پس از 40 سالگی 10 درصد و بعد از 60 سالگی 40 درصد افراد جامعه حتی آنهایی که علامت هم ندارند، دچار پارگی تاندون شانه می شوند
شفا آنلاین>سلامت>یک جراح ارتوپد و فلوشیپ جراحی شانه روز پنجشنبه با اشاره به شمار قابل توجه افراد دارای پارگی تاندون شانه توصیه هایی برای درمان این بیماری ارائه کرد.
به گزارش شفا آنلاین،فریبرز عزیزی گفت: پس از 40 سالگی 10 درصد و بعد از 60 سالگی 40 درصد افراد جامعه حتی آنهایی که علامت هم ندارند، دچار پارگی تاندون شانه می شوند.
وی با بیان اینکه «مفصل شانه نسبت به سایر مفاصل بسیار متحرک و منعطف است»، گفت: مزیت انعطاف پذیری مفصل شانه آن است که می تواند فشارهای مختلف را در وضعیت های خاص تحمل کند، اما همین انعطاف پذیری آن را در معرض حوادث زیادی از زمان تولد تا سالخوردگی قرار می دهد که جزو معایب آن است.
این جراح ارتوپد(Orthopedist) افزود: از زمان به دنیا آمدن نوزاد امکان صدمه به تاندون و مفاصل شانه وجود دارد، زیرا ممکن است کشیدگی زمان زایمان یا فشار وارد شده بر کودک موجب آسیب شانه، در رفتگی، شکستگی و یا آسیب به شبکه عصبی اطراف شانه شود که عوارض زیادی به همراه خواهد داشت.
وی با بیان اینکه «شانه تا زمان نوجوانی به جز در مواردی مانند زمین خوردن و یا آسیب های ورزشی، مشکل خاصی ندارد»، گفت: افرادی که ورزش های پرتابی مانند بیس بال، سافت بال و یا والیبال انجام می دهند و کودکانی که در سن رشد وارد این ورزش ها می شوند و ورزش های بالای شانه را به مقدار زیاد انجام می دهند، شانه هایشان دچار تغییراتی می شود که جزو آسیب های ورزشی است و به صورت بی ثباتی و درد بروز می یابد.
وی افزود: بعد از سن بلوغ(Maturity) در رفتگی های ارثی و عادتی در شانه شایع است، چون شانه دارای مفصل منعطفی است ممکن است با یک زمین خوردن نامناسب دچار دررفتگی شود. در سن جوانی بیشتر با این مشکل مواجه هستیم.
عزیزی ادامه داد: در 40 سالگی افراد به علت مشاغلی که تا آن زمان داشتند و کارهای مداومی که انجام می دادند، مثلا دندانپزشکی، آرایشگری و یا نقاشی که دستشان در یک حالت خاص قرار می گرفت، دچار مشکلات شانه می شوند که معمولا به صورت گیر کردن است و باعث می شود این افراد به مرور دچار دردهای مزمن شبانه و محدودیت حرکتی شوند و کارایی و راندمان آنها پایین بیاید که اگر این وضعیت ادامه یابد ممکن است منجر به پارگی تاندون، آرتروز(Arthritis)مفصل و بی ثباتی شود.
وی گفت: بروز این بیماری ها میان زنان و مردان تا حدودی متفاوت است، زنان چون شلی مفصل آنها بیشتر شایع است میزان بی ثباتی و نیمه در رفتگی در شانه آنها بیشتر است، ولی در مردان در آنهایی که مشاغل سخت دارند در رفتگی کامل و یا پارگی های تاندون شانه بیشتر است.
فلوشیپ جراحی شانه درباره جراحی این افراد گفت: اینکه این افراد جراحی شوند بین پزشکان اختلاف نظر وجود دارد، اینکه بخواهیم مثلا 40 درصد افراد بالای 60 سال جامعه را به علت مشکلات شانه جراحی کنیم هم از نظر اقتصادی و هم شرایط جامعه مقدور نیست.
وی افزود: بنابراین بهترین کار آن است که افراد را به تناسب میزان دردی که دارند یا محدود شدن کارایی آنها تقسیم بندی کنیم، اما اینکه هر کسی که تاندون شانه اش پاره شده و یا در رفتگی دارد، عمل شود امکان پذیر نیست.
