مراقبت از کودکانی که به بیماری‌های سخت و مزمن مبتلا هستند یکی از دشوارترین کارهایی است که والدین می‌توانند با آن مواجه شوند
شفاآنلاین>سلامت> خانواده‌ها نقش مهمی در تربیت فرزندان دارند، وقتی کودک در شرایط خاصی قرار می‌گیرد این نفش مهم‌تر جلوه می‌کند.
به گزارش شفاآنلاین، فاطمه کاشانی‌نسب عضو هیئت علمی بیمارستان رسول اکرم گفت: ابتلا به بیماری‌های(Diseases) مزمن افراد خانواده را با مشکلات و احساسات متعددی نظیر احساس شکست، درماندگی، اضطراب، انکار، خشم که چرا فرزند من، انطباق با شرایط و چانه‌زنی و در نهایت پذیرش بیماری فرزند رو به رو می‌کند و در تمام این مراحل خانواده‌ها باید از کمک‌های حرفه‌ای و حمایت اطرافیان بهره‌مند شوند.
وی افزود: مراقبت از کودکانی که به بیماری‌های سخت و مزمن مبتلا هستند یکی از دشوارترین کارهایی است که والدین می‌توانند با آن مواجه شوند و مواجه با این شرایط نیازمند آگاه‌سازی خانواده‌ها است.
این متخصص روانپزشکی اظهار کرد: والدین باید با داشتن صبر، نظم، برنامه‌ریزی برای رسیدگی به مسائل جسمی و روانی فرزندشان مدیریت لازم را داشته باشند و نیازهای فرزند بیمار را با نیازهای سایر اعضای خانواده مطابقت دهند.
وی گفت: در بیماری مزمن جسمی از بدو تولد تا 2 سالگی، والدین باید محیط امنی را از نظر روانی برای کودک فراهم کنند و همچنین به دلیل درک نادرست کودک از شرایط حدالامکان اضطراب و استرس خود و فرزندشان را کاهش دهند.
3 تا 6 سالگی زمان آشنا کردن کودکان مبتلا بیماری‌های مزمن با مزه داروها
به گفته کاشانی‌نسب والدین باید توجه داشته باشند که در بیماری مزمن جسمی از 3 تا 6 سالگی، حافظه و مهارت‌های زبانی کودک قوی می‌شود و بازی‌های تخیلی انجام می‌دهند ولی قدرت تفکر منطقی را ندارند و دنیا را فقط از دیدگاه خود می‌بینند که والدین باید حواس‌شان به تغییرهای تکاملی کودک باشد و با زبانی ساده و صادقانه مزه‌های دارو و نیاز به تزریقات(injections) را برای آنها ایجاد کنند و همچنین تغییری در حالات و رفتار آنها در ارتباط با بازی‌های کودکانه آنها ایجاد نشود.
کاشانی‌نسب گفت: با افزایش سن توانایی درک اطلاعات و مراقبت در بیماران افزایش می‌یابد ولی این گروه‌ها که بیماران مزمن جسمی12 تا 16 ساله هستند نمی‌توانند مانند بزرگسالان در شرایط بحرانی از خود واکنش نشان دهند که در این مرحله سنی والدین باید به فرزند خود کمک کنند تا مفهوم بیماری و درمان را بهتر بشناسند و بتوانند در مورد آن با دیگران صحبت کنند.
نوجوانان مبتلا به بیماری‌های مزمن نیازمند حمایت والدین برای افزایش اعتماد به نفس
وی تصریح کرد: والدین بیماران مزمن جسمی 12 تا 16 ساله باید بر اساس اجازه پزشکان به فرزند خود اجازه دهند تا در فعالیت‌ها شرکت کنند، استقلال داشته باشند با سایر کودکان ارتباط داشته باشند تا احساس تنهایی کمتری کنند و از آنجایی که این گروه از افراد به دلیل حضور در بیمارستان، مصرف دارو و عوارض دارو استرس‌های بیشتری را در مقایسه با همسالان دارند باید با گروه‌های بیشتری در ارتباط باشند و در صورت بروز مشکلات آموزشی خدمات مجزایی برای آنها در نظر گرفته شود.
عضو هیئت علمی بیمارستان حضرت رسول اکرم اظهار کرد: بیماران مزمن جسمی 12 تا 15 ساله نیز در دسته‌بندی‌ها نوجوانانی هستند که باید نام دارو، هدف از تجویز و عوارض آنها را بدانند و مسئولیت مصرف دارو در خود بر عهده داشته باشند که در این راستا والدین باید در کسب اعتماد به نفس، دیدگاه مثبت و واقع‌بینانه از خود، حس استقلال، ارتباط را اطرافیان، گوش دادن میسر و همراهی او در فعالیت‌های لذت‌بخش همکاری لازم را داشته باشند.
