نگرانیهای رابطه جنسی
در
زمان برقراری رابطهی احساسی قبل از نزدیکی جنسی شما با همسرتان به کودک
آسیبی نمیرسد. کیسهی آب و ماهیچههای قدرتمند رحم از کودک محفاظت میکنند
و هنگام رابطهی جنسی نیز ترشحات مخاطی غلیظی که دهانهی رحم شما را مسدود
کرده است نیز مانع از انتقال عفونت میشود. در زمان نزدیکی جنسی، آلت
تناسلی مرد از واژن فراتر نمیرود و امکان ورود آن به رحم وجود ندارد،
بنابراین نگران آسیب رسیدن به جنین نباشید. اگر بارداری معمولی و کمخطری
داشته باشید، رابطهی جنسی، تحریک جنسی یا ارگاسم نمیتواند موجب زایمان
زودرس یا سقط جنین شود. اگرچه ممکن است ارگاسم، تحریک نوک پستانها و
پروستاگلاندین موجود در مایع منی باعث ایجاد انقباضات ملایمی در رحم شما
شود، اما این انقباضات عموماً موقتی و بیخطر است. اگر پزشک شما، نزدیکی و
رابطهی جنسی را برای شما ممنوع یا محدود نکرده است، جای هیچ نگرانی نیست و
شما میتوانید در دوران بارداری نیز رابطهی جنسی داشته باشید.
تغییرات میل جنسی مادر
بسیاری
از زنان معتقدند که در زمان بارداری، رابطهی جنسی احساس متفاوتی دارد؛
برای برخی لذتبخشتر است و در مورد برخی دیگر نیز ممکن است در مقطعی از
بارداری یا تمام مدت آن به تدریج این لذت کاهش یابد.
افزایش جریان خون به
لگن موجب تورم واژن میشود. این تورم ممکن است باعث افزایش میل جنسی در زن
شود. همچنین ترشحات بیشتر واژن میتواند رابطهی جنسی را برای زن در دوران
بارداری لذتبخشتر کند. شما ممکن است این تغییرات را دوست نداشته باشید و
همچنین متورم شدن واژن، ممکن است احساس نامطلوب پُر بودن به شما بدهد و
همانطور که در بالا ذکر شد، ممکن است هنگام نزدیکی، پس از آن یا بعد از
ارگاسم یک سری گرفتگیها یا انقباضات ملایم در ناحیهی شکمتان احساس کنید.
در سه ماهه اول ممکن است در ناحیهی پستانها احساس خارش، درد یا حساسیت به
لمس شدن آنها را داشته باشید. به مرور زمان، احساس درد عموماً کاهش
مییابد، اما ممکن است پستانهای شما حساستر شوند. برخی از زنان متوجهی
این افزایش حساسیت میشوند و حتی ممکن است دوست نداشته باشند که همسرشان
آنها را لمس کند.
در سه ماهه اول
ممکن است رابطهی جنسی موجب احساس خستگی زیاد، بدخلقی یا تهوع در زن شود.
اگرچه ممکن است با رفع احساس تهوع در سه ماهه دوم، میل جنسی مادر دوباره
بازگردد. اما در سه ماهه سوم و به خصوص در ماههای آخر ممکن است میل جنسی
زن دوباره کاهش پیدا کند، در این مرحله شکم بسیار بزرگ شده است و مادر ممکن
است احساس خارش داشته باشد یا احساس خستگی زیادی کند.
همچنین ممکن است زن
اعتماد به نفس خود را در مورد اندامهایش از دست داده باشد یا زایمان و
تولد، ذهن او را مشغول کرده باشد. برای داشتن یک رابطهی جنسی خوب که به
وضعیت جسمی و روحی هر دو نفر شما کمک کند، بهتر است هر موردی را که باعث
ناراحتی شما میشود با همسرتان در میان بگذارید و تغییراتی را برای افزایش
آرامش و لذت جنسی برای هر دو نفرتان انجام دهید.
تغییرات میل جنسی پدر
برخی
از مردها ممکن است حس کنند همسر باردارشان مانند گذشته یا حتی بیشتر جذاب
است، اما همه این گونه نیستند. دلیلهای زیادی برای کاهش میل جنسی همسرتان،
حداقل در بخشی از دورهی بارداری شما وجود دارد و نباید تصور کنید
علاقهی او به شما تغییری کرده است. ممکن است بار سنگین پدر شدن بر همسر
شما تاثیر بگذارد و نگرانیهای زیاد باعث کاهش میل جنسی او شده باشد.