عزیزی در پاسخ به اینکه آیا با ورزش امکان درمان وجود دارد، با بیان مثالی گفت: در این حالت مانند خودرویی است که لاستیک آن صاف شده که هم می توان لاستیک نو خرید و هم با همان لاستیک به شرطی که فشار سنگین وارد نشود، کار کرد.
وی تاکید کرد: اما اگر فردی کارش سنگین است و یا ورزشکار است و باید به طور مداوم با دستش کار کند، حتی اگر پارگی کوچکی هم داشته باشد، نیاز به عمل دارد.
این جراح ارتوپد درباره شیوع پارگی تاندون شانه گفت: زمانی که مشاغل حرفه ای زیاد می شود یعنی شخصی کاری تکراری را در حالت خاص بدنی و به طور مداوم به مدت طولانی انجام می دهد، در معرض پیدایش بیماری های شانه قرار می گیرد، این افراد که بیشتر در سن جوانی و زمان کار قرار دارند، اگر بخواهند جراحی کنند دچار مشکل می شوند و چند ماهی از کارشان عقب می مانند.
وی افزود: در نتیجه پیشگیری، آموزش کافی و درمان های اولیه قبل از اینکه مساله حاد شود کمک می کند که شخص به جراحی نرسد، اما وقتی رسید دیگر چاره ای ندارد که عمل انجام شود.
عزیزی تاکید کرد: بهترین راه پیشگیری از بیماری های شانه، آموزش پوزیشن شخص حین کار، استفاده از وسایل کار استاندارد و متناسب با فیزیک فرد و انجام ورزش، فیزیوتراپی و بازتوانی است.
وی اظهار کرد: افراد نباید در یک حالت و به مدت طولانی در جایی قرار گیرند، بلکه باید به طور مداوم نسبت به ورزش های عکس پوزیشنی که در آن قرار دارند، اقدام کنند.
عزیزی گفت: در بیشتر ادارات کشور یک نوع صندلی و یا میز برای تمام کارمندان در نظر گرفته می شود، در حالی که هر فردی باید متناسب با فیزیک بدنش از میز و صندلی استفاده کند که این روش نادرست به مرور موجب بروز درد در شانه می شود.
به گزارش شفا آنلاین،فریبرز عزیزی گفت: پس از 40 سالگی 10 درصد و بعد از 60 سالگی 40 درصد افراد جامعه حتی آنهایی که علامت هم ندارند، دچار پارگی تاندون شانه می شوند.
وی با بیان اینکه «مفصل شانه نسبت به سایر مفاصل بسیار متحرک و منعطف است»، گفت: مزیت انعطاف پذیری مفصل شانه آن است که می تواند فشارهای مختلف را در وضعیت های خاص تحمل کند، اما همین انعطاف پذیری آن را در معرض حوادث زیادی از زمان تولد تا سالخوردگی قرار می دهد که جزو معایب آن است.
این جراح ارتوپد(Orthopedist) افزود: از زمان به دنیا آمدن نوزاد امکان صدمه به تاندون و مفاصل شانه وجود دارد، زیرا ممکن است کشیدگی زمان زایمان یا فشار وارد شده بر کودک موجب آسیب شانه، در رفتگی، شکستگی و یا آسیب به شبکه عصبی اطراف شانه شود که عوارض زیادی به همراه خواهد داشت.
وی با بیان اینکه «شانه تا زمان نوجوانی به جز در مواردی مانند زمین خوردن و یا آسیب های ورزشی، مشکل خاصی ندارد»، گفت: افرادی که ورزش های پرتابی مانند بیس بال، سافت بال و یا والیبال انجام می دهند و کودکانی که در سن رشد وارد این ورزش ها می شوند و ورزش های بالای شانه را به مقدار زیاد انجام می دهند، شانه هایشان دچار تغییراتی می شود که جزو آسیب های ورزشی است و به صورت بی ثباتی و درد بروز می یابد.
