نمی‌توانم ببخشم

به گزارش شفا آنلاین،نکته مهمی که باید به آن اشاره شود علت ایجاد نگرش هایی است که باعث می شود فرد در رفتارهای خود سختگیرانه عمل کند یا دائم انتظارات و باورهای مختلف نامعقولی داشته باشد. به این نوع نگرش و باورهای غلط، خطاهای شناختی می گویند. خطاهای شناختی مانع بخشش افراد است. این افراد گاهی به دلیل برخورداری از نگرش صفر و صدها به این نتیجه می رسند که بخشش لازم نیست. نگرش صفر و صد به معنای این است که من توقع دارم یا همه چیز بر وفق مراد دلم باشد و ترجیح می دهم اگر چیزی مطابق میل من نیست بهتر است از آن صرف نظر کنم و لجبازانه می گویم همان بهتر که نباشد. همچنین افرادی که بخشش ندارند به نوعی این پیام را به ما می دهند که هیچ کس نباید اشتباه کند و انسان مجاز به خطا کردن نیست و همه چیز مطلق است. این نوع تفکر نیز خطای شناختی محسوب می شود و گاهی این گونه خطاها در بستر خانواده شکل می گیرد. آیا خود شما فرد کاملی هستید و هیچ گاه اشتباه نکرده اید؟ یادگیری بخشش دیگران از دوران کودکی لازم است آموزش داده شود. زمانی که شما به فرزند خود یاد می دهید اگر از دوستش خطایی سرزد تلافی کند یا با آن فرد دیگر حرف نزند به نوعی او را از بخشش دور کرده اید البته یاددادن رفتار قاطعانه به فرزندان ضروری است، اما به همان اندازه لازم است بخشش را نیز بیاموزند. بخشش مانند اکسیژنی است که فعالیت مغز را بهبود می بخشد و چنانچه دیگران را نبخشید خودتان از آرامش و سلامت روان فاصله می گیرید. برای این که بتوانیم بخشیدن را تمرین کنیم می توانیم این راهکارها را به کار ببندیم. اول این که به نهایت بخشیدن فکر کنید. یعنی بررسی کنید چنانچه فرد مورد نظر یا واقعه اتفاق افتاده را نبخشید چه چیزی عایدتان خواهد شد. راهکار دیگر این است که فهرستی از نام افراد مهم زندگیتان که هنوز از آنها دلخورید، تهیه کنید و جلوی نامشان بنویسید از کدام رفتار و عملکرد آنها دلخورید. به آرامش خود در این لحظه نمره دهید. جلوی نام آن افراد چند تا از عملکرد های خوبشان را نیز یادداشت کنید سپس دقایقی به خوبی ها و روزهای خوشی که با آن فرد داشته اید تمرکز کنید و تصمیم بگیرید کدام مورد قابل بخشش است. تصور کنید بخشیده اید و سپس احساس ناشی از بخشش خود را جلوی آن بنویسید و سپس به آرامش خود امتیاز دهید.