این بیمار به دلیل پیشرفت بیماری و ارتعاش شدید عضلات خود قادر به درست راه رفتن نبود و در زمان پیاده روی به آهستگی این کار را انجام می داد و فاقد تعادل لازم برای گام برداشتن بود. این علائم و نشانه ها، اصلی ترین عوارض بیماری پارکینسون هستند که نوعی اختلال پیشرونده عصبی است و عمدتاً افراد بالای ۶۰ سال به آن مبتلا می شوند.
«مندز» برای درمان این بیمار، سلول های دوپامین جنین را به مغز او پیوند زد. این سلول های عصبی، در مناطقی از بدن وجود دارند که substantia nigra نامیده شده و دوپامین انتقال دهنده عصبی را در آغاز حرکت ترشح می کنند تا هر گونه فعالیت حرکتی به درستی انجام شود. در واقع اختلال در عملکرد این سلول ها که عموما بر اثر مرگ و از کار افتادن آنها عارض می شود، عامل اصلی بیماری پارکینسون محسوب می شود.
پس از انجام این عمل جراحی، بیمار همچنان مصرف داروهای خود را قطع کرده و علیرغم کهولت سن و سابقه بیماری، باانرژی بسیار زندگی می کند و از تحرک بدنی مناسبی برخوردار است. در حال حاضر نشانه ای از وجود پارکینسون در این بیمار دیده نشده و او قادر است حرکاتی نظیر باز و بسته کردن انگشتان و بالا بردن بازو را به سرعت انجام بدهد.