شفا آنلاین>سلامت>بیش از 100 نفر از مدیران و اعضای هیات علمی دانشگاه ها و محققان مراکز تحقیقاتی کشور با انتشار یک بیانیه مشترک از فناوری بومی-ملی محصولات تراریخته حمایت کردند.
به گزارش شفا آنلاین،دراین بیانیه آمده است: اجماع متخصصان زیست فناوری کشاورزی کشور
از جمله امضاکنندگان این بیانیه، تأکید دارند که در ورای حجم انبوه مطالب و
شبهات رسانه ای علیه فناوری محصولات تراریخته، نه تنها هیچ مطالعه علمی
مضر بودن این محصولات را تائید نکرده، بلکه یافته های چند هزار مطالعه
پیمایشی منتشر شده در منابع معتبر علمی، سلامت این محصولات را اثبات کرده
است.
فناوری اصلاح ژنتیک ارقام کشاورزی (محصولات تراریخته) از پیشرفته ترین ره آوردهای دانش بشری در حوزه کشاورزی است و به عنوان ایمن ترین و دقیق ترین روش اصلاح ارقام برای حل بحران آب کشاورزی، بی نیازی از سموم زیان بار برای انسان و محیط زیست و افزایش کمیت و کیفیت محصول شناخته می شود.
آمریکا با هدف انحصار در این فناوری در کنفرانس اسیلومار درسال 1975 برای اولین بار از دانشمندان جهان خواست به دلیل برخی به اصطلاح ابهامات، تحقیق دراین حوزه را متوقف کنند، با این حال خود با کمک زیست فناوری کشاورزی بر امنیت غذایی جهان به ویژه در محصولات اساسی سلطه یافته است.
در سال های بعد، برخی جریان های تندرو همچون حزب صهیونیستی صلح سبز در پوشش عناوین ارزشمندی همچون محیط زیست و کشاورزی ارگانیک به کانون اصلی انتشار مطالب خلاف واقع و سندسازی علیه زیست فناوری بدل شدند، در نتیجه این تلاش ها برخی کشورهای جهان که شمار آنها به عدد انگشتان دست نمی رسد، تحقیق و توسعه گیاهان و حیوانات تراریخته را بدون استناد به هیچ مطالعه کارشناسی در کشورشان محدود کردند.
در ایران، تأکیدات قولی و فعلی مقام معظم رهبری نسبت به تولید حیوانات تراریخته در پژوهشگاه رویان پیش روی محققان و سیاست گزاران قرار دارد و سیاست های کلی و بلندمدت جمهوری اسلامی ایران (مصوب سوم بهمن 1379)، سند ملی زیست فناوری (سال 1384) و راهبردهای اجرایی آن مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی (سال 1386) و قانون ملی ایمنی زیستی (ماده 2) تولید محصولات تراریخته را تکلیف کرده اند.
همچنین وزرای سابق بهداشت، لنکرانی و پزشکیان و دیگر مراجع رسمی همچون وزارت بهداشت، ستاد توسعه زیست فناوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج وزارت کشاورزی، مرجع ملی ایمنی زیستی، مراکز تحقیقات ملی، و انجمن های علمی کشور همواره با رد شایعات بر سلامت این فناوری تأکید کرده اند.
در سال های اخیر با افزایش پیشرفت های ایران در زیست فناوری، فشارها و تبلیغات خلاف واقع بر علیه این فناوری شدت پیدا کرد.
این فضاسازی رسانه ای در سال های 1384 و 1394 به اوج رسید که در هر دو مقطع، دانشمندان زیست فناوری کشور به راه اندازی تولید بومی محصولات تراریخته تاکید کردند.
حال آنکه در سایر مقاطع در 15 سال گذشته که آمریکایی ها تولیدکننده این محصولات بوده اند و ما مصرف کننده آن، هیچ نگرانی در رسانه ها دیده نمی شد. جالب آنکه مطابق آمار گمرک کشور از سال 1384 (سال توقف تولید برنج تراریخته تحت فشارهای رسانه ای غیرکارشناسی) تا سال 1391 با وجود رشد 27 درصدی واردات کل کشور، واردات محصولات اساسی (که بیشتر آن از نوع تراریخته بوده است) 530 درصد رشد داشته و از 7/2 به 8/12 میلیارد دلار رسیده است.
حاصل این جریان رسانه ای تا کنون افزایش شدید وابستگی کشور در یکی از شاخه های بسیار مهم فنآوری کشاورزی و تهدید امنیت غذایی بوده است.
کشت گیاهان تراریخته توسط بیش از 18 میلیون کشاورز در سطح 180 میلیون هکتار در 28 کشور از پنج قاره جهان و صدور مجوز کشت و مصرف آنها در اتحادیه اروپایی و مصرف آن در 200 کشور جهان بدون مشاهده کوچک ترین عوارض نیز نشان دهنده ایمنی و سلامت این فناوری است.
