تلخم،
اما فکر ميکنم که با همين تلخي بايد بنويسم براي تمام پزشکاني که ممکن
است اين نوشته را بخوانند، بنويسم که مي‌دانم که پزشکان هم حق دارند رفاه
داشته باشند، آرامش داشته باشند، زندگي خانوادگي داشته باشند، آنها حق
دارند که به ازاي تمام تلاش‌هايي که کرده‌اند، شب نخوابي‌ها و امتحان‌هاي
بي‌پايان و استرس‌هاي تمام نشدني، احترام بخواهند و آرامش و اعتبار، اما
مي‌خواهم به تمام اين سپيدپوشان يادآوري کنم که شوک مرگ ناگهاني اين دوست،
مکرر يادم مي‌آورد که هيچ چيز در اين دنيا ارزش جان آدمي را ندارد و مطلقا
هيچ چيز نمي‌تواند جايگزين نجات جان يک انسان باشد و به همين دليل است که
پزشکي را در اصطلاح و به احترام مقدس مي‌خوانند.
ايمان دارم که تلاش براي خاموش نشدن شمع حيات هر نفسي و بي‌درد شدن هر دردمندي، بالاترين ارزشهاست، «روز پزشک» به تمام آناني که اين هدف را برتر از ماديات و نفسانيات مي‌دانند، مبارک
امير صدري
