خطرات درمان‌های رایج برای سرطان تیروئید کم‌خطر

به گزارش شفا آنلاین ، به گفته متخصصان غدد در هر سه نفر یک مورد ابتلا به ندول یا همان گره تیروئید مشاهده می‌شود. پس از تشخیص ندول بهترین روش برای تشخیص احتمال سرطانی بودن آن، نمونه‌برداری بافتی سوزنی و سونوگرافی است. به طور متوسط 10 درصد ندول‌های تیروئیدی در سلول‌های سرطانی در نمونه‌برداری بافتی تشخیص داده می‌شوند. سرطان تیروئید به چهار نوع «پاپیلری»، «فولیکولر»، «مدولاری» و «آناپلاستیک» تقسیم می‌شود. در بیمارانی که غده تیروئید آنان از نوع پاپیلری است و اندازه آن کمتر از 15 میلی‌متر است، سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان تیروئید در آنان دیده نمی‌شود، سابقه قرار گرفتن در معرض تشعشات رادیواکتیو وجود ندارند و بالاخره این که علائمی از گسترش تومور به بافت بیرون از غده تیروئید نیز دیده نمی‌شود. این افراد به سرطان تیروئید کم‌خطر مبتلا هستند. «جوآن پی. بریتو»، متخصص غددشناسی مایوکلینیک در مورد افزایش موارد ابتلا به سرطان تیروئید معتقد است که با افزایش شیوه‌های تصویربرداری بسیاری از سرطان‌های تیروئید نوع پاپیلری که پیش از این فن‌آوری قابل شناسایی نبودند، تشخیص داده می‌شوند. وی همچنین در مورد درمان سرطان‌های تیروئید کم‌خطر و ضررهای احتمالی آن گفت: در صورتی که بیمار برای درمان این بیماری تحت عمل جراحی قرار گیرد در معرض بیماری‌هایی همچون آسیب تارهای صوتی قرار می‌گیرد. علاوه بر خطرات عمل جراحی که متوجه این بیماران است، ‌پس از عمل جراحی آنان در مابقی زندگی خود به درمان جایگزینی هورمون تیروئید نیازمند هستند. به گزارش شفا آنلاین ، به نقل از مایوکلینیک، به گفته جوآن پی بریتو، از دیگر شیوه‌های درمانی این نوع سرطان «درمان با ید رادیواکتیو» است که این روش نیز عوارض جانبی خود را دارد. علاوه بر این خطرات بسیاری از این بیماران در عین حال فشارهای مالی و احساسی قابل توجهی را نیز تجربه می‌کنند. وی می‌گوید: با توجه به این مشکلات شاید در بسیاری از موارد استفاده از روش‌های درمانی فعلی برای کنترل این سرطان ممکن است بیش از خود بیماری زیان‌آور باشد. همچنین متخصصان و جراحان غدد به دنبال روش‌های کم‌خطرتر و با عوارض جانبی کمتر برای کنترل این سرطان هستند.