به گزارش شفا آنلاین : مرضیه رنجبر محمدی، دانش آموخته دکترای مهندسی شیمی نساجی و پژوهشگر طرح با اشاره به ارزانی، در دسترس بودن انواع گونه‌های مختلف کتیرا در کشور ما، ویژگی‌های ضد میکروبی و زیستی مناسب کتیرا، و همچنین گستردگی تولید نانوالیاف تولید شده عنوان کرد: از این گیاه که جزو پلیمرهای طبیعی بومی و قابل کشت در ایران به شمار می‌رود، بیشتر برای تولید ژل یا پمادهای ترمیم زخم‌های برشی یا سوختگی استفاده شده است ولی در این طرح برای نخستین‌بار تولید نوعی نانولیف به عنوان داربست سلولی مورد توجه قرار گرفت.
وی افزود: هدف از این طرح، ساخت داربست سلولی به منظور شناسایی قابلیت استفاده از پلیمر پلی ساکاریدی کتیرا به شکل نانولیف در ترمیم زخم‌های عمیق دیابتی بوده است.
رنجبر گفت: در این طرح کتیرا به همراه برخی پلیمرهای مصنوعی دیگر با استفاده از روش الکتروریسی، که طی آن با ایجاد میدان الکتریکی الیافی با قطر نانومتر از محلول پلیمری به دست می‌آید، تبدیل به نانولیف شده و پس از آن با اعمال متغیرهای متفاوت و اضافه کردن پلیمرهای مختلف اشکال گوناگونی از بافت‌ها به شکل نانوالیاف با جهت گیری تصادفی و نانوالیاف پوسته مغزی به منظور کاربردهای مختلف به دست آمد و در نهایت با بهینه سازی پارامترهای مختلف، نانوالیاف مورد نظر تهیه شدند.
وی با اشاره به ویژگی‌های منحصر به فرد نانوالیاف به دست آمده همچون سطح حجم زیاد، ساختار سه بعدی و شباهت بسیار زیاد این بی بافت‌ها به ساختار ماتریکس خارج سلولی طبیعی بدن گفت: با توجه به میزان بالای جراحات پوستی، نیاز به جایگزینهای پوستی متناسب با نوع زخم ضروری است.
رنجبر با بیان اینکه این عوامل زمینه تحقیقات گسترده در معرفی فرآوردههای پوستی جدید با زیست مواد مناسب برای درمان این آسیبهای پوستی را فراهم کرده است، تصریح کرد: یکی از کاربردهای تایید شده این محصول برای ترمیم سریع زخم‌های دیابتی است که روند ترمیم آنها کُند است. علاوه بر اینکه به علت قابلیت رهایش کنترل شده دارو در آنها، با اضافه نمودن دارویی همانند کورکومین امکان کاهش قند خون بیمار هم وجود دارد.
وی درباره آزمون‌های انجام گرفته با کتیرای نانولیفی شده اظهار داشت: چهار نوع نانولیف مخلوط با ترکیبات متفاوتی متشکل از کتیرا و پلیمرهای مصنوعی مختلف همانند پلی کاپرولاکتن تهیه شده و با همکاری مرکز قلب تهران و دانشگاه علوم پزشکی ایران جهت کاربرد در ترمیم زخم‌های برشی تمام عمق در موش‌های دیابتی شده مورد استفاده قرار گرفت.
رنجبر گفت: داربست‌های تولید شده به دوشکل بدون سلول و با سلول در پشت موش‌هایی دارای زخم تمام عمق که دارای میزان قند خون بالاتر از mg/dl 450 بودند برای ترمیم زخم به کار برده شد و سپس روند ترمیم زخم به دو صورت ماکروسکوپی و میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفت.
وی افزود: مطالعات ما نشان داد که در نمونه زخم‌هایی که از داربست‌های حاوی کتیرا با ترکیبات مختلف استفاده شد، به دلیل قابلیت جذب ترشحات چرکی، نفوذپذیری نسبت به اکسیژن و کنترل رطوبت، ویژگی‌های مناسب کتیرا و خصوصیات ساختاری نانوالیاف تهیه شده، روند ترمیم سریع تر بود به گونه ای که در روز 15 برای این نمونه‌ها زخم کاملاً بسته و ترمیم کامل شد ولی در این مدت در نمونه‌های کنترل هنوز زخم بسته نشده بود. نانوالیاف تهیه شده ساختاری شبیه به پوست بدن داشته و از زیست‌تخریب‌پذیری مناسبی برخوردارند.
وی با اشاره به محصولات دیگر تهیه شده از کتیرا و کاربردهای این محصول از جمله استفاده در زخم‌های بستر برای تسریع در تشکیل بافت جوانه گوشتی، فازهای تجدید، تکثیر و همچنین افزایش میزان کلاژن سازی در محل زخم، گفت: با در نظر گرفتن هزینه‌های تجاری سازی محصول، و قیمت بسیار مناسب ماده اولیه استفاده شده در مقایسه با زیست مواد طبیعی دیگر به نظر می‌رسد تولید و رساندن آن به دست مصرف کننده دارای توجیه بوده و می‌تواند گامی مهم در راستای بهبود زخم هایی چون زخم های دیابتی، زخم بستر، سایر جراحت‌های پوستی و همچنین ترمیم بافت عصب باشد.
این طرح در مقطع دکترای مهندسی نساجی با عنوان "ساخت داربست‌های بیولوژیکی نوین نانوساختار بر پایه کتیرا به منظور کاربرد در مهندسی بافت" با راهنمایی دکتر هژیر بهرامی و مشاوره پرفسور محمد تقی جغتایی و پرفسور سیرام راما کریشنا انجام گرفته و تاکنون از نتایج آن سه مقاله ISI منتشر شده است.
پژوهشگر طرح کاربرد نانوالیاف پوسته مغزی تهیه شده از کتیرا حاوی داروی آنتی بیوتیک در ترمیم بیماری‌های عفونی لثه ذکر کرد و اظهار داشت: اگر مشکلی در هر یک از اجزا نگهدارنده دندان در استخوان ایجاد شود، لثه دچار التهاب می‌شود و در مراحل بعدی با درگیر شدن الیاف نگهدارنده و استخوان به مراحل پیشرفته تری رسیده و ممکن است دندان‌ها لق شده و از دست بروند.
وی افزود: نانوالیافی بر پایه کتیرا به همراه پلیمر مصنوعی پلی لاکتیک گلایکولیک اسید که حاوی داروی آنتی بیوتیک تتراسایکلین هیدروکلراید بود تهیه شد.
رنجبر گفت: این نانوالیاف به دلیل دارا بودن ساختار نانولیفی نرم و بی‌بافت، تمایل به چسبندگی و یا سخت شدن آنها در هنگام تماس با مایعات بدن (در مقایسه با فیلم‌های تهیه شده برای ترمیم) کمتر است علاوه بر این نانو الیاف در طول مدت زمان رهایش دارو، ظاهر نرم و انعطاف‌پذیر خود را کاملاً حفظ کرده و توانستند نرخ رهایش کنترل شده ای را تا مدت طولانی در حدود 75 روز از خود نشان دهند، که در گزارش‌های قبلی حداکثر زمان رهایش در حدود 23 روز گزارش شده بود.
وی خاطرنشان کرد: با کاربرد چنین سامانه‌ای، بیمار تنها یک بار برای وارد کردن وسیله به داخل پاکت پریودنتال به متخصص مراجعه کرده و نیازی به خارج کردن وسیله نیست. این امر سبب صرفه‌جویی در هزینه و زمان شده و مطلوبیت کاربرد وسیله را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.
تسنیم