وی بیماران مزمن جسمی 15 تا 18 ساله را گروه دیگری از افراد دانست که این گروه‌ها اغلب علاوه بر اضطراب‌های نوجوانی، اضطراب‌های بیماری را نیز تجربه می‌کنند و در این مرحله والدین و اطرافیان باید نوجوان را به مرحله بزرگسالی و استقلال بیشتر هدایت کنند، او در بحث‌های مرتبط با سلامت، انتخاب درمان و نگرانی‌های جاری در مورد بیماری خود وارد نمایند، والدین از طنز برای کاهش خشم و سرخوردگی او استفاده کنند و اجازه کافی دهند تا بیمار در رشته علمی و کاری‌ای که بعد از دبیرستان می‌خواهد دنبال کند بررسی کافی داشته باشند.
وی گفت: والدین بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن جسمی باید با فرزند بیمار خود مثل یک کودک عادی برخورد کنند، از رشوه دادن به کودک حتی در مورد مصرف دارو پرهیز کنند، از آزادی دادن بیش از حد خودداری نمایند و در مراقبت از فرزند خود احساس گناه نکنند.
کاشانی‌نسب گفت: مدیریت شرایط زندگی توسط والدین در بیماری‌های مزمن جسمی بسیار حائز اهمیت است و والدین باید در هنگام درمان بیماری فرزندان‌شان به نیازهای خودشان نظیر استراحت، تفریح، تغذیه، ارتباط با دوستان، حفظ رابطه با همسر، مراقبت از فرزندان و مسائل مالی و پرهیز از مخفی‌کاری بیماری کودک اهتمام لازم را داشته باشند و سعی کنند علی‌رغم وجود بیماری مزمن زندگی عادی جدیدی را برای فرزند بیمار و سایر اعضای خانواده فراهم کنند.
وی در پایان گفت: زندگی جدید شامل دارو، درمان و گاهی بستری در بیمارستان است که در کنار آن فعالیت‌های لذت‌بخش وجود دارد و از طریق آموزش و آگاهی به والدین کودکان بیمار باید شاهد سلامت روان بیمار و خانواده بیمار باشیم.
به گزارش شفاآنلاین، فاطمه کاشانی‌نسب عضو هیئت علمی بیمارستان رسول اکرم گفت: ابتلا به بیماری‌های(Diseases) مزمن افراد خانواده را با مشکلات و احساسات متعددی نظیر احساس شکست، درماندگی، اضطراب، انکار، خشم که چرا فرزند من، انطباق با شرایط و چانه‌زنی و در نهایت پذیرش بیماری فرزند رو به رو می‌کند و در تمام این مراحل خانواده‌ها باید از کمک‌های حرفه‌ای و حمایت اطرافیان بهره‌مند شوند.
وی افزود: مراقبت از کودکانی که به بیماری‌های سخت و مزمن مبتلا هستند یکی از دشوارترین کارهایی است که والدین می‌توانند با آن مواجه شوند و مواجه با این شرایط نیازمند آگاه‌سازی خانواده‌ها است.
این متخصص روانپزشکی اظهار کرد: والدین باید با داشتن صبر، نظم، برنامه‌ریزی برای رسیدگی به مسائل جسمی و روانی فرزندشان مدیریت لازم را داشته باشند و نیازهای فرزند بیمار را با نیازهای سایر اعضای خانواده مطابقت دهند.
وی گفت: در بیماری مزمن جسمی از بدو تولد تا 2 سالگی، والدین باید محیط امنی را از نظر روانی برای کودک فراهم کنند و همچنین به دلیل درک نادرست کودک از شرایط حدالامکان اضطراب و استرس خود و فرزندشان را کاهش دهند.
3 تا 6 سالگی زمان آشنا کردن کودکان مبتلا بیماری‌های مزمن با مزه داروها
به گفته کاشانی‌نسب والدین باید توجه داشته باشند که در بیماری مزمن جسمی از 3 تا 6 سالگی، حافظه و مهارت‌های زبانی کودک قوی می‌شود و بازی‌های تخیلی انجام می‌دهند ولی قدرت تفکر منطقی را ندارند و دنیا را فقط از دیدگاه خود می‌بینند که والدین باید حواس‌شان به تغییرهای تکاملی کودک باشد و با زبانی ساده و صادقانه مزه‌های دارو و نیاز به تزریقات(injections) را برای آنها ایجاد کنند و همچنین تغییری در حالات و رفتار آنها در ارتباط با بازی‌های کودکانه آنها ایجاد نشود.
