بیماری گربه چیست ؟

 میزبان اصلی انگل توکسوپلاسما ـ که یک تک یاخته کوچک درون سلولی است ـ گربه خانگی است و به همین دلیل به بیماری توکسو پلاسموزیس، عنوان بیماری گربه داده اند. خطر اصلی این بیماری، انتقال از مادر به جنین است که می تواند باعث ناهنجاری های مختلف چشمی و مغزی در نوزاد شود. قسمت اصلی زندگی انگل ـ که دوره جنسی انگل و ایجاد تخم است ـ در بدن گربه صورت می گیرد. سپس تخم ها از مدفوع گربه دفع می شوند و به میزبان واسط می رسند. گربه آلوده هر روز صد میلیون انگل دفع می کند که در شرایط مساعد تا سال ها در خاک زنده می ماند. انسان ها از طریق خوردن مواد غذایی آلوده به مدفوع گربه یا خوردن گوشت دام مثل گوسفند که قبلا تخم های انگل را خورده و انگل در ماهیچه یا مغز کیست تشکیل داده، به این بیماری مبتلا می شوند. در افراد عادی که ایمنی کاملی دارند، عفونت توکسوپلاسما بی علامت و محدود است و تا زمانی که ایمنی بدن مخدوش نشده باشد مشکلی برایشان ایجاد نمی شود. در افرادی که دچار نقص ایمنی می شوند، مثل بیماران مبتلا به ایدز یا کسانی که به خاطر سرطان شیمی درمانی می شوند، انگل موجود در بدن دوباره فعال می شود و ایجاد عفونت شدید می کند. این عفونت به صورت التهاب مغز یا انسفالیت که با تشنج، کاهش سطح هوشیاری و سردرد شدید تظاهر می یابد، خود را نشان می دهد و بسیار شدید و خطرناک است. مهم ترین نوع عفونت انسان ها با انگل توکسوپلاسما عفونت مادران باردار است. اگر در فاصله شش ماه قبل از بارداری، خانمی آلوده به انگل توکسوپلاسما شود و بیماری بهبود یابد، دیگر مستعد دریافت عفونت در دوران بارداری نیست و به این ترتیب هیچ خطری نوزاد را تهدید نمی کند. آنچه باعث خطر می شود، کسب عفونت مادر در دوره بارداری است که باعث سرایت انگل به نوزاد می شود. در مجموع یک سوم مادرانی که در دوران بارداری مبتلا به توکسوپلاسما می شوند، باعث عفونت جنین خواهند شد. عفونت مادر در چند ماه قبل از لقاح نیز سرایت به جنین را محتمل خواهد کرد. جنین هایی که مادرشان اوایل بارداری دچار عفونت می شود، بیماری خیلی شدید مغزی و چشمی خواهند داشت و بسیاری از آنان قبل از تولد می میرند ولی جنین هایی که در ماه های آخر بارداری مادرشان آلوده شده عموما سالم به دنیا می آیند و البته ممکن است دچار مشکلات ذهنی، تشنج و بیماری مغزی شوند. از آنجا که بیشتر عفونت های مادران باردار مبتلا به توکسوپلاسما بدون علامت است، فقط انجام آزمایش در دوره بارداری احتمال ابتلای جنین را مشخص می کند و در صورت آلودگی نوزاد، اگر درمان بموقع صورت پذیرد و نوزاد آلوده تحت درمان دارویی با داروهای پریماکین، سولفودیازین و داروی جدید اسپیرامایسین قرار گیرد، مشکلاتی که ذکر شده برطرف می شود و نوزاد زندگی سالمی پیش رو خواهد داشت. دکتر رضا کریمی - فوق تخصص بیماری های غدد