فرامرز علی نیا، رئیس موسسه تحقیقات برنج کشور، فضل الله افراز، رئیس پژوهشکده بیوتکنولوژی کشور- منطقه شمال، نیراعظم خوش خلق سیما، رئیس پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، بهزاد قره یاضی، رئیس انجمن ایمنی زیستی ایران، سیروس زینلی، رئیس انجمن بیوتکنولوژی و استاد تمام انستیتو پاستور ایران، جمشید رسایی، رئیس پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی و دیگر اساتید و اعضای هیات علمی از امضاء کنندگان این بیانیه بوده اند.
فناوری اصلاح ژنتیک ارقام کشاورزی (محصولات تراریخته) از پیشرفته ترین ره آوردهای دانش بشری در حوزه کشاورزی است و به عنوان ایمن ترین و دقیق ترین روش اصلاح ارقام برای حل بحران آب کشاورزی، بی نیازی از سموم زیان بار برای انسان و محیط زیست و افزایش کمیت و کیفیت محصول شناخته می شود.
آمریکا با هدف انحصار در این فناوری در کنفرانس اسیلومار درسال 1975 برای اولین بار از دانشمندان جهان خواست به دلیل برخی به اصطلاح ابهامات، تحقیق دراین حوزه را متوقف کنند، با این حال خود با کمک زیست فناوری کشاورزی بر امنیت غذایی جهان به ویژه در محصولات اساسی سلطه یافته است.
در سال های بعد، برخی جریان های تندرو همچون حزب صهیونیستی صلح سبز در پوشش عناوین ارزشمندی همچون محیط زیست و کشاورزی ارگانیک به کانون اصلی انتشار مطالب خلاف واقع و سندسازی علیه زیست فناوری بدل شدند، در نتیجه این تلاش ها برخی کشورهای جهان که شمار آنها به عدد انگشتان دست نمی رسد، تحقیق و توسعه گیاهان و حیوانات تراریخته را بدون استناد به هیچ مطالعه کارشناسی در کشورشان محدود کردند.
در ایران، تأکیدات قولی و فعلی مقام معظم رهبری نسبت به تولید حیوانات تراریخته در پژوهشگاه رویان پیش روی محققان و سیاست گزاران قرار دارد و سیاست های کلی و بلندمدت جمهوری اسلامی ایران (مصوب سوم بهمن 1379)، سند ملی زیست فناوری (سال 1384) و راهبردهای اجرایی آن مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی (سال 1386) و قانون ملی ایمنی زیستی (ماده 2) تولید محصولات تراریخته را تکلیف کرده اند.
همچنین وزرای سابق بهداشت، لنکرانی و پزشکیان و دیگر مراجع رسمی همچون وزارت بهداشت، ستاد توسعه زیست فناوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج وزارت کشاورزی، مرجع ملی ایمنی زیستی، مراکز تحقیقات ملی، و انجمن های علمی کشور همواره با رد شایعات بر سلامت این فناوری تأکید کرده اند.
در سال های اخیر با افزایش پیشرفت های ایران در زیست فناوری، فشارها و تبلیغات خلاف واقع بر علیه این فناوری شدت پیدا کرد.
این فضاسازی رسانه ای در سال های 1384 و 1394 به اوج رسید که در هر دو مقطع، دانشمندان زیست فناوری کشور به راه اندازی تولید بومی محصولات تراریخته تاکید کردند.
حال آنکه در سایر مقاطع در 15 سال گذشته که آمریکایی ها تولیدکننده این محصولات بوده اند و ما مصرف کننده آن، هیچ نگرانی در رسانه ها دیده نمی شد. جالب آنکه مطابق آمار گمرک کشور از سال 1384 (سال توقف تولید برنج تراریخته تحت فشارهای رسانه ای غیرکارشناسی) تا سال 1391 با وجود رشد 27 درصدی واردات کل کشور، واردات محصولات اساسی (که بیشتر آن از نوع تراریخته بوده است) 530 درصد رشد داشته و از 7/2 به 8/12 میلیارد دلار رسیده است.
حاصل این جریان رسانه ای تا کنون افزایش شدید وابستگی کشور در یکی از شاخه های بسیار مهم فنآوری کشاورزی و تهدید امنیت غذایی بوده است.
کشت گیاهان تراریخته توسط بیش از 18 میلیون کشاورز در سطح 180 میلیون هکتار در 28 کشور از پنج قاره جهان و صدور مجوز کشت و مصرف آنها در اتحادیه اروپایی و مصرف آن در 200 کشور جهان بدون مشاهده کوچک ترین عوارض نیز نشان دهنده ایمنی و سلامت این فناوری است.
فرامرز علی نیا، رئیس موسسه تحقیقات برنج کشور، فضل الله افراز، رئیس پژوهشکده بیوتکنولوژی کشور- منطقه شمال، نیراعظم خوش خلق سیما، رئیس پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، بهزاد قره یاضی، رئیس انجمن ایمنی زیستی ایران، سیروس زینلی، رئیس انجمن بیوتکنولوژی و استاد تمام انستیتو پاستور ایران، جمشید رسایی، رئیس پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی و دیگر اساتید و اعضای هیات علمی از امضاء کنندگان این بیانیه بوده اند.
نظرشما
آخرین اخبار