کاشانی‌نسب گفت: با افزایش سن توانایی درک اطلاعات و مراقبت در بیماران افزایش می‌یابد ولی این گروه‌ها که بیماران مزمن جسمی12 تا 16 ساله هستند نمی‌توانند مانند بزرگسالان در شرایط بحرانی از خود واکنش نشان دهند که در این مرحله سنی والدین باید به فرزند خود کمک کنند تا مفهوم بیماری و درمان را بهتر بشناسند و بتوانند در مورد آن با دیگران صحبت کنند.
نوجوانان مبتلا به بیماری‌های مزمن نیازمند حمایت والدین برای افزایش اعتماد به نفس
وی تصریح کرد: والدین بیماران مزمن جسمی 12 تا 16 ساله باید بر اساس اجازه پزشکان به فرزند خود اجازه دهند تا در فعالیت‌ها شرکت کنند، استقلال داشته باشند با سایر کودکان ارتباط داشته باشند تا احساس تنهایی کمتری کنند و از آنجایی که این گروه از افراد به دلیل حضور در بیمارستان، مصرف دارو و عوارض دارو استرس‌های بیشتری را در مقایسه با همسالان دارند باید با گروه‌های بیشتری در ارتباط باشند و در صورت بروز مشکلات آموزشی خدمات مجزایی برای آنها در نظر گرفته شود.
عضو هیئت علمی بیمارستان حضرت رسول اکرم اظهار کرد: بیماران مزمن جسمی 12 تا 15 ساله نیز در دسته‌بندی‌ها نوجوانانی هستند که باید نام دارو، هدف از تجویز و عوارض آنها را بدانند و مسئولیت مصرف دارو در خود بر عهده داشته باشند که در این راستا والدین باید در کسب اعتماد به نفس، دیدگاه مثبت و واقع‌بینانه از خود، حس استقلال، ارتباط را اطرافیان، گوش دادن میسر و همراهی او در فعالیت‌های لذت‌بخش همکاری لازم را داشته باشند.
وی بیماران مزمن جسمی 15 تا 18 ساله را گروه دیگری از افراد دانست که این گروه‌ها اغلب علاوه بر اضطراب‌های نوجوانی، اضطراب‌های بیماری را نیز تجربه می‌کنند و در این مرحله والدین و اطرافیان باید نوجوان را به مرحله بزرگسالی و استقلال بیشتر هدایت کنند، او در بحث‌های مرتبط با سلامت، انتخاب درمان و نگرانی‌های جاری در مورد بیماری خود وارد نمایند، والدین از طنز برای کاهش خشم و سرخوردگی او استفاده کنند و اجازه کافی دهند تا بیمار در رشته علمی و کاری‌ای که بعد از دبیرستان می‌خواهد دنبال کند بررسی کافی داشته باشند.
وی گفت: والدین بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن جسمی باید با فرزند بیمار خود مثل یک کودک عادی برخورد کنند، از رشوه دادن به کودک حتی در مورد مصرف دارو پرهیز کنند، از آزادی دادن بیش از حد خودداری نمایند و در مراقبت از فرزند خود احساس گناه نکنند.
کاشانی‌نسب گفت: مدیریت شرایط زندگی توسط والدین در بیماری‌های مزمن جسمی بسیار حائز اهمیت است و والدین باید در هنگام درمان بیماری فرزندان‌شان به نیازهای خودشان نظیر استراحت، تفریح، تغذیه، ارتباط با دوستان، حفظ رابطه با همسر، مراقبت از فرزندان و مسائل مالی و پرهیز از مخفی‌کاری بیماری کودک اهتمام لازم را داشته باشند و سعی کنند علی‌رغم وجود بیماری مزمن زندگی عادی جدیدی را برای فرزند بیمار و سایر اعضای خانواده فراهم کنند.
وی در پایان گفت: زندگی جدید شامل دارو، درمان و گاهی بستری در بیمارستان است که در کنار آن فعالیت‌های لذت‌بخش وجود دارد و از طریق آموزش و آگاهی به والدین کودکان بیمار باید شاهد سلامت روان بیمار و خانواده بیمار باشیم.
نظرشما
آخرین اخبار