- کودکتان را به خاطر پرخاشگری‌اش مورد قضاوت قرار ندهید.
- به کودکتان برای مقابله با پرخاشگری کمک کنید. شما با این روش به کودکتان می‌گویید که مشکل اصلی عصبانیت است و خود کودک گناهی ندارد.
- شما حتی می‌توانید به عصبانیت آنها یک اسم بدهید و بگویید که آن را نقاشی کنند. برای مثال این پرخاشگری می‌تواند عنوان یک آتشفشان را داشته باشد که در نهایت فوران می‌کند.
- به یاد داشته باشید که نحوه برخورد شما با پرخاشگری کودکتان بر واکنش فرزندتان به عصبانیتش تاثیر می‌گذارد. در واقع برخورد مناسب شما به هردوی‌تان کمک می‌کند.
- عوامل ایجاد پرخاشگری را شناسایی کنید.
- با فرزندتان در تشخیص عوامل پرخاشگری همکاری کنید. با این کار می‌توانید علائم اولیه افزایش عصبانیت را تشخیص دهید.
- همچنین در ارتباط با راهکارهایی که هر دو می‌توانید برای مقابله با عصبانیت به کار برید با یکدیگر صحبت کنید. در این زمینه می‌توانید از فرزندتان بخواهید در این موقعیت‌ها تا 10 بشمارد یا موقعیتی که او را عصبانی می‌کند را ترک کند.
- اهدافتان را مشخص کنید.
- به کودکتان بگویید که در صورت همکاری با همدیگر به او پاداش می‌دهید. شما می‌توانید یک صفحه ستاره روی دیوار نصب کنید و در صورتی که او در هر روز آرام بود یک ستاره به آن اضافه کنید.
- از کودکتان قدردانی کنید
- عکس العمل مثبت والدین بسیار مهم است. حتی در صورت کم بودن تلاش فرزندتان از او قدردانی کنید چرا که این موضوع اعتماد به نفس او را افزایش می‌دهد و حس همکاری را در او بوجود می‌آورد.
- هرچقدر زمان بیشتری برای تقدیر از تلاش کودکتان وقت بگذارید احتمال تنبیه او کمتر می‌شود.
علائم پرخاشگری در کودکان
به نقل از «نشنال هلث سرویس»، تغییر در تفکرات و احساسات در کودک منجر به تغییر در رفتار او می‌شود و به بیان دیگر خشم را می‌توانید از روی علائم ظاهری در رفتار فرزندتان شناسایی کنید. این علائم ظاهری می‌توانند شامل موارد زیر شوند:
1. مشت کردن دستها
2. پرخاشگری‌های کلامی
3. حالت‌های خاص صورت
4. ضربه زدن
هنگامیکه عصبانیت از کنترل فرد خارج می‌شود، شکل‌های مختلفی به خود می‌گیرد از عصبانیت‌های کلامی تا خشونت‌های فیزیکی که ممکن است منجر به خسارت زدن به اشیا و وسایل خانه شود. بروز خشونت در کودکان می‌تواند حتی به خود آنها نیز آسیب برساند. بنابراین هنگامی که کودکتان عصبانی بود سعی کنید محیط را تا جایی که امکان دارد برای او امن سازید.
