شفا آنلاین>جامعه پزشکی-همایش ها> رضا شیاری، فوقتخصص روماتولوژی کودکان و دبیر اجرایی کنگره اورژانسها و بیماریهای شایع کودکان از بیماری کاوازاکی، تشخیص و درمان آن میگوید. این بیماری شایعترین واسکولیت دوران کودکی است و بیشتر در کودکان کمتر از ۵ سال بروز میکند.
بیماری کاوازاکی چیست و چه علائمی دارد؟ به گزارش
شفا آنلاین،به نقل از سپید
بیماری
کاوازاکی شایعترین التهاب رگ عروق متوسط بدن است. ارگان هدف این بیماری
نیز قلب است چون عروق متوسط، عروق کرونر هستند که خون رسانی به قلب را
انجام میدهند. این بیماری به صورت شایع در کودکان زیر پنج سال دیده
میشود. مهمترین نشانه این بیماری تب طولانی است.
تب بالای 30 درجه، بیش
از پنج روز که با قرمزی چشم یا مخاط دهان، بزرگی یک طرفه غدد لنفاوی گردن،
برخی اوقات ورم دست و پا، راش پوستی و پوستهریزی همراه است، میتواند از
علائم این بیماری باشد. در نیمی از کودکان مبتلا به این بیماری اسهال نیز
دیده میشود که گاهی همزمانی آن با تب و اسهال موجب تشخیص اشتباه میشود.
در صورتی که اسهال همراه با تب غیرقابل کنترل و مقاوم به آنتیبیوتیک باشد
باید بیماری کاوازاکی را هم بررسی کرد.
این بیماری از زمان آغاز تا درمان چه مراحلی دارد؟ این
بیماری سه مرحله دارد، مرحله حاد، تحت حاد و نقاهت. مرحله حاد با تب و راش
پوستی و قرمزی مخاطات و...همراه است. در مرحله تحت حاد بیشتر درگیری را در
عروق قلبی و کرونر و پوستهریزی اندامها میبینیم. در مرحله نقاهت نیز
التهابهایی که ایجاد شده است از بین میرود. اگر بتوانیم در مرحله تحت
حاد به ویژه در دو هفته اول، بیماری را کشف، شناسایی و درمان کنیم دغدغه ما
نسبت به این بیماری کاهش پیدا میکند.
مهمترین عوارض بیماری کاوازاکی چیست؟ مهمترین
عواض این بیماری درگیری قلبی است و از درگیریهای قلبی چالش برانگیز
درگیری عروق کرونر است که در 25درصد بیمارانی که درمان نمیشوند، ممکن است
این عوارض بروز کند. اما در بیمارانی که درمان میشوند این احتمال به سه
درصد کاهش پیدا میکند. بنابراین شناسایی و درمان بهموقع بسیار موثر است.
توصیه شما برای تشخیص این بیماری به پزشکان چیست؟ پزشکها
باید توجه داشته باشند که بیماری کاوازاکی را همیشه به صورت تیپیک
نمیبینیم یعنی ممکن است بیمار تب داشته باشد اما همه علائم مانند قرمزی
چشم و مخاط، بزرگ شدن غدد لنفاوی و راش پوستی را نداشته باشد. ممکن است در
مجموع دو یا سه نوع از علائم را داشته باشد.
در این موارد اگر فاکتورهای
التهابی در خون بالا است، کودک بیقرار است و در کنار آن مقاومت تب به
درمان نیز وجود دارد، به ویژه اگر آنتیبیوتیک مصرف کرده و تب کنترل نشده
است و کودک هم زیر یک سال سن دارد، حتما باید با روماتولوژیست اطفال مشاوره
شود و حداقل یک اکوکاردیوگرافی از کودک گرفته شود. مساله دوم این است که
پس از تشخیص، بسیاری با ایویایجی درمان میکنند که موجب شوک آنافیلاکسی
میشود که نیاز به پرمدیکیشن دارد، یعنی باید از قبل داروهایی به کودک
داده شود که دچار شوک نشود.
سومین
مساله که به تمامی این بیماران باید توصیه شود این است که بعد از
ایویایجی، تا یازده ماه اجازه استفاده از واکسنهای حاوی ویروس زنده
یا ضعیف شده را ندارند و در نهایت واکسن آنفولانزا برای این کودکان الزامی
است چون آسپرین استفاده میکنند و آسپرین و آنفولانزا میتواند موجب سندروم
ری شود و بیمار را وارد مخاطرات کبدی