ادوارد بارکر، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «این نتایج بیان می کند که پیروی از یک رژیم غذایی سالم در دوره بارداری در نهایت به کاهش علائم اختلال بیش فعالی منجر می شود.»
البته وی اذعان می کند: «ما قاطعاً نمی توانیم بگوییم که رژیم غذایی مادر موجب بروز اختلال بیش فعالی یا مشکلات رفتاری در کودک می شود، دلایل متعدد و زیادی در بروز این مشکلات نقش دارند که رژیم غذایی یکی از آنهاست.»
به گفته بارکر، به نظر می رسد رژیم غذایی بد و نامناسب بر شیوه خواندن ژن IGF۲ تاثیر می گذارد و از طریق فرایند موسوم به متیل دارشدن DNA توسط سلول ها تفسیر می شود.
تحقیقات حیوانی نشان داده اند که نوع تغذیه مادر در دوره بارداری می تواند موجب تغییر در عملکرد ژن های مربوط به رشد مغز شود، اما هنوز تاثیر رژیم غذایی دوره بارداری بر روی مغز انسان ها مشخص نشده است.
در این تحقیق، ۸۳ کودک بریتانیایی بین ۷ تا ۱۳ سال مبتلا به مشکلات رفتاری با ۸۱ کودک دارای رفتار خوب مقایسه شدند. معمولا مشکلات رفتاری همراه با اختلال بیش فعالی هستند.
در طول بارداری، مادر این کودکان پرسشنامه ای در مورد رژیم غذایی شان پر کرده بودند.
سپس با استفاده از نمونه های خون گرفته شده از کودکان، ژن IGF۲ آنها را ارزیابی کردند و دریافتند تغذیه بد و ضعیف دوره بارداری با میزان بالاتر متیل دار شدن IGF۲ در کودکان مبتلا به مشکلات رفتاری مرتبط است.
متیل دار شدن بیشتر IGF۲ هم با افزایش علائم اختلال بیش فعالی، فقط در کودکان مبتلا به مشکلات رفتاری، مرتبط بود.
