجاز و غیر مجاز در بارداری

شفا آنلاین>سلامت>بارداری دوره‌ای بسیار حساس برای هر مادری است و گاهاً به علت بروز بیماری، خانم باردار مجبور است دارو مصرف نماید. در این مقاله سعی داریم شما را با داروهای مجاز و غیرمجاز دوران بارداری <pregnancy period>آشنا کنیم.

لیست داروهای مجاز در بارداری، دقت کنید

به گزارش شفا آنلاین:مشتقات پنی‌سیلین (آموکسی‌سیلین و آمپی‌سیلین): در دوران بارداری بی‌خطر هستند. مصرف پنی‌سیلین‌ها در دوران شیردهی هم مشکلی ایجاد نمی‌کند.

سسفالوسپورین‌ها: این داروها در بارداری بدون خطر هستند.

مترونیدازول: مترونیدازول کارسینوژن نیست و سبب اختلالات جنین نمی‌شود، ولی برخی اعتقاد دارند که بهر است از مترونیدازول بعد از سه ماهه اول بارداری استفاده شود. مترونیدازول در شیردهی بدون خطر است. البته توصیه می‌شود که به دنبال تجویز دوز دو گرمی دارو، شیردهی برای ۱۲ تا ۲۴ ساعت قطع شود.

آمینوگلیکوزیدها: تجویز این داروها به مادر با افزایش خطر اتوتوکسیسینه (آسیب رسانی به گوش) در جنین همراه است بنابراین بهتر است فقط در عفونت‌های گرم منفی شدید از آنها استفاده شود. آمینوگلیکوزیدها در دوران شیردهی منع مصرف ندارند.

کوتریموکسازول: تماس با این دارو در سه ماهه اول بارداری مختصری بر خطر ایجاد نقایص هنگام تولد (به ویژه نقایص قلبی-عروقی) می‌افزاید. برخی مطالعات بر افزایش خطر ابتلای جنین به نقایص لوله عصبی خبر داده‌اند. بهتر است این دارو در سه ماهه اول بارداری استفاده نشود. در نوزادان این دارو می‌تواند باعث افزایش هیپربیلی روبینمی (زردی) شود بنابراین بهتر است نزدیک به زمان وضع حمل استفاده نشود. در دوران شیردهی این دارو مشکلی ایجاد نمی‌کند.

نیتروفورانتوئین: این دارو در بیماران مبتلا به فاویسم می‌تواند سبب آنمی همولیتیک (حالتی از شعله‌ور شدن بیماری که توام با کم‌خونی ناشی از سلول‌های قرمز خون است) شود. بهتر است این دارو نزدیک به زایمان استفاده نشود. این دارو در دوران شیردهی منع مصرف ندارد.

اریترومایسین و آزیترومایسین: به عنوان جایگزین پنی‌سیلین‌ها استفاده می‌شوند. مصرف این داروها در شیردهی بلامانع است.

تتراسیکلین‌ها: این داروها می‌توانند سبب رنگی شدن دندان و اختلالات اسکلتی شوند. در مورد استفاده از این داروها در بارداری باید خطرات و فواید در برابر هم سنجیده شود. بیماری سیاه زخم از جمله مواردی است که در آن فایده مصرف داکسی سیلین بر عوارض آن برتری دارد.

کینولون‌ها: این داروها از جمله سیپروفلوکساسین بر روی غضروف در حال رشد (در حیوانات) اثر سمی دارند؛ بنابراین بجز در موارد شدید نباید از این داروها در دوران حاملگی استفاده کرد.

آنتی‌هیستامین‌ها: بیشتر آنتی‌هیستامین‌ها در دوران حاملگی بدون خطر هستند، اما برم‌فنیرامین با افزایش خطر ناهنجاری جنین همراه است. از جمله آنتی‌هیستامین های بی‌خطر در دوران حاملگی می‌توان به کلرفنیرامین، کلماستین، دیفن‌هیدرامین و داکسیلامین اشاره کرد. در مورد آنتی‌هیستامین‌های جدیدتر (آستمیزول، سیتریزی و لوراتادین) اطلاعات کافی در دست نیست، بنابراین بهتر است به عنوان خط دوم درمان از آنها استفاده کرد.

دکونژستان‌ها: بیشتر دکونژستان‌های خوراکی داروهای سمپاتومیمتیک هستند. از جمله این داروها می‌توان به پزودوافدرین، فنیل افرین و فنیل پروپانولامین اشاره کرد. مصرف پزودوافدرین در سه ماهه اول بارداری با گاستروشزی ۰ بیرون ماندن احشای شکمی از دیواره شکم همراه بوده است.

داروهای ضدسرفه: مصرف این داروها نظیر کدیین و دکسترومتورفان در حاملگی بی اثر هستند.

داروهای ضد آسم: آسم شایع‌ترین بیماری تنفسی مزمن در دوران حاملگی است که می‌تواند سبب زایمان زودرس، کاهش وزن نوزاد و... شود. تمامی بیماران باید سالانه واکسن آنفولانزا دریافت کنند.

بتاآگونیست‌ها: این داروها نظیر آلبوترول، تربوتالین و متاپروترنول استنشاقی خط اول درمان آسم حاد هستند. آگوئیست‌های استنشاقی گیرنده بتا در دوران حاملگی و شیرخوارگی بدون خطر هستند. تمامی این داروها می‌توانند سبب تاکی کاردی و دیگر اثرات قلبی-عروقی شوند. این اثرات معمولا خفیف و خودمحدود هستند.

گلوکوکورتیکوییدها: استروییدهای استنشاقی (بکلومتازون) نیز خط اول درمان آسم هستند که تراتوژن نیستند و در دوران شیردهی نیز می‌توان استفاده کرد اما گلوکوکورتیتکوییدهای سیستمیک می‌توانند خطر شکاف لب و کام را تا پنج برابر افزایش دهند.

داروهای آنتی دوپامبنرژیک: این داروها نظیر پرکلرپرازین، متوکلوپرامید، کلرپرومازین، پرفنازین، دروپریدول و هالوپریدول در مقایسه با آنتی‌هیستامین‌ها عوارض مادری بیشتری ایجاد می‌کنند و ممکن است با افزایش مختصر خطر نقایص هنگام تولد همراه باشند. بهتر است از پروکلرپرازین یا متوکلوپرامید به عنوان داروهای خط اول از این دسته استفاده شود. این داروها در شیردهی بدون خطر هستند. البته باید نوزاد را از نظر سداسیون (کاهش سطح هشیاری) تحت نظر داشت.

داروهای ضد ریفلاکس: آنتی اسیدها خط اول درمان و بدون خطر هستند و آنتی هیستامین‌های H2 در دوران حاملگی و شیردهی بدون مشکل هستند. می‌توان از داروهای پیش‌برنده نظیر متوکلوپرامید استفاده کرد. در ارتباط با سبزاپراید اطلاعات کمی وجود دارد. سوکرالفیت ممکن است سبب بهبود علایم شود. مصرف میزوپروستول در دوران بارداری ممنوع است. چون احتمال سقط را بالا می‌برد. بهتر است از مهارکننده‌های پمپ پروتون هم در بارداری استفاده نشود.

مسکن‌ها: آسپرین به راحتی از جفت عبور می‌کند و مصرف آن در سه ماهه اول بارداری با گاستروشزی همراه است. دوز بالای آسپرین با جدا شدن زودرس جفت همراهی دارد. بهتر است از آسپرین در دوران شیردهی استفاده نشود.