«هاینریش ولکر»، افسر ارشد اطلاعات امنیت بانک دویچه دراین‌باره اعلام کرد: سیستم سوئیفت به‌اندازه ضعیف‌ترین عضو این سیستم، ضعیف است و بانک دویچه در حال گفت‌وگو با مسئولان سوئیفت در مورد عواقب ناشی از دزدی در بنگلادش است.
وی گفت: «اگر اعتماد در این سیستم از بین برود، همه کشورهای عضو این سیستم دچار مشکل می‌شوند.»
سوئیفت درواقع یک شرکت تعاونی از تمام اعضای عضو است که تحت سلطه بانک‌های بزرگ غربی و وام‌دهندگان بزرگ بین‌المللی قرار دارد. برخی از این بانک‌های بزرگ عبارت‌اند از: سیتی (CITI)، جی پی مورگان، و بی‌ان‌پی پاریباس که این شبکه را در حدود یک دهه پیش پایه‌گذاری کردند.
این شبکه در حال حاضر بیشتر از ۱۰ هزار عضو در بین بانک‌ها و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی دارد که کارشناسان آن گفته‌اند تمام کاربران این سیستم باید از حداقل امنیت برخوردار باشند.
از دهه ۱۹۹۰ بسیاری از بانک‌های کوچک نیز به سیستم سوئیفت پیوسته‌اند. اعضای هیئت‌مدیره فعلی و سابق سوئیفت به رویترز گفته‌اند که این سازمان برای سال‌ها به این مسئله مشکوک بود که برخی از بانک‌های کوچک در استفاده از این سیستم پیام‌رسانی مالی دچار ضعف‌هایی هستند بااین‌حال هنوز اقدامی در این زمینه صورت نگرفته است.
در دزدی بنگلادش، هکرها به رابط کامپیوتری بانک به نام «رابط اتحاد» دسترسی پیدا کردند؛ نرم‌افزاری که توسط سوئیفت فروخته‌شده بود تا در شبکه مرکزی مورداستفاده قرار گیرد. البته هنوز کاملاً مشخص نیست که هکرها چگونه به این سیستم دسترسی پیداکرده‌اند.
بانک مرکزی این کشور، ادعا کرده است ارتقایی به سیستم‌های خود داده است که با برخی آسیب‌ها همراه بوده است. سوئیفت هم هرگونه ارتباط با نحوه ارتقای سیستم بانکی بنگلادش را رد کرده است.
از زمانی که اتفاق بنگلادش روی‌داده است، بسیاری از بانک‌ها به ویژگی‌های امنیتی خود افزوده‌اند که به بانک‌ها این امکان را می‌دهد که به‌سرعت هرگونه اقدام برای هک سیستم آن‌ها را هشدار می‌دهد.
