روسای کل بانک مرکزی در دنیا به تعبیری مهمترین عضو کابینه یک دولت هستند و حتی در برخی از کشورها نظر و مصاحبه وی می تواند چندین بازار را تکان بدهد.
به گزارش شفا آنلاین:وی هشدار داده که بانک و موسسه ای که سود بالا می دهد نشانه ای از ورشکستگی است! این شوک در ابتدای سال جاری و نزدیک شدن به انتخابات مهم ریاست جمهوری نه تنها کمکی به دولت نمی کند بلکه نظر مردم را به بانک مرکزی <central bank>و حتی دولت نیز بدبین خواهد کرد.
روسای کل بانک مرکزی در دنیا به تعبیری
مهمترین عضو کابینه یک دولت هستند و حتی در برخی از کشورها نظر و مصاحبه وی
می تواند چندین بازار را تکان بدهد.
برای همین است که روسای بانک های مرکزی دنیا بسیار کم سخن می گویند و اگر هم سخنرانی داشته باشند سعی می کنند با در نظر گرفتن تمامی جوانب امر این اقدام را اجرایی کنند.
اما در ایران همیشه برعکس دنیاست.شاید روسای بانک مرکزی کشورمان یکی از افراد کابینه باشند که در هر زمانی که لازم باشد یا حتی نباشد موضع گیری می کنند.
این شاید از حسن شخصیت هم باشد. اما یک نکته مهم در این باره جدای از شخصیت حقیقی و منش پاسخگویی وی، شخصیت حقوقی و جایگاه بسیار حیاتی وی است.هر موضع گیری و سخن کوتاه رئیس کل بانک مرکزی می تواند تبعات اقتصادی و حتی سیاسی داشته باشد.
ولی اله سیف رئیس کل بانک مرکزی در ابتدای سال 96 بازهم اظهار نظر جالب و مهمی داشته که نباید به راحتی از کنار آن گذشت.
وی با لحن هشدار آمیزی خطاب به سپرده گذاران بانکی گفته که پرداخت سود بالا از سوی یک بانک و موسسه نشان ورشکستگی آن است.
این موضع گیری بی سابقه و حتی کم نظیر یک رئیس کل آن هم در ماههای پایانی دولت و نزدیک شدن به زمان انتخابات چندین نکته مهم دارد.
نخست: چرایی اظهار نظر وی در این زمان و برهه کنونی است؟چه لزومی داشته که رئیس کل بانک مرکزی بعنوان مهمترین شخص در راس سیاست گذاری های پولی کشور این سخنان را مطرح کند؟
دوم: اگر بانک مرکزی مسوول نظارت و بررسی صورت های مالی و تشویق و تنبیه یک بانک و موسسه درباره اجرا و عدم اجرای بخشنامه های این نهاد است، پس چرا حالا سیف مسوولیت را به گردن سپرده گذار انداخته است؟
سوم: اگر بانک یا موسسه ای سود بالاتر از حد مشخص و قانونی می پردازند این بدین معناست که بانک ها از بخشنامه بانک مرکزی تبعیت نمی کنند.
چهارم: بهتر بود آقای سیف کمی هم خود را جای بانکداران می گذاشت و دلیل پرداخت سود بالا برای کسب سپرده را جویا می شد.دلایل متعددی برای رفتار قانون گریز برخی از بانک ها و موسسات وجود دارد.تعیین جریمه 34 درصدی از سوی بانک مرکزی برای بانک ها و موسساتی که اضافه برداشت دارند، تعیین رقم بالای 13 درصد سپرده قانونی بانک ها نزد بانک مرکزی که از عرف معمول جهانی بالاتر است و نیز عدم تنبیه جدی و اثرگذار متخلفان برای درس عبرت سایر بانک ها (اگر هم تنبیه شده اند هنوز رسانه ای نشده است) از جمله این دلایل است.
پنجم: بهتر نیست که بانک مرکزی سیاست گناه کار بودن سپرده گذار و واگذاری نظارت به مردم را کنار گذاشته و مسوولیت واقعی و ذاتی خود را بیش از پیش اجرا کند؟
ششم: اگر قرار است بانک مرکزی تنها به صدور مجوز اکتفا و سایر مسائل را به سپرده گذار واگذار کند پس باید در ساختار سهام داری بانک ها و افزایش قدرت نفوذ سهامداران خرد هم وارد عمل شده و آن را اصلاح کند.چرا که این سهامدار خرد است که در نهایت متضرر خواهد شد.
هفتم: کجای دنیا رئیس بانک مرکزی به ورشکستگی نظام بانکی تحت سلطه خود هشدار می دهد؟!این یعنی که ساختار بانک مرکزی خود دچار ضعف نظارتی است و نمی تواند بانک های تحت سلطه خود را اصلاح کند!
هشتم: مردم عادی بویژه در شهر های کوچک کشور چگونه می توانند صورت های مالی و پیچیده بانک ها و موسسات را آنالیز و سپس سرمایه گذاری کنند؟از سوی دیگر اکنون همه بانک های دولتی، شبه دولتی و خصوصی به دلیل کمبود منابع در گرداب سود افتاده اند.
