*
در صورت جار و جنجال او را به اتاقش ببرید و وادار کنید آنجا بماند تا
عذرخواهی کند. ایستادن در یک گوشه، ماندن در اتاق، محروم شدن از برنامه
مورد علاقه یا وسایل بازی از تنبیهات مناسبی است که می توانید به کار
ببندید.
* اگر گریه کودک برای نیاز است، فورا نیازش را رفع کنید اما گریه ناشی از کج خلقی کودک باید نادیده گرفته شود.
*
فرزند شما به شما علاقه دارد، حتی اگر گاهی به او تحکم کنید نگران نباشید
که قاطعیت، شما را در نظر او نفرت انگیز جلوه می دهد. یک روز کودک بزرگ می
شود و از شما به خاطر تربیت صحیح تان تشکر می کند و شما را علت همه موفقیت
هایش می داند. همان طور که اگر کودکی لوس و ضعیف تربیت کنید، همیشه باید از
او حمایت کنید و تا وقتی که زنده هستید او کودک لوس شماست و شما را برای
این مشکل مقصر می داند.
* با کودک بحث و لجبازی نکنید، فقط قانون را یادآوری کنید و تنبیه متناسب با قانون شکنی را اعمال کنید.
*
البته کودکان زیر چهار سال چیزی زیادی از قانون نمی فهمند و پس از آن هنوز
با بهانه جویی از انجام وظایف خود طفره می روند، اما با آغاز شش سالگی می
توانند مشتاقانه قوانین را دنبال و در سن نوجوانی مثل یک بزرگسال عمل کنند.
*
کاری که می خواهید کودک انجام ندهد (مثل بازی کردن با غذا) شما یا فرزند
بزرگ ترتان نیز نباید انجام دهید تا به شکل یک قانون درآید. وادارکردن کودک
به خوردن غذایی خاص می تواند عق زدن و تف کردن غذا را به بار بیاورد، اما
قانون بچه های گرسنه شیرینی نمی خورند، می تواند کمک کند.
* شما
اسباب بازی تمام وقت کودک نیستید. او باید بیاموزد خود را سرگرم کند و
ساعاتی را در خلوت خود بگذراند و شما و کارهایتان را رها کند.او باید
صبرکردن و انتظار و زحمت کشیدن برای حصول نتیجه را بیاموزد.
* بچه ها رفتار شما را تکرار می کنند، پس خود اولین مجری قوانین باشید.
* به دلیل قلدری، قدرناشناسی و طلبکار رفتار کردن کودک، هرگز برایش هدیه نگیرید. این کار رفتارهای بد او را تقویت می کند.
*
در قوانین میان همسران باید توافق نظر و همدلی وجود داشته باشد وگرنه خیلی
زود یک سوءاستفاده گر کوچک در خانه رشد می کند و بزودی باج گیری و توطئه
چینی علیه والدین به سود خود را آغاز می کند.