کژکاری جنسی چیست؟

کژ کاری جنسی مردان

کژکاری‌های جنسی مردان عبارتند از: میل جنسی بازدارنده شده، بازداری انزالی، کژکاری نعوظی وانزال زودرس

میل جنسی بازداری شده: در متون علمی‌به این واقعیت که مردان ممکن است به بازداری میل جنسی (که میل جنسی کم‌کنش نیز نامیده شده است) یا فقدان کم و بیش میل جنسی دچار شوند، اشاره اندکی شده است. درباره میل جنسی در زنان به تفصیل بحث می‌شود، ولی وجود میل فراوان، سلامت اشتهای جنسی و میل مستمر برای مقاربت را در مردان یک اصل پذیرفته شده تلقی می‌کنند. تعداد مردانی که در قالب این کلیشه نمی‌گنجند و به ندرت به بیان جنسی علاقه نشان می‌دهند اندک است. مرد مبتلا به میل جنسی بازداری شده می‌تواند برای شریک جنسی‌ای که به بیان جنسی منظم علاقه‌مند است، مصیبتی بزرگ باشد.

بازداری انزالی: تعداد کمی‌از مردان از بازداری انزال رنج می‌برند. آنها توانایی برانگیختگی جنسی و برخورداری از نعوظ کافی و مقاربت بهنجار را دارند ولی نمی توانند به اوج برسند از این جهت مقاربت برای آنها با ناکامی ‌همراه می‌شود. به عبارت دیگر، با وجود آن که مرد خواهان ارگاسم است و آن قدر تحریک می‌شود که اوج را راه‌اندازی کند، ولی نمی‌تواند آن را به انجام برساند.

کژکاری نعوظی: اگر مردی ناتوان از ایجاد نعوظ باشد که نزدیکی جنسی را ممکن سازد یا آن را تا مدتی که برای کامل کردن عمل جنسی لازم است، حفظ کند به کژکاری نعوظی دچار شده است. در واقع، این موقعیت برای اکثر مردان، گاه و بیگاه، رخ می‌دهد ولی ماهیت موقتی دارد. اگر این حالت ادامه یابد به مشکلی واقعی تبدیل می‌شود.

انزال زودرس: انزال زودرس(premature ejaculation) عارضه‌ای است که در آن مرد قادر به اعمال کنترل ارادی بر بازتاب انزال خود نیست، به این معنی که با برانگیختگی جنسی به ارگاسم می‌رسد.  توانایی مرد برای کنترل انزل سبب می‌شود تا زوج از یکدیگر رضایت حاصل کنند. زوج باید توانایی عشقبازی و ادامه مقاربت را تا لحظه برانگیختگی هر دو طرف تا مرز ارگاسم داشته باشند. اگر مرد زودتر به اوج برسد و نعوظ خود را از دست بدهد قبل از آنکه زن برای رسیدن به ارگاسم به قدر کافی برانگیخته شده باشد، زوج ممکن است ناگزیر باشند برای رسیدن به ارگاسم زن از روش‌های دیگر استفاده کنند. انزال زودرس در مردان، در بهترین وضعیت، سبب محدود شدن فعالیت جنسی می‌شود.

کژکاری جنسی زنان

کژکاری‌های جنسی زنان عبارتند از: کژکاری ارگاسمی، واژینیسم  و مقاربت دردناک (دیس پارونیا).

زنانی که به کژکاری جنسی عمومی‌ دچارند میلی به برقراری رابطه ندارند یا از آن لذت نمی‌برند. برخی ممکن است علاقه ناچیز یا اندکی به فعالیت جنسی داشته باشند. افراد فوق اگر رابطه‌ای برقرار کنند لذت جنسی از تجربه خود نمی‌برند. کژکاری ممکن است موقعیتی باشد، به این معنی که زن ممکن است در موقعیتی خاص یا با شریکی خاص ناپاسخگو باشد. ولی در موقعیت‌های دیگر و شریکی دیگر چنین نباشد. در واقع میزان پاسخ‌دهی جنسی تغییرپذیر است. فقدان کامل و دائمی‌ علاقه جنسی تغییرناپذیر است.

