وقتي پزشک ایرانی عالي ترين مدال امريکا را برد

  شفا آنلاين :زمستان امسال، 12 محقق و 11 مبتکر، بالاترین مدال دولت فدرال آمریکا را در زمینه‌های علم و همچنین فناوری و نوآوری دریافت کردند که در میان آنها نام یک چشم‌پزشک برجسته ایرانی نیز به چشم می‌خورد: دکتر «غلامعلی پیمان». این 23 برگزیده در عرصه علم و فناوری به عنوان دریافت‌کنندگان بالاترین درجه مدال علم و فناوری آمریکا اوایل سال میلادی جدید (سیزدهم بهمن) طی مراسمی در کاخ سفید جوایز خود را از «باراک اوباما» دریافت کردند. «باراک اوباما» رییس‌جمهور آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد: «من از تجلیل این مبتکران احساس غرور می‌کنم. آنها نشان‌دهنده نبوغ و تخیلی هستند که این ملت را بزرگ کرده و تاثیرات عظیمی را که چند ایده خوب در محیط کارآفرینی دارند، به ما یادآوری می‌کنند.» دکتر «غلامعلی پیمان» با داشتن بیش از 40‌سال تجربه و اطلاعات شگرف در زمینه پزشکی و داروشناسی، تحولی چشمگیر در عرصه چشم‌پزشکی و بهبود روش‌های جراحی چشم و شیوه‌های درمانی ایجاد کرده است. در همین زمینه گفت‌وگویی را با ایشان ترتیب داده‌ایم که از نظرتان می‌گذرد. آقای دکتر شما در سن 19 سالگی به آلمان رفتید و در رشته پزشکی و در ادامه چشم‌پزشکی تحصیل کردید. چه شد که رشته پزشکی را انتخاب کردید؟ آیا از ابتدا علاقه‌مند بودید یا شرایط آن زمان موجب شد که این رشته را انتخاب کنید؟ من در ابتدا علاقه‌مند بودم که در زمینه‌های مهندسی تحصیلات خود را ادامه دهم، ولی پدر من یک پزشک عمومی در شیراز بود که به زیست‌شناسی علاقه داشت، بالاخره هم دایی‌ام مرا قانع کرد که باید راه پدرم را دنبال کنم و به مطالعه پزشکی بپردازم. بعد از آنکه دکترای خود را در رشته پزشکی در آلمان‌غربی دریافت کردم، توانستم یک بورس تحصیلی در همین زمینه در آمریکا دریافت کنم. حتی در آن زمان من با قاطعیت زمینه تحقیقات خود را مشخص نکرده بودم. مایل بودم رشته‌ای را انتخاب کنم که بتوانم از طریق جراحی و تحقیقات و همچنین مهندسی بصری، ترکیب دلخواه خود را پیدا کنم. احساس می‌کردم رشته چشم‌پزشکی زمینه مورد علاقه من خواهد بود. شما بیش از 130 اختراع در زمینه چشم‌پزشکی انجام داده‌اید. این میل به اختراع از چه زمانی و از کجا سرچشمه گرفته است؟ من در هنگام تحصیل، تقریبا مستقل بودم (دوست نداشتم کسی چیزی را به من تحمیل کند) و به اندازه کافی کنجکاوی داشتم تا بتوانم راه‌حل‌های مناسب را برای سوالات تحقیقاتی خود پیدا کنم و در این راه هیچگونه فشاری بر من وارد نمی‌شد. به هر حال در آن زمان اهداف درازمدت من مشخص نبود. چگونه توجه‌تان به لیزر و لیزیک جلب شد؟ مطالعات من در زمینه تعامل بافت‌ها تحت‌تاثیر لیزر به من آموخت که ممکن است روزی بتوانم راه‌حل مناسبی برای مشکلات مربوط به انحنای قرنیه پیدا کنم. بررسی‌های اولیه ما روی اثر انعقادی لیزر بر قرنیه، برای اولین‌بار در سال 1980 چاپ شد. من به این نتیجه رسیدم که برای تغییر موفقیت‌آمیز انحنای قرنیه لازم است در وهله نخست یک لیزر برنده به کار ببرم تا بتواند بافت چشم را بدون سوزاندن آن بردارد یا جابه‌جا کند. به هر حال در آن زمان انواع زیادی از سیستم‌های لیزر وجود نداشت. در مرحله بعد، بررسی‌های اولیه من روی جانوران مشخص ساخت که سیستم‌های کاربری لیزر سطحی باعث ایجاد مقدار قابل‌توجهی اسکار (جوشگاه یا جای زخم) روی قرنیه می‌شود. برای اجتناب از درد، عفونت و جوشگاه قرنیه و همچنین دیگر پیامدهای ناخواسته، احساس کردم که باید شیوه‌هایی را به کار ببرم که با استفاده از آنها بتوانم قرنیه را تغییر دهم و این کار را باید در زیر یک فلپ قرنیه صورت دهم. در اینجا بود که روش‌های ما جهت گرفت و بر این اساس پیش رفت.   خیلی‌ها از انجام جراحی لیزیک هراس دارند؛ چرا که معتقدند عوارض جانبی آن نامعلوم است. نظر شما در این باره چیست؟ معتقدم نظیر هر جراحی دیگری، جراح باید نتایج جراحی را پیش‌بینی و محدودیت‌های خود را درک کند تا در نهایت از عوارض جانبی عمل خود اجتناب کند. البته باید در نظر داشت که همه عواقب چنین جراحی‌هایی قابل پیش‌بینی و پیشگیری نیستند، ولی به هر حال جراح در غالب موارد می‌تواند وقوع چنین مواردی را به حداقل برساند. آیا اختراع جدیدی در حال حاضر در دست دارید یا روی موضوع ویژه‌ای تمرکز کرده‌اید؟ بله. من در حال حاضر متاسفانه بیشتر تحقیق می‌کنم تا کارهای درمانی و توجیه آن نیز نیازمند بحث فراوانی است. یکی از اهداف تحقیقات جاری ما این است که معاینه بیماران را خودکار و اتومات کنیم (یعنی با دستگاه این کار را بکنیم). در واقع قصد ما این است که ماشینی را اختراع کنیم که جایگزین «Phoropter» (وسیله‌ای که در جلوی چشمان بیمار عدسی‌های مختلف می‌آورد و به سرعت عیب انکساری را تعیین می‌کند) شود. چشم‌پزشکان با استفاده از « Phoropter» خطای انکسار نور چشم بیمار را در حدود چند ثانیه معین و نیازهای بینایی بیمار را مشخص می‌کنند، اما شیوه جدید اساسا ضرورت هرگونه حدس زدن پزشک را منتفی می‌سازد. این سیستم همچنین خیلی دقیق است و می‌تواند وضعیت بیماران نوزاد و بالغ را ارزیابی کند. به اصل موضوع گفت‌وگو برگردیم. آیا احتمال می‌دادید یکی از برندگان امسال باشید؟ نه. من می‌دانستم که نامزد شده‌ام، ولی انتظار آن را نداشتم که جزو برندگان باشم. بسیاری از دانشمندان هستند که کارهای مهمی کرده‌اند و شایسته چنین جایزه‌ای هستند. در هر حال این برای من افتخار بزرگی بود که چنین جایزه‌ای را دریافت کنم. دریافت چنین جایزه‌ای را سهم خانواده‌ام بخصوص همسرم که همواره یکی از مشوقان اصلی من بوده و صدها نفر از همکاران، دانشمندان، دانشجویان، رزیدنت‌ها و همچنین شرکای حرفه‌ای خود می‌دانم که طی 40 سال گذشته با من همکاری کرده‌اند. همه این افراد در دریافت این جایزه با من شریک بوده‌اند.   اساس انتخاب افراد (و شخص شما) به چه صورت است؟ چنین به نظر می‌رسد که تحقیقات من نقش نوآورانه‌ای در پیشبرد دانش و تکنولوژی داشته است. اما نکته‌ای که نباید از آن غافل شد این است که این تحقیقات به وسیله گروهی از دانشمندان برجسته در زمینه‌های مختلف در این کشور صورت گرفته که هویت آنها در اینجا ناشناخته است و در میان آنها حتی یک چشم‌پزشک هم دیده نمی‌شود.   شما در سال 1389 (2010) برای شرکت در کنفرانس چشم‌پزشکی به ایران آمدید و مدال طلای انجمن چشم‌پزشکی ایران هم به شما اهدا شد. وضعیت چشم‌پزشکی ایران را چگونه ارزیابی کردید و چه توصیه‌ای برای همکاران ایرانی خود دارید؟ من تصور می‌کنم دانشمندان ایرانی جزو بهترین دانشمندان مقیم آمریکا هستند و در آمریکا خیلی خوب عمل می‌کنند. بسیاری از دانشمندان ایرانی هم با کارهای من آشنا هستند و از کارهای من تجلیل کرده‌اند. تا آنجایی که به چشم‌پزشکان ایرانی مربوط می‌شود، آنها هم به همان‌اندازه دیگر متخصصان دنیا، در این زمینه مهارت و توانایی دارند. در هر حال پشتیبانی مالی از دانشگاه‌ها و مشوق‌های لازم برای محققان، جزو الزامات پژوهش‌های موفقیت‌آمیز است. در آن همایش از یکی از اختراعات شما که دستگاه «تزریق دارو بدون استفاده از سرنگ به داخل چشم» بود، رونمایی شد. لطفا کمی درباره آن اختراع صحبت کنید. از آنجایی که بعضی وقت‌ها تزریق با سوزن برخی عارضه‌های چشمی و عفونت را به همراه دارد، به فکر اختراع این دستگاه افتادم. این دستگاه فقط برای جراحی و درمان برخی از بیماری‌های چشمی قابل استفاده است و با استفاده از آن مواد مورد نیاز برای جراحی و بیماری‌های چشم، بدون دخالت سوزن به چشم تزریق می‌شود. در حال حاضر آیا با چشم‌پزشکان ایرانی در ارتباط هستید یا برنامه‌ای برای آمدن بیشتر به ایران و همکاری با چشم‌پزشکان ایرانی دارید؟ من همیشه با همکاران خود در ایران ارتباط موثری داشته‌ام و به طور منظم برای شرکت در کنفرانس‌های تخصصی چشم‌پزشکی به ایران مسافرت می‌کنم. علاوه‌براین مدت مدیدی است که با همکارانم در بخش چشم بیمارستان لبافی‌نژاد و مرکز چشم فارابی همکاری دارم.  هدف نهایی شما در تحقیقات پزشکی چیست؟ هدف من نیز چون سایر چشم‌پزشکان، پیشگیری یا درمان بیماری‌هایی است که به کوری منتهی می‌شود تا در نتیجه آن درد و رنج بیماران خود را کاهش دهیم. تردیدی ندارم که روزی می‌رسد که بتوان از بیماری‌های مهمی که بر دید تاثیر می‌گذارند و نابینایی در پی دارند، پیشگیری یا آنها را درمان کرد.منبع :شرق