عوامل موثر بر کیفیت روابط جنسی در دوره میانسالی

بعضی دیگر از زنان درباره تغییراتی مثل افزایش چین و چروک پوست و یا سفید شدن موهای خود نگرانی ندارند و گمان نمی‌کنند که ممکن است چنین موضوعی بر زیبایی آن‌ها تاثیر گذاشته باشد و یا جذابیت خود را برای همسرانشان از دست داده باشند. برعکس آنها، برخی دیگر به دلیل از دست دادن توانایی بارداری فکر می‌کنند جذابیتی باید و شاید را ندارند و در نتیجه لذت کمتری در این نوع فعالیت احساس خواهند کرد. همچنین ممکن است متوجه تغییراتی در ناحیه واژن خود شوند؛ به عنوان مثال می‌توان گفت که به موازات افزایش سن، واژن کوتاه‌تر و باریک‌تر می‌شود، دیواره آن نازک‌تر و سخت‌تر می‌شود و این تغییرات می‌تواند بر لذت جنسی تاثیرگذار باشد. خاصیت لیزی و رطوبت واژن هم در این دوران کمتر می‌شود و همین مسئله آمیزیش را سخت‌تر می‌کند.
درباره کیفیت روابط جنسی مردان نیز می‌توان گفت که همراه با افزایش سن توانایی نعوظ کاهش می‌یابد. در واقع پس از میانسالی و در سن ۶۵ سالگی حدود ۱۵ تا ۲۵% از مردان دچار این مشکل می‌شوند. این اتفاق به دلیل بیماری قلبی، فشار خون بالا و دیابت و همچنین داروهایی که مصرف می‌کنند نیز بروز می‌کند.
در بعضی از مردان رسیدن به مرحله نعوظ دیر‌تر صورت می‌گیرد یا کیفیت آن مثل قبل نخواهد بود. مقدار مایع منی کاهش می‌یابد و از دست دادن وضعیت نعوظ بلافاصله بعد از اوج لذت جنسی (ارگاسم) سریع اتفاق می‌افتد و زمان بیشتری لازم است تا مجددا نعوظ اتفاق بیافتد.

دلایل تغییر در کیفیت فعالیت جنسی
بیماری، ناتوانی و یا بعضی از دارو‌ها می‌تواند این فعالیت زناشویی را تحت تاثیر قرار دهد اما باید گفت که حتی بیماری‌های جدی نیز نباید شما را از لذت این روابط محروم کند؛ بویژه اگر همسرتان گرم‌مزاج‌تر از خود شما باشد!

از جمله ناراحتی‌های اثرگذار در این زمینه می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

۱- آرتروز:
درد مفاصل راحتی آمیزش و نزدیکی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. جراحی مفاصل و یا داروهای مسکن درد می‌تواند در این زمینه موثر باشد. ورزش، استراحت، حمام آب گرم و یا تغییر در وضعیت و چگونگی فعالیت جنسی می‌تواند مفید واقع شود.

۲- درد‌های مزمن:
دردهایی که بیش از اندازه طولانی می‌شوند یا حالت برگشتی دارند نیز برای لذت بردن از رابطه جنسی زناشویی در دوران میانسالی مشکل ساز خواهد بود و اختلالاتی را ممکن است پدید آورد که مشکل خوابیدن، افسردگی و تحرک از آن جمله است.

۳- دیابت:
بسیاری از مردان مبتلا به دیابت مشکلی در ارتباط با فعالیت جنسی ندارند ولی دیابت به طور کلی از معدود مشکلاتی است که کیفیت نعوظ را تحت تاثیر قرار می‌دهد و البته داروهای درمانی در این زمینه وجود دارد که می‌توان پس از مشورت با پزشک و تجویز او مصرف کرد و مشکل جنسی حاصل از این بیماری را برطرف کرد یا کاهش داد.

۴- بیماری قلبی:
باریک شدن و سختی دیواره شریان‌ها یا به عبارتی دیگر، تصلب شرائین موجب تغییر رگ‌های خونی می‌شود و جریان آزاد و طبیعی خون را تحت تاثیر قرار می‌دهد. همین امر در توانایی نعوظ مردان مشکل ایجاد می‌کند. فشار خون بالا نیز چنین اثری به همراه دارد. افرادی که دچار حملات قلبی می‌شوند ممکن است به دلیل ترس از حمله‌ای دیگر از انجام فعالیت جنسی احراز کنند. البته احتمال بروز این مشکل کم است و اغلب افراد دچار حمله، بعد از سه تا شش هفته می‌توانند فعالیت جنسی خود را با موافقت پزشکشان شروع کنند.

۵- عدم کنترل ادرار:
از دست دادن توانایی کنترل مثانه و یا نشت ادرار که اغلب به موازات افزایش سن و بخصوص در زنان شایع‌تر است، مشکل دیگری است که می‌تواند فعالیت جنسی همسران را تحت تاثیر قرار دهد. بی‌اختیاری ناشی از فشار اغلب در طول ورزش، عطسه، سرفه و یا بلند کردن اجسام سنگین اتفاق می‌افتد. به دلیل فشار وارد بر شکم در طول فعالیت جنسی و در نتیجه خروج ناخواسته ادرار، بعضی افراد از انجام این فعالیت اجتناب می‌کنند در حالی که این مشکل قابل درمان است و پزشکان و متخصصان کلیه و مجاری ادرار می‌توان راهی برای آن پیش رویتان بگذارند.

۶- جراحی:
بسیاری از افراد از انجام عمل جراحی بخصوص اگر در ارتباط با اندام تناسلی باشد نگران می‌شوند، به عنوان مثال برداشتن رحم یکی از مواردی است که نگرانی از کیفییت رابطه جنسی بعد از عمل جراحی را در میان زوجین گسترش می‌دهد. باید گفت که این عمل هیچ اثری بر کیفیت فعالیت جنسی ندارد.

۷- برداشتن پستان:
گاهی دلایلی همچون ابتلا به سرطان پستان زنان را ناچار از عمل جراحی و برداشتن یک یا هر دو پستانشان می‌کند. زنانی که این عمل را انجام می‌دهند همچنان قادرند نیاز جنسی همسرشان را پاسخ دهند و خود نیز به اوج لذت برسند.

۸- برداشتن پروستات:
جراحی پروستات و زدودن آن از جمله مواردی است که ممکن است در این رابطه ایجاد مشکل کند زیرا موجب از دست دادن کنترل ادرار و یا عدم توانایی در نعوظ می‌شود.

۹- دارو‌ها:
بعضی از دارو‌ها مثل داروهای فشار خون، آنتی هیستامین‌ها، داروهای ضد افسردگی، آرامبخش‌ها، کاهنده‌های میل و اشتها، داروهای دیابت و بعضی از داروهای گوارشی مثل رانیتیدین هم در این زمینه ایجاد مشکل می‌کنند. اگر چنین مشکلی بروز کرد بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا فرمول دارو را تغییر دهد.