به گزارش شفا آنلاین،دکتر سید عبدالحسین مهدینسب در این باره اظهارکرد: بیشترین مراجعه بیماران ارتوپدی به مرکز درمانی، ناشی از تروما(شکستی و دررفتگیهای اندامهای دست و پا) است و مراجعه بیماران ارتوپدی مانند دررفتگیهای مادرزادی مفصل ران نوزادان که در خوزستان به خصوص شمال استان شایع است و دیگر ناهنجاریهای استخوانی مادرزادی در درجه بعدی دلیل مراجعه بیماران به این مرکز قرار دارد.
وی ادامه داد: به جز بیماران ستون مهرهها که مرکز گلستان پذیرش میشوند، تقریبا درمان تمام بیماریهای استخوانی _ مفصلی را در مرکز آموزشی درمانی امام خمینی(ره) اهواز و بر اساس امکانات موجود به صورت جراحی یا غیر از جراحی انجام می دهیم.
متخصص ارتوپدی مرکز آموزشی درمانی امام خمینی(ره) اهواز گفت: دررفتگی لگن و مفصل ران در نوزادان عارضهای است که در مراحل رشد نوزاد آشکار میشود و هم میتواند به طور مادرزادی و هم پس از تولد یا حین تولد به دلیل فاکتورهای مستعدکننده، ایجاد شود. در برخی نواحی خوزستان مانند ایذه، باغملک، هفتگل و مسجدسلیمان نسبت به جاهای دیگر استان شیوع بیشتری دارد.
وی افزود: این بیماری در دختران شیوع بیشتری نسبت به پسران دارد و درصد بروز آن در خانوادههایی که سابقه بیماری در نوزادان دیگر داشتهاند، بالاتر است.
مهدینسب عنوان کرد: اغلب این بیماران نیز برای انجام عمل جراحی معمولا به این مرکز مراجعه میکنند. عمل جراحی برای درمان در رفتگی مفصل ران بسیار سخت و پیچیده است اما خوشبختانه در استان خوزستان، بخش ارتوپدی بیمارستان امام خمینی(ره) اهواز این گونه اعمال جراحی را انجام میدهد.
وی به ضرورت انجام تحقیقات علمی برای یافتن دلیل شیوع این بیماری در نواحی ذکر شده اشاره کرد و افزود: برای پیشگیری از ایجاد این عارضه و کاهش شیوع آن، باید دلایل بروز بیماری از جمله میزان تاثیرگذاری عواملی چون ژنتیک، فاکتورهای محیطی مانند قنداق کردن نوزاد یا عوامل دیگر شناسایی شود. گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی اهواز این آمادگی را دارد که انجام تحقیقات علمی و تهیه پروپوزال در این زمینه را بر عهده بگیرد.
عضو هیات علمی گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: بر اساس تاثیرگذاری برخی ریزفاکتورهای خطر در بروز این بیماری، لازم است معاینه دقیق نوزاد بلافاصله پس از تولد توسط متخصص اطفال یا ارتوپدی انجام گیرد، همچنین باید از قنداق کردن نوزاد جدا خودداری شود و چنانچه در خانوادهای سابقه دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران وجود داشته باشد باید در معاینه نوزادان دیگر این خانواده دقت بیشتری کرد.
مهدینسب اظهار کرد: همچنین در صورتی که والدین به وجود عارضه در رفتگی لگن نوزاد خود مشکوک باشند بهتر است برای انجام سونوگرافی از نوزاد تازه متولد شده اقدام کنند تا اگر عوامل پنهان وجود داشته باشد، به موقع تشخیص داده شود. درمان این عارضه در سنین پایین سادهتر انجام میشود و هر چه سن افزایش یابد، درمان به سمت جراحی رفته و روند سختتر خواهد شد.
وی ادامه داد: درمانگاههای ارتوپدی در بیمارستان امام خمینی(ره) اهواز به دلیل قدمت این بیمارستان و درمان طبق تعرفههای بیمه شاهد مراجعههای بالای مردم برای رفع مشکلات ارتوپدی از جمله دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران است و کادر درمان نیز سعی میکند چنانچه بیمار در این زمینه نیازمند عمل جراحی باشد، عمل موردنظر در اسرع وقت انجام شود.
این متخصص ارتوپدی درباره نحوه پی بردن به این عارضه در نوزاد تازه متولد شده، گفت: برخی علائم توسط والدین و برخی دیگر از سوی پزشک متخصص قابل شناسایی است. اگر پس از تولد نوزاد به نظر برسد یکی از پاها از پای دیگر کوتاهتر است، یا اینکه چینهای پشت باسن و ران نوزاد قرینه نباشد؛ این موارد میتواند نشانههایی برای احتمال وجود بیماری دررفتگی مفصل ران باشد که توسط والدین قابل شناسایی است.
مهدینسب اظهار کرد: با معاینه دقیق پزشک متخصص و پس از تشخیص اولیه از طریق سونوگرافی، کمربندی به نام پاولیک هارنس برای نوزاد تجویز میشود، این کمربند رانها، زانوها و مفاصل رانها با زاویه 90 درجه به صورت خمیده و با حداکثر فاصله ممکن از هم دور نگه میدارد. پیگیری این روش درمانی تا زمانی که نتیجه رادیوگرافی طبیعی شود، ادامه خواهد داشت.
وی عنوان کرد: شیوع بیماری مادرزادی دررفتگی لگن در آمارهای جهانی متفاوت است به طوری که در ازای هر یک هزار نوزادی که زنده متولد میشوند، یک نوزاد دچار این بیماری است ولی این آمار با توجه به موقعیت جغرافیایی تفاوت دارد. به طور مثال این بیماری در میان سفیدپوست ها شایعتر و در میان سیاهپوستها تقریبا نادر است.
متخصص ارتوپدی مرکز آموزشی درمانی امام خمینی(ره) اهواز گفت: در استان خوزستان تاکنون دو مورد آمارگیری در این زمینه انجام شده که ضروری است این غربالگری در سراسر خوزستان انجام شود. بر اساس آمارهای دریافت شده از این دو مورد، میزان شیوع این بیماری تقریبا بین 1 تا 2.5 مورد در یک هزار نوزاد متولد شده، متغیر است.