پژوهشهای اخیر نشان میدهد که باید یک سامانه طبقهبندی جدید برای اختلالات روانپزشکی همراه با صرع تدوین شود. این روش طبقهبندی باید بر اساس رابطه علائم روانی-رفتاری با تشنج، با داروهای ضد صرع و با تغییرات الکتروفیزیولوژیک باشد. به عبارت دیگر ارتباط نشانگان روانی خاص با پدیدههای بالینی صرع و پاتوفیزیولوژی (اندام شناسی) آن باید به درک جامعی از چگونگی بروز و شیوع آن بیماری روانی خاص در بیمار معین شود.
بنابر اعلام مقالات یازدهمین کنگره بینالمللی صرع، این طبقهبندی درمان
بیماران مبتلا به صرع را به سمت یک مدل زیستی -اجتماعی-روانی جامع سوق
خواهد داد که بر فرد بیمار متمرکز خواهد بود، نه اینکه با سادهپنداری صرفا
به فرایند بیماری روانی یا تنها به درمان حملات تشنجی توجه کند.
ایسنا