مهمترین دلیل برای کاهش میل جنسی مردان در دوران بارداری، احتمالاً ترس از
آسیب رسیدن به کودک بر اثر فعالیت جنسی است. اگر همسر شما میخواهد
اطمینان پیدا کند که رابطهی جنسی آسیبی به کودک نمیرساند، در جلسهی
ویزیت پزشک او را نیز همراه خودتان ببرید و از پزشک بخواهید تا
راهنماییهای لازم را به شما بدهد. نکتهی مهمتر این است که در مورد
ترسها و نگرانیهای خود و همچنین نیازها و خواستههایتان با یکدیگر صحبت
کنید. روابط صریح، واضح و دور از پیچیدگی میتواند بسیاری از نگرانیها را
کاهش دهد و منجر به آرامش شما شود. بهتر است سخت نگیرید، از این دوران نیز
لذت ببرید و راهی برای برقراری ارتباط جنسی مناسب خود پیدا کنید.
حالتهای نزدیکی مناسب بارداری
تغییرات
بدن شما در دوران بارداری ممکن است باعث شود که نزدیکی به روشهای قبل
امکانپذیر نباشد. در چنین حالتی بهتر است برای یافتن راحتترین حالت
رابطهی جنسی، موارد مختلف را آزمایش کنید. همانطور که شکم شما رشد
میکند، یافتن حالتی که شما با آن احساس راحتی کنید نیز مشکلتر خواهد شد.
همزمان با پیشرفت بارداری شما، ممکن است قرار گرفتن شوهر شما بر روی بدنتان
هنگام رابطهی جنسی مشکلاتی را برای شما به وجود آورد، همچنین بهتر است که
شما در ماههای آخر بارداری به پشت نخوابید، در این صورت بهتر است این روش
را فراموش کنید و به دنبال روشهای دیگری باشید. قرار گرفتن شما روی
همسرتان یا خوابیدن به پهلو در کنار هم میتواند مشکلهای رابطهی جنسی را
در دوران بارداری تا حد زیادی کاهش دهد. بهتر است به خاطر داشته باشید که
روشهای برقراری رابطهی جنسی دیگری به جز نزدیکی کامل نیز وجود دارد. اگر
میل جنسی ندارید یا پزشکتان توصیه کرده است که نزدیکی نداشته باشید،
یادتان باشد هنوز هم میتوانید همسرتان را در آغوش بگیرید و ببوسید و به
روشهای دیگر احساس خود را به یکدیگر نشان دهید.
رعایت ایمنی در روابط جنسی
اگرچه
رابطهی جنسی در صورت منع نشدن توسط پزشک، خطری برای مادر و جنین ندارد،
اما لازم است که پدر و مادر مسائل بهداشتی را برای جلوگیری از هر نوع مشکلی
رعایت کنند. اگر شما یا همسرتان به هر دلیلی در معرض خطر بیماریهای
آمیزشی قرار دارید، باید از نزدیکی جنسی در دوران بارداری خودداری کنید یا
حداقل در زمان نزدیکی از کاندوم لاتکس استفاده کنید. همچنین اگر همسرتان یا
شما مبتلا به تبخال تناسلی فعال یا در آستانهی ابتلا به آن هستید، بهتر
است از رابطهی جنسی پرهیز کنید، این موضوع به خصوص در ماههای آخر بارداری
از اهمیت ویژهای برخوردار است. حتی اگر همسر شما دچار تبخال دهانی است،
حتی اگر علائم تبخال بروز نکرده، بهتر است از رابطهی جنسی دهانی در تمام
دوران بارداری خودداری کنید. همچنین در صورت وجود مشکلاتی مانند پایین بودن
جفت یا ابتلا به بواسیر یا همروئید، از رابطهی جنسی مقعدی نیز پرهیز
کنید. رعایت موارد فوق در کنار رعایت موارد بهداشتی توسط شما و همسرتان
میتواند بیخطر بودن رابطهی جنسی در طول باردرای را برای شما و جنین
تضمین کند.
علائم خطرناک و نیازمند پیگیری شما و اطلاع به پزشک
بهتر
است در صورت رابطهی جنسی در دوران بارداری، برای جلوگیری از ایجاد مشکل،
هر احساس ناخوشایند یا عجیبی را سریعاً با پزشک مطرح کنید. احساس گرفتگی
ماهیچهها هنگام ارگاسم یا پس از آن طبیعی است، اما اگر پس از چند دقیقه
برطرف نشود یا پس از نزدیکی، درد یا خونریزی دارید، دچار مواردی هستید که
نیاز به بررسی دقیق پزشکی دارند. هر زمانی که سوال یا نگرانیای در مورد
رابطهی جنسی در دوران بارداری دارید، تردید یا صبر نکنید و به پزشک خود
بگویید، به خصوص اگر نمیدانید باید از نزدیکی خودداری کنید یا لزومی برای
انجام این کار نیست. اگر به شما توصیه شده است که رابطهی جنسی نداشته
باشید، به طور کامل از چگونگی و حدود آن اطمینان پیدا کنید؛ هیچ سوالی را
در این رابطه بدون جواب باقی نگذارید. همینطور به خاطر داشته باشید که در
مورد رابطهی جنسی پس از تولد کودکتان نیز با پزشک صحبت کنید.