محققان هنوز هم باید درباره مکانیزم کارکرد میمی وایر اطلاعات زیادی را به دست بیاورند. با این حال راولت بر این باور است که وجود این سیستم ایمنی در درون بدن این ویروس ها نشان دهنده این است که این ارگانیزم ها از دیرباز بر روی کره زمین وجود داشته اند
راولت بر این باور است که یافته های او اثبات کننده این حقیقت است که میمی ویروس ها که محل رشد آنها عمدتا میزبانان تک سلولی، هستند شاخه ای جدید و متفاوت از سیستم طبقه بندی ووز (Woese) را تشکیل می دهند. در سیستم ووز، سه دامنه شناخته شده در دنیای سلولی باکتری ها، ارگانیزم های تک سلولی و یوکاریوت ها هستند.
یک دهه قبل، راولت و همکارانش توانستند ویروس های غول پیکر و پیچیده را نیز کشف کنند. آنها تا حدی بزرگ بودند که با یک میکروسکوپ معمولی هم می شد آنها را مشاهده کرد. در حالی که انسان برای مشاهده بسیاری از ویروس ها نیازمند به میکروسکوپ های الکترونی بسیار نیرومند است.
پنج سال بعد و در سال 2008، راولت و تیم تحقیقاتی تحت نظارت او به این نتیجه رسیدند که این ویروس های غول پیکر می توانستند در مواجهه با ویروس های دیگر بیمار شوند. آنها با نگاهی دقیق دریافتند که این میمی ویروس ها سیستم ایمنی خاصی شبیه به سیستم ایمنی باکتری ها دارند که با استفاده از آن در برابر بیماری ها از خود مراقبت می کنند. این سیستم ایمنی خاص که راولت آن را میمی وایر (MIMIVIRE) نامیده است، می تواند مواد ژنتیکی را از ویروس حمله کننده خود ذخیره کند و سپس در صورت مورد تهاجم قرار گرفتن، از آن علیه مهاجم استفاده کند.
محققان هنوز هم باید درباره مکانیزم کارکرد میمی وایر اطلاعات زیادی را به دست بیاورند. با این حال راولت بر این باور است که وجود این سیستم ایمنی در درون بدن این ویروس ها نشان دهنده این است که این ارگانیزم ها از دیرباز بر روی کره زمین وجود داشته اند و شاخه مخصوص به خود را نیز دارا بوده اند. او همچنین معتقد است که می توان از آنها برای ویرایش ژنها به منظور اهداف تحقیقاتی بهره برد.
engadget