هر چند که بالا رفتن سن احتمال ابتلا به سرطان پروستات را در مردان افزایش می دهد (65 درصد موارد تشخیص سرطان پروستات در مردان 65 سال به بالا است)، اما واقعیت این است که هنوز 25 درصد باقی مانده سرطان پروستات مربوط به سنین کمتر از 65 سال است. بسیاری از مردان در دهه 40 عمر خود به این بیماری مبتلا می شوند.
هر چند فقط یک نفر از 10000 نفر زیر سن 40 سال به این بیماری مبتلا می شوند اما میزان ابتلا به آن در سنین بالای 40 سال به طور فزاینده ای بالا می رود، طوری که بین سنین 40 تا 59 سال، یک نفر از هر 38 مرد به این بیماری مبتلا می شود و برای سنین 60 تا 69 این میزان به یک مرد از هر 15 مرد می رسد. البته عوامل بسیاری در ابتلا به سرطان پروستات نقش دارند از جمله نژاد، سابقه خانوادگی، سلامتی بدنی و سبک زندگی و حتی مکان جغرافیایی.
این باور کاملاً اشتباه است. علائم سرطان پروستات معمولاً خود را در زمان پیشرفت سرطان نشان میدهند. سرطان پروستات یکی از بدون نشانه ترین سرطانهای غدد است، یعنی ممکن است کاملاً بدون نشانه باشد. بسیاری از نشانههای آن ممکن است با نشانههای بیماری دیگری اشتباه گرفته شود. معمولاً نشانههای سرطان پروستات در حین آزمایشات عادی توسط پزشک تشخیص داده میشود. نشانههای شایع آن نیاز مکرر به دفع ادرار، ادرار همراه با سوزش و درد، وجود خون در ادرار، درد در قسمت کمر یا ران است. با این حال در صورت مشاهده هر کدام از آنها، برای تشخیص سرطان پروستات باید به پزشکتان مراجعه کنید.
بله، در بعضی موارد چنین است اما همیشه این طور نیست. تاکنون 25 نوع سرطان پروستات شناخته شده است و میتوان تعیین کرد که کدام خوش خیم و کدام بدخیم است.
اگرچه نقش ژنها و وراثت در ابتلا به سرطان پروستات را نمیتوان نادیده گرفت و شانس ابتلای فرد به این سرطان در صورت ابتلای پدر و اطرافیان دیگرش به آن، بیشتر میشود، اما واقعیت این است که در اغلب موارد ابتلا به این سرطان بدون داشتن هیچ گونه سابقه خانوادگی است. این واقعیت نیز وجود دارد که از هر 6 مرد یک مرد مبتلا به سرطان پروستات می شود که با آمار 1 زن از 8 زن مبتلا به سرطان پستان قابل مقایسه است.
در هر حال سابقه خانوادگی و ژنتیک، نقش خود را در افزایش ابتلا و پیشرفت سرطان پروستات دارد. مردی که پدر یا برادرش مبتلا به سرطان پروستات شده اند با احتمال دو برابر، به این بیماری مبتلا خواهد شد. این خطر هنگامی بیشتر می شود که این بستگان در سنین کمتر از 55 سال، به این بیماری مبتلا شده باشند.
درست نیست. آزمایش PSA فقط سطح انرژی مربوط به پروستات را تعیین می کند. PSA در پاسخ به بیماری هایی که ممکن است در پروستات وجود داشته باشد، در این غده ترشح می شود. این بیماری ها ممکن است ورم یا عفونت پروستات (پروستاتیت)، بزرگی خوش خیم پروستات (هایپوپلاژی) یا در بعضی موارد سرطان باشد. تست PSA اولین مرحله تشخیص سرطان است و به کمک آن می توان سرطان را در مرحله ابتدایی شناسایی کرد و بهترین درمان نیز در همین مرحله امکانپذیر است. متخصصان بر این باورند که تست PSA تقریبا از هر 39 نفر یک نفر را از مرگ در اثر سرطان پروستات نجات می دهد.
هر چند که سرطان پروستات باعث بالا رفتن سطح PSA می شود، اما در بعضی مردان حتی با پایین بودن سطح پروستات، سرطان پروستات وجود دارد. سطح پروستات در مردان چاق، به دلیل بالاتر بودن حجم خون ممکن است ظاهرا پایین باشد اما بار دیگر یادآوری می کنیم که بالا بودن سطح PSA ممکن است نشانه بیماری دیگری باشد.
زمانی تصور بر این بود که وازکتومی خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می دهد اما تحقیقات بسیاری در این مورد صورت گرفت و مشخص شد که وازکتومی ارتباطی با افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات ندارد اما چون کسانی که وازکتومی انجام می دهند بیشتر برای معاینات پروستات به پزشک مراجعه می کنند موارد بیشتری از سرطان به صورت کلینیکی در آنها تشخیص داده می شود.
هر چند که ممکن است بعد از جراحی یا پرتودرمانی سرطان پروستات، مشکلات نعوظ یا بی اختیاری ادراری به وجود بیاید اما به این معنی نیست که همه بیماران چنین عوارضی را تجربه میکنند. این عوارض جانبی بستگی زیادی به سن و شرایط بدنی بیمار دارد.
نادرست است. در واقع بعضی از مطالعات نشان می دهند مردانی که فعالیت جنسی بیشتر و انزال بیشتری دارند، کمتر به سرطان پروستات مبتلا می شوند. انزال هیچ ارتباطی با سرطان پروستات ندارد.
سرطان پروستات یک بیماری عفونی یا واگیردار نیست. در واقع راهی برای انتقال آن به دیگری وجود ندارد.