وی افزود: بعد از سن بلوغ(Maturity) در رفتگی های ارثی و عادتی در شانه شایع است، چون شانه دارای مفصل منعطفی است ممکن است با یک زمین خوردن نامناسب دچار دررفتگی شود. در سن جوانی بیشتر با این مشکل مواجه هستیم.
عزیزی ادامه داد: در 40 سالگی افراد به علت مشاغلی که تا آن زمان داشتند و کارهای مداومی که انجام می دادند، مثلا دندانپزشکی، آرایشگری و یا نقاشی که دستشان در یک حالت خاص قرار می گرفت، دچار مشکلات شانه می شوند که معمولا به صورت گیر کردن است و باعث می شود این افراد به مرور دچار دردهای مزمن شبانه و محدودیت حرکتی شوند و کارایی و راندمان آنها پایین بیاید که اگر این وضعیت ادامه یابد ممکن است منجر به پارگی تاندون، آرتروز(Arthritis)مفصل و بی ثباتی شود.
وی گفت: بروز این بیماری ها میان زنان و مردان تا حدودی متفاوت است، زنان چون شلی مفصل آنها بیشتر شایع است میزان بی ثباتی و نیمه در رفتگی در شانه آنها بیشتر است، ولی در مردان در آنهایی که مشاغل سخت دارند در رفتگی کامل و یا پارگی های تاندون شانه بیشتر است.
فلوشیپ جراحی شانه درباره جراحی این افراد گفت: اینکه این افراد جراحی شوند بین پزشکان اختلاف نظر وجود دارد، اینکه بخواهیم مثلا 40 درصد افراد بالای 60 سال جامعه را به علت مشکلات شانه جراحی کنیم هم از نظر اقتصادی و هم شرایط جامعه مقدور نیست.
وی افزود: بنابراین بهترین کار آن است که افراد را به تناسب میزان دردی که دارند یا محدود شدن کارایی آنها تقسیم بندی کنیم، اما اینکه هر کسی که تاندون شانه اش پاره شده و یا در رفتگی دارد، عمل شود امکان پذیر نیست.
عزیزی در پاسخ به اینکه آیا با ورزش امکان درمان وجود دارد، با بیان مثالی گفت: در این حالت مانند خودرویی است که لاستیک آن صاف شده که هم می توان لاستیک نو خرید و هم با همان لاستیک به شرطی که فشار سنگین وارد نشود، کار کرد.
وی تاکید کرد: اما اگر فردی کارش سنگین است و یا ورزشکار است و باید به طور مداوم با دستش کار کند، حتی اگر پارگی کوچکی هم داشته باشد، نیاز به عمل دارد.
این جراح ارتوپد درباره شیوع پارگی تاندون شانه گفت: زمانی که مشاغل حرفه ای زیاد می شود یعنی شخصی کاری تکراری را در حالت خاص بدنی و به طور مداوم به مدت طولانی انجام می دهد، در معرض پیدایش بیماری های شانه قرار می گیرد، این افراد که بیشتر در سن جوانی و زمان کار قرار دارند، اگر بخواهند جراحی کنند دچار مشکل می شوند و چند ماهی از کارشان عقب می مانند.
وی افزود: در نتیجه پیشگیری، آموزش کافی و درمان های اولیه قبل از اینکه مساله حاد شود کمک می کند که شخص به جراحی نرسد، اما وقتی رسید دیگر چاره ای ندارد که عمل انجام شود.
عزیزی تاکید کرد: بهترین راه پیشگیری از بیماری های شانه، آموزش پوزیشن شخص حین کار، استفاده از وسایل کار استاندارد و متناسب با فیزیک فرد و انجام ورزش، فیزیوتراپی و بازتوانی است.
وی اظهار کرد: افراد نباید در یک حالت و به مدت طولانی در جایی قرار گیرند، بلکه باید به طور مداوم نسبت به ورزش های عکس پوزیشنی که در آن قرار دارند، اقدام کنند.
عزیزی گفت: در بیشتر ادارات کشور یک نوع صندلی و یا میز برای تمام کارمندان در نظر گرفته می شود، در حالی که هر فردی باید متناسب با فیزیک بدنش از میز و صندلی استفاده کند که این روش نادرست به مرور موجب بروز درد در شانه می شود.
نظرشما
آخرین اخبار