باید توجه داشت مسوولان نمی توانند با این سخنان و موضع گیری ها مسوولیت ذاتی و اصلی خود که حفاظت از منابع مردم است را از سر باز کنند. بهتر است در شرایط حساس فعلی کشور و نزدیک شدن به انتخابات شوک های جدید و خطرناک به مردم و بانک ها منتقل نشود چراکه 80 درصد اقتصاد کشور متکی به همین بانک هاست.
باید به تجربیات بحران های سیاسی برخی از کشورها با ایجا چالش در نظام بانکی نگاه دقیق تری کرد و از آن درس گرفت.
برای همین است که روسای بانک های مرکزی دنیا بسیار کم سخن می گویند و اگر هم سخنرانی داشته باشند سعی می کنند با در نظر گرفتن تمامی جوانب امر این اقدام را اجرایی کنند.
اما در ایران همیشه برعکس دنیاست.شاید روسای بانک مرکزی کشورمان یکی از افراد کابینه باشند که در هر زمانی که لازم باشد یا حتی نباشد موضع گیری می کنند.
این شاید از حسن شخصیت هم باشد. اما یک نکته مهم در این باره جدای از شخصیت حقیقی و منش پاسخگویی وی، شخصیت حقوقی و جایگاه بسیار حیاتی وی است.هر موضع گیری و سخن کوتاه رئیس کل بانک مرکزی می تواند تبعات اقتصادی و حتی سیاسی داشته باشد.
ولی اله سیف رئیس کل بانک مرکزی در ابتدای سال 96 بازهم اظهار نظر جالب و مهمی داشته که نباید به راحتی از کنار آن گذشت.
وی با لحن هشدار آمیزی خطاب به سپرده گذاران بانکی گفته که پرداخت سود بالا از سوی یک بانک و موسسه نشان ورشکستگی آن است.
این موضع گیری بی سابقه و حتی کم نظیر یک رئیس کل آن هم در ماههای پایانی دولت و نزدیک شدن به زمان انتخابات چندین نکته مهم دارد.
نخست: چرایی اظهار نظر وی در این زمان و برهه کنونی است؟چه لزومی داشته که رئیس کل بانک مرکزی بعنوان مهمترین شخص در راس سیاست گذاری های پولی کشور این سخنان را مطرح کند؟
دوم: اگر بانک مرکزی مسوول نظارت و بررسی صورت های مالی و تشویق و تنبیه یک بانک و موسسه درباره اجرا و عدم اجرای بخشنامه های این نهاد است، پس چرا حالا سیف مسوولیت را به گردن سپرده گذار انداخته است؟
سوم: اگر بانک یا موسسه ای سود بالاتر از حد مشخص و قانونی می پردازند این بدین معناست که بانک ها از بخشنامه بانک مرکزی تبعیت نمی کنند.
چهارم: بهتر بود آقای سیف کمی هم خود را جای بانکداران می گذاشت و دلیل پرداخت سود بالا برای کسب سپرده را جویا می شد.دلایل متعددی برای رفتار قانون گریز برخی از بانک ها و موسسات وجود دارد.تعیین جریمه 34 درصدی از سوی بانک مرکزی برای بانک ها و موسساتی که اضافه برداشت دارند، تعیین رقم بالای 13 درصد سپرده قانونی بانک ها نزد بانک مرکزی که از عرف معمول جهانی بالاتر است و نیز عدم تنبیه جدی و اثرگذار متخلفان برای درس عبرت سایر بانک ها (اگر هم تنبیه شده اند هنوز رسانه ای نشده است) از جمله این دلایل است.
پنجم: بهتر نیست که بانک مرکزی سیاست گناه کار بودن سپرده گذار و واگذاری نظارت به مردم را کنار گذاشته و مسوولیت واقعی و ذاتی خود را بیش از پیش اجرا کند؟
ششم: اگر قرار است بانک مرکزی تنها به صدور مجوز اکتفا و سایر مسائل را به سپرده گذار واگذار کند پس باید در ساختار سهام داری بانک ها و افزایش قدرت نفوذ سهامداران خرد هم وارد عمل شده و آن را اصلاح کند.چرا که این سهامدار خرد است که در نهایت متضرر خواهد شد.
هفتم: کجای دنیا رئیس بانک مرکزی به ورشکستگی نظام بانکی تحت سلطه خود هشدار می دهد؟!این یعنی که ساختار بانک مرکزی خود دچار ضعف نظارتی است و نمی تواند بانک های تحت سلطه خود را اصلاح کند!
هشتم: مردم عادی بویژه در شهر های کوچک کشور چگونه می توانند صورت های مالی و پیچیده بانک ها و موسسات را آنالیز و سپس سرمایه گذاری کنند؟از سوی دیگر اکنون همه بانک های دولتی، شبه دولتی و خصوصی به دلیل کمبود منابع در گرداب سود افتاده اند.
باید توجه داشت مسوولان نمی توانند با این سخنان و موضع گیری ها مسوولیت ذاتی و اصلی خود که حفاظت از منابع مردم است را از سر باز کنند. بهتر است در شرایط حساس فعلی کشور و نزدیک شدن به انتخابات شوک های جدید و خطرناک به مردم و بانک ها منتقل نشود چراکه 80 درصد اقتصاد کشور متکی به همین بانک هاست.
باید به تجربیات بحران های سیاسی برخی از کشورها با ایجا چالش در نظام بانکی نگاه دقیق تری کرد و از آن درس گرفت.
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار