انتشار راهنمای بالینی درمان ادجوانت هدفمند در سرطان پستان

به گزارش شقا آنلاین،  این گایدلاین‌ها به‌طور گسترده‌ای از گایدلاین‌های کار بالین مراقبت از سرطان اونتاریو گرفته شده که در سال 2015 منتشر شده بودند. البته این نسخه جدید موارد اضافی‌تری نیز دارد که جامعه انکولوژی بالینی آمریکا به آن افزوده است. گایدلاین جدید در آوریل 2016 در Journa- of Clinica- Oncology منتشر شده است.

       نویسنده اول این گایدلاین می‌گوید: «ما از گایدلاین‌های کانادایی اقتباس کردیم، زیرا بسیار جامع هستند. من نمی‌دانم که عدم تطابق زیادی بین هر یک از دستورالعمل‌ها وجود دارد یا خیر، اما به نظر می‌رسد تمامی گایدلاین‌های موجود در این زمینه در این زمینه خاص نسبتا شبیه هم هستند. توافق در تمامی گایدلاین‌های مختلف امیدوارکننده است و گایدلاین‌های جامعه انکولوژی بالینی آمریکا منعکس کننده توصیه‌های استانداردی است که هر فردی آنها را قبول می‌کند.

       در این گایدلاین‌ها، رژیم‌های درمانی مبتنی بر آنتراسیکلین و تاکسان taxane، به عنوان استاندارد مراقبت و درمان از بیماران مبتلا به بیماری HER2-positive پرخطر معرفی شده و عملکرد بسیار خوبی هم دارند. رژیم‌های غیرآنتراسیکلین قابل قبول شامل 4 دوره درمان با دوستاکسل docetaxe- و سیکلوفسفامید است.

       در بیماری HER2-positive پرخطر، گایدلاین‌ها توصیه می‌کنند آنتراسیکلین و تاکسان‌ها، پی‌در پی و به صورت همزمان با تراستوزوماب trastuzumab یا دوستاکسل، کاربوپلاتین carboplati- و تراستوزوماب برای 6 دوره تجویز شوند. درمان جایگزین برای بیماران مبتلا به HER2-positive نود منفی که در معرض خطر کمتر هستند، عبارت است از پاکلیتاکسل و تراستوزوماب، یک بار در هفته به مدت 12 هفته، سپس با تراستوزوماب که به مدت 1 سال داده می‌شود.

       توصیه مهم در مورد مصرف تراستوزوماب در تومورهای کوچک HER2-positive باعث نگرانی شده است. گایدلاین‌های کانادایی می‌گویند بیماران مبتلا به این تومورهای باید فقط تراستوزوماب را به عنوان قسمتی از یک کارآزمایی دریافت کنند، اما داده‌های منتشر شده از زمان گایدلاین‌های کانادایی از این شواهد حمایت می‌کنند که تراستوزوماب باعث افزایش مورتالیتی می‌شوند. به عبارت دیگر، به نظر می‌رسد اکنون شواهد کافی وجود دارد که ما باید قطعا در تومورهای کوچک‌تر HER2-positive تراستوزوماب را تجویز کنیم، خصوصا اگر اندازه تومور 1 تا 2 سانتی‌متر باشد و باید تصمیم‌های شخصی در تومورهای بسیار کوچک گرفته شود. درمان ادجوانت با تراستوزوماب به تصمیم شخصی برای هر بیمار به‌طور جداگانه و با در نظر گرفتن تصویر کلی بیمار، مانند بیماری‌های همراه و تعداد کانون‌های توموری، نیاز دارد.

       گایدلاین‌ها همچنین حاوی ملاحظات ویژه‌ای برای دو حوزه خاکستری در تحقیقات پزشکی است: نمک‌های پلاتینوم و پرتوزوماب.

       سوال در مورد اینکه آیا با توجه به داده‌های متناقض، رژیم‌های مبتنی بر پلاتینوم باید به عنوان جزء استاندارد رژیم‌های ادجوانت در بیماری سه‌گانه منفی در نظر گرفته شوند یا خیر. استفاده روتین از کاربوپلاتین در درمان ادجوانت هنوز جایی ندارد. ما می‌دانیم که این دارو پاسخ کامل پاتولوژیک را در مطالعات مختلف بهبود داده، اما هنوز داده‌های متقنی وجود ندارد که بقای بیماران را نیز بهبود می‌دهند. بنابراین، باید منتظر نتایج کارآزمایی‌های بزرگ تصادفی شده در این زمینه بمانیم.هرچند گایدلاین‌های جامعه انکولوژی بالینی آمریکا استفاده معمول را ازکاربوپلاتین در بیماری منفی سه‌گانه توصیه نمی‌کند، توصیه‌ها در مورد استفاده روتین از پرتیزوماب هم همچنان مبهم باقی مانده‌اند.

       در سال 2013، سازمان غذا و داروی آمریکا، تا 6 دوره درمان با پرتوزوماب را در درمان ادجوانت سرطان پستان مراحل اولیه و پیش از جراحی تائید کرد. در آن زمان، داده‌های به دست آمده از کارآزمایی APHINITY، مهر تائید بر ایمنی و اثربخشی پرتوزوماب برای 1 سال پس از جراحی زد. البته محققان هنوز منتظر نتایج کامل‌تری از این کارآزمایی بزرگ هستند تا بتوانند با اطمینان اظهار نظر کنند که آیا پرتوزوماب ادجوانت دارای نقشی برای همه بیماران مبتلا به بیماری HER2-positive هست یا خیر.سپید
Medscape