عوارض دیابت و تست‌های تشخیصی آن

 به گزارش شفا آنلاین،  برای افراد مبتلا به دیابت، همکاری نزدیک با پزشک اهمیت زیادی دارد تا تحت بررسی منظم (چندین بار در سال) قرار بگیرند. این بررسی‌ها شامل پایش تست‌هایی مانند آلبومین ادرار و هموگلوبین A1C است. همچنین در صورت بروز عوارض بالا باید، به سرعت تحت درمان قرار گیرند. دیگر عوارض آن عبارتند از:

       عفونت‌های زخم، خصوصا در پا، اگر این زخم‌ها به درستی مدیریت نشوند، با کندی بهبود می‌یابند و ممکن است منجر به قطع عضو هم بشوند. اقدامات تهاجمی و تخصصی اغلب مورد نیاز می‌شوند و فرد مبتلا شاید نیاز پیدا کند با متخصص در این زمینه هم مشورت داشته باشد.

       رتینوپاتی دیابتی، وضعیتی که منجر به صدمه چشمی و جداشدگی شبکیه و کوری فرد می‌شود. جراحی لیزر می‌تواند برای درمان این وضعیت و برگرداندن این جداشدگی به کار رود.

       عفونت‌های راه ادراری، که مکررا اتفاق افتاده و به درمان آنتی‌بیوتیکی مقاومت پیدا می‌کند. تاخیر در درمان یا درمان ناکافی می‌تواند منجر به بدتر شدن صدمه کلیوی شود.

تست‌های تشخیصی
       هدف اصلی از انجام تست‌های دیابت غربالگری سطوح بالای گلوکز، تشخیص دیابت و وضعیت پیش از دیابت، پایش و کنترل سطوح گلوکز در طول زمان، و تشخیص و پایش عوارض مرتبط است.

       تست‌ها ممکن است در موارد زیر استفاده شوند:
زمانی که فرد علایم و نشانه‌هایی دارد که پیشنهاد کننده ابتلا به دیابت است.
زمانی که فردی عوامل خطر یا وضعیتی دارد که مرتبط با دیابت است.
زمانی که فرد با یک وضعیت حاد در بخش اورژانس پذیرش می‌شود.
به‌طور منظم، برای پایش دیابت و کنترل گلوکز.
غربالگری برای دیابت که در دوران بارداری رخ می‌دهد، تست‌های متفاوتی از مواردی است که در جمعیت عمومی استفاده می‌شود.

       براساس توصیه انجمن دیابت آمریکا، چند آزمایش مختلف برای غربالگری و تشخیص دیابت یا پیش از دیابت استفاده می‌شود که هریک مزایا و معایب و محدودیت‌های خاص خود را دارد. اگر نتیجه غربالگری اولیه از یک تست غیرطبیعی باشد، تست در روز دیگری تکرار می‌شود. نتیجه تکرار تست هم باید غیرطبیعی باشد تا تشخیص دیابت مسجل شود. تست‌هایی که اغلب استفاده می‌شوند، عبارتند از:
        گلوکز ناشتا (FBS یا FBG): این تست سطح قند خون را در خون، پس از 8 تا 12 ساعت ناشتا بودن، اندازه می‌گیرد.
        اگر این عدد 70 تا 99 میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد، سطح گلوکز ناشتا طبیعی تلقی می‌شود.
        اگر این عدد 100 تا 125 میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد، وضعیت پیش از دیابت یا گلوکز ناشتای مختل تلقی می‌شود.
        اگر این عدد 126 میلی‌گرم در دسی‌لیتر و بالاتر باشد، فرد مبتلا به دیابت است.

        هموگلوبین A1C: این شاخص که گلیکوهموگلوبین نامیده می‌شود، میزان متوسط گلوکز را در خون، در طول 2 تا 3 ماه گذشته ارزیابی می‌کند. برای تست A1C، افراد لازم نیست 8 ساعت ناشتا بوده باشند یا در طول چندین ساعت، متحمل نمونه‌های متعدد شوند، اما انجام آن برای همه توصیه نمی‌شود. این تست برای تشخیص دیابت در زنان باردار، افرادی که اخیرا خونریزی شدید یا تزریق خون داشته‌اند، افراد مبتلا به بیماری کلیوی یا کبدی مزمن یا افراد مبتلا به اختلالات خونی مانند آنمی فقر آهن، آنمی ویتامین B12 و انواع دیگر هموگلوبین است.سپید