کژکاری ارگاسمی: برخی از زنان می‌توانند از لحاظ جنسی برانگیخته شوند ولی نمی‌توانند به اوج برسند. این عارضه، کژکاری ارگاسمی خوانده می‌شود و یکی از شایع‌ترین کژ کاری‎های جنسی در زنان است.

واژینیسم: واژینیسم که نسبتا نادر است، به انقباض و اسپاسم غیرارادی عضلات مهبل اطلاق می‌شود. در صورت وجود واژینیسم، حتی در شکل خفیف آن، مقاربت جنسی ممکن است بسیار ناخوشایند باشد.

دیس پارانویا: مشکل شایع دیگر در زنان دیس پارانویا یا مقاربت دردناک است. درد ممکن است شدید یا خفیف باشد، میزان درد به شرایط زن بستگی دارد.

علل کژکاری جنسی

به طور کلی، علل فیزیکی یا هیجانی ممکن است به کژکاری جنسی در مردان و زنان منجر شود. علل کژکاری جنسی را می‌توان به شش گروه تقسیم کرد:

۱- جهل و فقدان آگاهی و دانش کافی درباره کالبدشناسی جنسی، پاسخ جنسی و فنون عشقبازی ممکن است دلیل مشکلات زوج باشد.

۲- شرایط موقعیتی و محیطی ممکن است مانع دستیابی زوج به کارکرد جنسی رضایت بخش شود.

۳- تحریک ناکافی، که معمولا معلول فنون نادرست، روش‌های نامناسب یا ناکافی بودن زمان اختصاص داده شده به عشقبازی است، ممکن است سبب کژکاری جنسی شود.

۴- وقفه‌های روان‌شناختی، شامل نگرش‌های منفی به فعالیت‌های جنسی یا بدن انسان از علل شایع به شمار می‌آید. ترس و اضطراب نیز جزء وقفه‌های روان‌شناختی است. ترس از بارداری، درد، طرد یا شکست از علل شایع هستند، همین‌طور احساس گناه، شرم یا انزجار و بیماری‌های هیجانی نیز ممکن است سبب کژکاری جنسی شوند.

۵- وجود احساسات منفی نسبت به شریک جنسی یا بروز اختلال در روابط فی‌مابین می‌تواند به کژکاری جنسی منجر شود. کیفیت و حال و هوای هیجانی رابطه زوج بر کارکرد جنسی تأثیر می‌گذارد.

۶- ناهنجاری‌های فیزیکی، بیماری، جراحی یا مصرف دارو نیز می‌تواند علت مشکلات جنسی باشد.

دریافت کمک

اکثر افراد، در مقطعی از زندگی، به کژکاری جنسی موقتی گرفتار می‌شوند. اگر کژکاری ادامه یابد و فکری به حال آن نشود، مشکل ایجاد شده، رابطه را درهم خواهد شکست. البته اکثر این مشکلات در صورت دریافت کمک مناسب قابل حل هستند؛ اساساً از چهار نوع کمک می‌توان نام برد:

۱- روان‌درمانی برای مشکلات هیجانی و نگرانی‌ها

۲- مشاوره ازدواج برای پرداختن به رابطه زناشویی

۳- درمان طبی برای مشکلات فیزیکی

۴- جنسیت‌درمانی که تأکید آن بر رویکردهای حس محور و نشانه محور است که مستقیما به مشکلات جنسی(Sexual Problems) می‌پردازند. در واقع جنسیت‌درمانی برای زوج‌ها آزمایه‌های جنسی تعیین می‌کند تا به روشی غیرمتوقعانه، نحوه نوازش کردن و خشنودسازی یکدیگر را یاد بگیرند و در وقت مناسب قادر به پاسخ‌دهی به یکدیگر شوند.

معمولا، کمک شامل یکی از این رویکردها یا ترکیبی از رویکردهاست. اکثر درمانگران از زوج‌درمانی استفاده می‌کنند که زن و شوهر، هر دو را شامل می‌شود؛ چون در واقع اختلال کارکرد جنسی، هر دو نفر را گرفتار می‌کند. به همین دلیل زوجی که نیازمند کمک هستند، در این زمینه باید مشترکا تصمیم‌گیری کنند.